Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1991 - Bab 2000

Nang marinig niya na biglang nagsalita si Jeremy ng ganito, si Hannah, na sobrang emosyonal ng mga oras na iyon, ay nagulantang. Subalit, ang titig ni Jeremy, na puno ng galit, ay hindi basta basta malalapitan ninoman at lokohin. “Nung una ay isa itong pribadong bagay sa pagitan nating dalawa. Pwede mo akong pagbayarin ng danyos, pero mali ka ng ginamit na paraan” Lalong lumamig ang boses at mga mata ni Jeremy. “Gumawa ka ng gulo sa aking kompanya at tinakot ang aking asawa na magpapakamatay ka. Ginamit mo pa nga ang pagiging biktima at gumawa ng isang malaking akusasyon na ang asawa ko ay umupa ng tao para pahirapan ka at ang bata na nasa sinapupunan mo. Heh.” Malamig na ngumiti si Jeremy. “Bata?” Narinig ni Hannah ang mga sarkastikong salita ni Jeremy at naramdaman niya ang pagdududa ng mga tao sa kanyang paligid. Kahit na medyo nakokonsensya siya, si Hannah, na namumula ang mga mata, ay mabilis na inayos ang nakakaawa niyang itsura at nagpaliwanag, “Sinasabi ko lang ang

Sumigaw si Shirley kay Carter, nasa kanyang tono at titig ang matinding galit. Tinignan ni Carter si Shirley sa ganitong kalagayan, pagkatapos ay dinampot niya ang phone nang hindi nagmamadali. Ang totoo, matagal na niyang nakita ang balita, kaya paanong hindi niya malalaman ang tungkol dito? Habang nakatingin sa nakasulat sa screen, isang maliit na ngisi ang unti-unting lumitaw sa mapanglaw na mukha ni Carter. Nang mapansin niya ang ngisi sa mukha ni Carter, biglang bumugso ang matinding sakit sa puso ni Shirley. Hindi niya talaga gustong magkaganito si Carter. Namula ang mga mata ni Shirley taliwas sa kanyang kagustuhan. "Sagutin mo ko, Carter." Lumihis ng tingin si Carter at binato ang phone sa kama. "Oo, ginawa ko nga," inamin niya ito nang hindi sineseryoso. Kahit na ganoon, bakas sa ekspresyon ng kanyang mukha ang matinding emosyon. "Nasa kontrol ko ang lahat sa umpisa, pero tinuruan niyo ako ng leksyon ni Eveline." Sabi ni Carter nang may hindi nagmamadaling

Naramdaman ni Fabian na mayroong mali nang makita niya ang hindi pamilyar na numerong ito. Nahulaan na niya kung sino ito, at kagaya ng kanyang inaasahan, narinig niya ang boses ni Carter pagkatapos ng isang segundo. "Nakablock ang number mo. Alam mo dapat na ayaw na kitang makausap." "Hahayaan mo na lang ba talaga si Jeremy na makatakas nang ganito? Kaya mo ba talagang bitawan ang pagkamatay ng mga kapatid mo?" Ginalit at sinulsulan na naman ni Carter si Fabian. Hinintay niya ang sagot ni Fabian. Pagkatapos ng mahabang sandali, narinig mula sa kabilang linya ang boses ni Fabian. "Carter, huling beses ko tong sasabihin sa'yo. Ayaw na kitang makausap. Hindi ko kailangan ang pangingialam mo sa problema ng pamilya ko." Sabi ni Fabian nang may diin pagkatapos ay binaba ang tawag. Habang pinakinggan ni Carter ang tunog mula sa kabilang linya, humigpit ang kanyang hawak sa phone. Isang napakalamig na poot ang pumuno sa kanyang mga mata. Pagkatapos ng ilang sandali, tumawag

Nang marinig niya ang sinabi ni Madeline, biglang huminto ang daliri ni Fabian na nasa ibabaw ng hang-up button. Tapat ang titig ni Madeline sa screen. Bahagyang nahulaan ni Fabian kung anong sasabihin ni Madeline sa kanya, at nagkaroon siya ulit ng kagustuhan ibaba ang tawag. Ngunit, para bang inasahan rin ito ni Madeline kaya kaagad siyang nagsabi, "Fabian, pupunta ako sa F Country sa susunod na dalawang araw at gusto kong iuwi si Lily habang nandiyan ako." Para bang hindi nagulat si Fabian nang marinig ang sinabi ni Madeline. Inasahan na niya ito, at malamang ay ito lamang ang usapan na mayroon sila ni Madeline sa sandaling ito. Nang makita niya si Fabian na nakatingin lang sa phone nang hindi nagsasalita, halos nahulaan na ni Madeline ang resulta. "Pwede namang kahit ipakita mo lang sa'kin ang anak ko?" Nagkompromiso si Madeline. Nanatiling tahimik si Fabian nang dalawa pang segundo, pagkatapos ay nagsabing, "Pag-uusapan natin to kapag nagkita tayo." Pagtapos iton

Itinaas ni Madeline ang kanyang kilay at tumingin siya sa direksyon kung nasaan ang mga mamamahayag. “Mom, wag kang mag-alala, alam ko ang ginagawa ko.”“Syempre alam kong alam mo ang ginagawa ko, at may sarili kang ideya, pero tingin ko hinahayaan natin siyang samantalahin tayo.”Ngumiti nang marahan si Madeline nang marinig niya ito. “Hindi naman ito tungkol sa kung sinasamantala niya ba tayo o hindi. Ituring na lang natin siya na parang isang normal na bisita.”“Bisita?” Puno ng inis ang mga mata ni Karen. “Kung hindi ko lang nakita ang video na gumagawa siya ng gulo sa kompanya, ituturing ko sana siyang bisita.”Naiinis na sinabi ni Karen. Habang nag-aalala, nagbigay siya ng babala pagkatapos, “Eveline, ang mga babaeng tulad niya ay hindi lalapit nang may magandang intensyon, kaya kailangan mong mag-ingat.”Ibinaba ni Madeline ang kanyang tingin at tumingin sa gasang nakabalot sa likod ng kanyang kamay. “Nalugi na ako nang isang beses, kaya hindi na yun mauulit.”“Mabuti yan.