บททั้งหมดของ Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: บทที่ 591 - บทที่ 600

Kaagad na nagising at nagsilabasan ang mga kasambahay at guwardiya, pero wala ni isa sa kanila ang nakapigil kay Jeremy na mukhang handang pumatay. “Sabihin niyo kay Felipe na magpakita sa akin.” naglakad siya papunta sa gitna ng bulwagan at tinitigan ng masama ang mga guwardiya na humaharang sa kaniya. “Bakit ang daming tao dito kung gusto lang naman akong makita ng pamangkin ko?” Nagmula sa itaas na palapag ng villa ang boses ni Felipe.Kaagad nabaling ang malamig na titig ni Jeremy sa kinaroroonan ni Felipe na pababa sa may hagdan.Nakasuot ng maluwag na bathrobe si Felipe at kalmado. “Magpahinga na kayong lahat. Iwanan niyo na kami ng pamangkin ko at huwag niyo kaming gagambalain.” At pinaalis na niya ang kanyang mga katulong at mga guwardiya.Di nagtagal, silang dalawa na lang ang naiwan sa bulwagan.“Felipe Whitman, ito ba ang paraan mo para manakaw ang asawa ng iba? Sa pamamagitan ng paulit-ulit na panggugulo at pinapahirapan kay Linnie? Masaya ka na ba?” Bakas ang galit

Kaagad na bumalik si Karen pagkatapos ng masinsinan nilang pagpaplano ni Yvonne sa kondo. Napansin ni Karen na pababa si Madeline sa hagdan nang pumasok siya sa villa. Ngumiti siya at binati si Madeline para hindi siya pagdudahan nito. "Aking daughter-in-law," tinawag ni Karen si Madeline. "Pasensya ka na sa nangyari kaninang umaga. Tama ka nga, ako nga ay isang tao na may mababang EQ. Hindi ako magaling magsalita, kaya huwag mo sanang damdamin ang mga nasabi ko." Ngumiti si Madeline at sumagot, "Hindi ko mamasamain ang mga kahangalan na sinabi mo." Hindi kayang tiisin ni karen ang parankang sagot ni Madeline. Nanigas ang ngiti ni Karen nang dahil sa galit, "Madeline, nagpaumanhin ako sayo ng maayos, pero ganito ang ipapakita mo sa aking pag-uugali? Ikaw---" "May nangyayari sigurong kaduda-duda kung may kakaibang nangyayari ngayon. Hindi mo ba alam yun?" Pinutol kaagad ni Madeline ang sasabihin nito, habang tinitignan niya si Karen ng bakas ang pag mapagmataas sa kanyang mata

Ang reaksyon ng mga manonood ay taliwas sa reaksyon ng mga hurado habang nakatingin na para bang nabighani sa disenyo.Nang makita niya ang reaksyon ng mga taong nanunuod at ng mga hurado dahil sa disenyo, napangiti tuloy ng malaki si Yvonne. 'Mukhang napukaw ng disenyong to ang atensyon ng lahat. Tignan mo na lang ang mga tao dito! Lahat sila'y nakanganga habang nakatingin dito!' Si Karen, na nakaupo kasama ng iba pang manunuod, ay natuwa rin nang marinig niya ang mga papuri na ibinigay ng mga manonood. Nagkatinginan sila Karen at Yvonne, pagkatapos ay tinignan niya si Madeline na nakaupo sa lugar ng mga kalahok. Parehong natuwa sila Yvonne at Karen nang makitang nagulat si Madeline. ‘Hmph, hindi mo inasahan na mangyayari to ano, tama ba, Madeline?‘Sa akin na ang gawa mo!’“Ika-anim na designer, sigurado ka ba na ito ang disenyong ipinasa mo para sa kompetisyon na ito?” tanong ni Mr. Lewinski, na dati nang nakilala at sinamahan ni Yvonne sa isang charity banquet. Napa

’Ano?!’Hindi inaasahan ni Karen na tatawagin siyang hangal ni Madeline sa ganitong okasyon. Kahit na ang estado niya ay hindi katulad ng dati, alam halos lahat ng tao sa Glendale na asawa ni Jeremy si Madeline. At kaya, alam din nila na ang tinutukoy ni Madeline na mother-in-law ay walang iba kung hindi si Karen!Kagaad na nagkagulo ang lahat nang biglang nagusapo ang lahat ng mga manonood. Nakaupo si Jeremy sa malayo. Pero makikita ang malayelo niyang ekspresyon kahit hindi siya nagsasalita. Sila eloise at Sean anamn, na nakaupo sa harapan ni Karen, ay lumingon. “Karen, may ginawa ka nanaman ba para saktan ang anak ko? Ano ang mga kalokohan na pinagsasasabi ng pamangkin mo?!” Tanong ni Eloise. Dahil sa sinabi ni Eloise, napagtanto tuloy ng lahat na si Karen ang hangal na mother-in-law na tinutukoy ni Madeline. dahil sa maraming taong nakatingin ng may pagdududa sa kanya, kaagda na tumayo si Karen. “Madeline, ano ba yang mga pinagsasasabi mo sa sitwasyon na to? Gusto ko p

’Maghihiwalay na ng landas?’Ang pamilyar na salitang yun ay parang isang nagyeyelong sibat na tumusok sa puso ni Jeremy. Naalala niya ang masklap na araw na yun tatlong taon na ang nakakalipas. Nawala ang kanyang paningin at pumunta sa kasal nila ni Meredith.At sa sandaling yun, may malubha siyang sakit at nasa bingit na ng kamatayan.Subalit, inipon niya ang lahat ng nalalabi niyang lakas para suportahan ang kanyang sarili at sinabi kay Jeremy, “Jeremy, maraming salamat at dumating ka sa buhay ko. Salamat sa lahat ng magagandang alaala na ibinigay mo sa akin noon. Pero, ibinabalik ko na sayo ang lahat, pati na ang aking abo. Simula sa araw na to. wala na tayong pananagutan sa isa’t isa. Sana ay hindi na tayo muling magkita sa susunod nating buhay…”Ngayon, sinabi na niya ang kaparehong kataga na sinabi sa kanya ni Jeremy noon. Nakaramdam si Jeremy ng kirot sa kanyang puso. Itinuon ni Jeremy ang kanyang titig sa magandang mukha ni Madeline, habang walang masabi. ‘Linnie,