Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1971 - Bab 1980

Eveline. Tinatawag na nito si Madeline sa pangalan niya ngayon. Nalaman ni Madeline kung gaano kayabang ang katulong na ito. “Atsaka, kakatapos lang naming magtalik ni Mr. Whitman, kaya ako ang pinakakarapat-dapat na mag-alaga sa kanya.” Nang marinig ni Madeline ang sinabi ng katulong, muli siyang nakarinig ng ingay sa kanyang isipan. Pakiramdam niya parang may nakabara sa kanyang lalamunan at pinipigilan siyang magsalita. Ngunit hindi hinayaan ni Madeline na matulala siya nang matagal. Nang lilingon na siya, bigla siyang hinawakan ni Jeremy sa braso. Biglang itinaas ni Madeline ang malinaw at nakakahumaling niyang mata. Kasunod nito, nakasalubong ng tingin niya ang maamo at malambing na titig ni Jeremy. Ngunit ang malambing na titig nito ay saglit lang ang itinagal bago ito nanlisik para tumingin sa katulong na malapit lang sa kama. “Walang mas karapat-dapat kay Linnie na lumapit sa akin. Dahil inaalagaan mo ako nitong nakaraang dalawang araw, binigyan kita ng sapat

Ang katulong, habang hindi kumbinsido, ay tinikom ang kamao nito, nagngitngitan ang ngipin at binaling ang kanyang atensyon kay Madeline. “Eveline, isa kang nakakasukang babae!”Nagsalita siya nang masama habang nilalamon siya ng galit. “Ang lalaking mahal mo ay nakipagtalik sa ibang babae ikanina lang, at nagagawa mo pang ngumiti ng kalmado. Baliw ka na!”Walang-bahalang ngumiti si Madeline nang marinig niya ito. “Wala yan. Natural lang para sa isang lalaki na makisama. Atsaka, diba masaya ka? Dahil may mutual consent, di ka pwedeng manisi ng iba.” “...” Nalaglag ang panga ng katulong at wala siyang masabi. Habang hindi niya alam ang sasabihin para sumagot kay Madeline, ang magagawa lang niya ay tumingin nang masama kay Madeline. Ngunit walang pakialam si Madeline sa kung ano man ang tingin sa kanya ng katulong. Tinago niya ang kanyang phone at hinawakan niya ang braso ni Jeremy at ngumiti pagkatapos. “Jeremy, tara na. Tumawag na ako ng sasakyan. Babalik na muna tayo sa ho

Tumingin si Shirley sa labas ng bintana at nakita niya na mukhang pamilyar ang bahay na nasa harap niya. Sa sandaling ito, nakababa na ng sasakyan si Carter at nasa gilid siya ng sasakyan sa gitna ng ulan habang binubuksan niya ang pinto ng sasakyan. Yumuko siya at binitbit niya si Shirley palabas ng sasakyan, hindi niya pinansin ang pagpupumiglas ni Shirley. "Carter, balak mo pa rin bang gumawa ng mga pagkakamali ngayon, kahit sa puntong ito?" Nanatiling tahimik si Carter sa kabila ng mga akusasyon ni Shirley na para bang isa siyang pipe. “Carter!’"Manahimik ka."Sa wakas ay nagsalita na si Carter, ngunit hindi siya huminto sa paglalakad. Binitbit niya si Shirley papunta sa sofa sa loob ng bahay, pagkatapos ay pinasok niya ang mga gamit ni Shirley at ang kanyang wheelchair bago niya sinara ang pinto. Bumubugso ang ulqn at hangin sa labas sa ilalim ng malungkot at madilim na kalangitan. Sa loob ng bahay, binuksan ni Carter ang heating lamp at heater, at walang nakakara

Napahinto si Jeremy dahil sa ginawa ni Madeline. Pakiramdam niya ay bumilis ang tibok ng kanyang puso, ngunit hindi ito dahil sa kasiyahan. "Jeremy, may gumugulo ba sa isipan mo?" Nagtanong na si Madeline. Nararamdaman niya na may gumugulo sa isipan ni Jeremy. Nang marinig niya iyon, tumingin si Jeremy kay Madeline at umiling siya. "Ang tanging nasa isip ko ay ikaw.""Talaga?" Humagikhik si Madeline."Pasensya na, Linnie. May ibang bagay akong iniisip kanina kaya hindi ko nahawakan ng maayos ang tasa. Nasaktan ka dahil sakin." Hinawakan ni Jeremy ang binti ni Madeline na napaso, nasasaktan ang kanyang puso kahit na hindi nanaman malala ang paso ni Madeline. Marahang ngumiti si Madeline. "Alam ko namang hindi mo sinasadya yun. Kaya kong tiisin ang sakit na 'to, pero hindi ko matitiis na makitang may gumugulo sa isipan mo na hindi mo sinasabi sakin."Pagkatapos itong sabihin ni Madeline, naging seryoso ang ekspresyon ni Jeremy. Pinakalma ni Madeline ang kanyang sarili at

'Sobrang dismayado ka ba sakin kaya ayaw mo na lang isipin ang tungkol dito?' Nagkaroon ng di mabilang na mga katanungan sa isipan ni Jeremy. Nasasaktan siya sa tindi ng nararamdaman niyang pagsisisi. Si Madeline, na tila napansin kung ano ang iniisip ni Jeremy, ay ngumiti at hinawakan ang kamay ni Jeremy. "Nagsisinungaling na ako kapag sinabi ko na wala lang sakin yung nangyari, pero hindi mo kasalanan 'to. Si Carter ang may kagagawan nito. Gusto niyang magkaroon ng hidwaan sa pagitan nating dalawa, pero hindi ko hahayaan na makuha niya ang gusto niya."Buo ang loob ni Madeline."Jeremy, marami na tayong pinagdaanang pagsubok. Imposibleng hindi ko maramdaman ang pagmamahal mo sakin hanggang ngayon. At yun ang dahilan kung bakit ayaw kong impluwensyahan tayo ng ibang tao. Hayaan mo na lang na tangayin ng oras ang mga masalimuot na alaala na yun, okay?"Pagkatapos pakinggan ni Jeremy ang sinabi ni Madeline, nakaramdam siya ng kaunting saya. Naunawaan siya ng kanyang Linnie, a