Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 601 - Bab 610

Binuksan ni Madeline ang bintana at sinalubong siya ng malamig na hangin, at tinangay ang kanyang mahabang buhok. Tinignan niya ang malawak na karagatan at ang gintong araw na kumikinam sa ibabaw ng dagat. Pagkaihip ng hangin, ngakaroon ng mga alon ang dagat. Bigla ring nagsigalaw ang mga dahon ng mga palm tree. ‘Ang ganda naman ng tanawin.‘Pero saan ang lugar na to?’Nag-isip ng maigi si Madeline, sinusubukan na maalala kung nakapunta na ba siya sa lugar na to, pero wala siyang maalala.PAgkatapos, bumalik na si Jeremy. May hawak siyang mangkok ng seafood noodles at isang baso ng maligamgam na tubig. Nakangiti pa rin siya. Nagsalita siya ng makita niyang hindi gumagalaw si Madeline sa balkonahe, “Kain ka muna, Linnie.”Nanatili si Madeline sa kanyang pwesto ng ilang oras pagkatapos ay lumingon at tumitig ng matalim.“Anong binabalak mo, Jeremy? Gusto mo ba akong ikulong dito at pahirapan hanggang sa mamatay?” Noon, hindi alam ni Jeremy kung gaano kasakit na tignan ka n

”Jeremy, wala akong pakialam kung gusto mong mamatay, pero huwag mong dungisan ang kamay ko.” Tinitigan ni Madeline si Jeremy, at bigla na lang, bumilis ang tibok ng kanyang puso. Akala ni Madeline ay matutuwa siya kapag narinig niya na gusto nang mamatay ng taong kinamumuhian niya, pero sa mga sandaling yun, hindi siya komportable sa nangyayari. Nang mapansin niya na lumalaki na ang bakas ng dugo sa puting t-shirt ni Jeremy, biglang napuno ng luha ang mga mata ni Madeline. Hindi siya sigurado sa nararamdaman niya at itnulak palayo si Jeremy. “Umalis ka na, Jeremy! Kahit na mamatay ka pa sa harapan ko, hindi kita mapapatawad!” Buong lakas niyang itinulak palayo si Jeremy, pero hindi man lang ito natinag. Hindi nagawa ni Madeline na maitulak ito kahit ano pang gawin niya. “Umalis ka na, Jeremy! Kung hindi ka aalis, ako ang aalis!”Mabilis na tinungo ni Madeline ang pintuan, at pagkalagpas niya kay Jeremy, niyakap siya nito ng maghigpit mula sa likod. “Huwag kang umalis, Li

"Salamat." Huminto si Madeline nang marinig niya ito. Tapos naglakad siya palayo. Malambing ang mga mata ni Jeremy nang tignan niya si Madeline nang umalis ito. Kinain niya ang noodles nang puno ng ligaya ang kanyang puso. Pareho silang di pa nakakakain buong araw. Sa sandaling iyon, sobrang saya niyang kinakain ang mangkok ng noodles na inihanda nito para sa kanya. … Nag-aalala nang sobra si Eloise at Sean nang malaman nilang sumakay ng kotse si Madeline kasama ni Jeremy. Huling nakita si Madeline sa may pasukan ng kindergarten. Di nila makausap si Jeremy o si Madeline. Di rin nila malaman kung saan dinala ni Jeremy si Madeline. Masunuring umupo si Jack sa sofa. Tinignan niya sila gamit ng kanyang naguguluhan at inosenteng mata at nagtanong, "Grandpa, Granny, sinabi ni Daddy na dadalhin niya ako sa playground kasama ni Mommy. Nasaan sila?" Dalian siyang sinuyo ni Eloise nang nakangiti. "Jack, may kailangang gawin ang mga magulang mo. Babalik sila sa loob ng dalawang

'Di ako nararapat sa'yo. Paalam, mahal kong Linnie, ang nag-iisa kong Linnie.' Tinignan ulit ni Jeremy si Madeline sa huling pagkakataon at tahimik na tumalikod. Umapaw ang luha mula sa loob at tumulo sa kanyang mga pisngi. Alam niya na kagagawan niya ang lahat ng ito. Wala siyang ibang masisisi kundi ang kanyang sarili. 'Sobrang sakit ng puso ko. Parang di ako makahinga.' Nang makalapit ang barko, lumakas ang simoy ng hangin. Nagulo ng hangin ang buhok ni Madeline. Sinubukan niyang ayusin ang kanyang buhok at nakita niya si Jeremy na palayo. Pakiramdam ni Madeline na parang sinaksak ang puso niya nang makita niya ito. Habang nakatulala, nalaglag ang hawak ni Madeline. Yumuko siya para damputin ito. Sa kasamaang palad, natumba siya at nawalan ng balanse. Ah! Si Jeremy, na di pa nakakalayo, ay narinig ang sigaw ni Madeline. Tapos, narinig niya na parang may nalaglag sa tubig. Kaagad na bumilis ang tibok ng puso niya. Paglingon niya, di niya nakita ang katawan ni

Di nagtagal pagkatapos dalhin ni Felipe si Madeline sa bangka, nagising siya. Idinilat niya ang mga nanghihina niyang mata at nakita ang gwapong mukha ni Felipe na puno ng pag-aalala. "Eveline. Eveline, gising ka na ba?" Marahan nitong sinabi. Di pa tuluyang nagigising si Madeline. Tumingin siya sa paligid na parang may hinahanap siya nang nalilito. "Eveline?" "Felipe?" Tinignan ni Madeline nang nagtataka ang lalaking may hawak sa kanya. "Bakit ikaw yan?" "Baliw, sino pa ba?" Hinaplos nito ang pisngi niya. "Alam kong kinuha ka ni Jeremy kaya hinanap kita. Noong makarating ang bangka na sinasakyan ko sa pampang, nakita kitang nahulog sa tubig." Habang nakikinig sa kanya, unti-unting naalala ni Madeline ang nangyari bago ito mawalan ng malay. Nakita niya si Jeremy na tumalikod at naglakad palayo, at nang maglakad ito palayo nang palayo, sa isang dahilan, nakatulala siya. Ang bookmark na hawak niya ay nalaglag na rin mula sa kamay niya. Nababahala siya na kunin ang leaf