Simula nang nagtungo sila ni Chad sa Bukidnon ay may malaking pagbabago na sa pakikitungo nila sa isa’t-isa. Unti-unting nanunumbalik ang sigla ng pagkakaibigan nila. Kapag nasa Cagayan si Chad ay bigla-bigla na lang itong sumusulpot sa bahay niya, may dalang kung anu-anong pagkain o ‘di kaya ay doon nakikikain. Pati yata lahat ng kasamahan niya ay naambunan. Wala sa oras kasi itong umorder ng kung anu-anong take out food at ipapakain sa kanilang lahat na kadalasan ay mga paborito niya. Kapag umuuwi na siya ay nakabuntot ito sa kanya bago tutuloy sa hotel nito. Para na rin siyang hatid-sundo. May mga pagkakataon din na basta na lang ito nagpapadala ng messages sa text o sa messenger kagaya na lang ngayon. Need help? Mensaheng nababasa niya sa cellphone niya. Nailing na natatawa siya habang binabasa ang mensahe. Nasa isang silid lang naman ito at tinatanaw siya mula sa glass wall. Standing so handsome in his casual clothes. Naka-gray t-shirt at Levis

Kung kailan tupok na tupok na siya ay saka naman huminto si Chad. Ito ang kusang pumutol sa nakaliliyong tagpo. Napadilat siya at ganoon na lang ang pagsigid ng reyalisasyon. Nakabukas na pala ang harapan ng blusa niya. Hantad ang d****b niya sa nagnanasang mga titig ni Chad. “I’m sorry,” paanas nitong wika sa magkalapat na mga labi nila. “I said we will take it slow.” Pumapaypay ang mainit at mabangong hininga ni Chad sa mukha niya. Ang mga titig nito ay matitiim ngunit may bahid na ng pagsuyo ngayon. Ramdam niya iyon kahit sa paraan ng pagdantay at paghagod ng daliri nito sa balat niya. “This jealousy is killing me inside, Van.” Nagseseolos ito? Kanino? Kay James ba? Umayos ito ng tayo at maingat siyang inalalayang makaupo sa gilid ng mesa. Eratiko ang tibok ng puso nito, kagaya ng sa kanya. Kung gaano ito nagtimpi ay nakamamangha because right at that moment, batid niya sa sarili kung saan man ninais ni Chad na humantong ang tagpo, kusa siyang bibi

“Anong ginagawa natin dito?” Nasa shop sila ng isang sikat na couturer sa lungsod at manghang inilibot niya ang paningin sa naggagandahang gowns sa loob ng atelier. May ideya na siya at ayaw niya sa posibilidad na iyon. “Bibili ng damit,” pasimple nitong sagot na nakatutok sa harapan ang pansin. “Bakit?” Umarko ang kilay ni Chad. “Grand opening ng hotel, remember?” Nauunawaan niya ang ibig nitong sabihin. “Chad, ayokong um-attend do’n.” Agaran siyang humakbang pabalik sa pinasukang revolving door ngunit mabilis pa sa alas kwatro siyang humakbang palabas sana ngunit maagap na naiharang ni Chad ang malapad at malaking bulto ng katawan sa kanya. Hindi pa man ay napupuno na ng takot ang puso niya. Of course, Chad’s family will be there. The thought of seeing Tita Amanda again made her tremble with fear. Takot na takot siya rito. She never liked her. She abhorred her after that scandalous stint. Noong tinanggap niya ang muling pakikipaglapi

Si Chad ang focal person sa opening ng hotel kaya natural na nagiging busy ito sa nalalabing araw bago ang grand opening ng hotel. Kabababa pa lang nila ng Bukidnon ay trabaho kaagad ang inatupag na may kinalaman sa opening ng hotel. Sinundot siya ng kunsensya dahil pakiramdam niya ay ninakawan niya ito ng mahahalagang oras. Hanggang kinabukasan ay hindi sila nagkikita. Sigurado siyang kabado ito subalit mas higit pa yata ang kaba niya. “Miks, huwag na lang kaya akong tutuloy?” Nakumbinse niya si Chad na kay Mikaela na siya sasama at h'wag nang magpasundo. Pinandilatan siya ng mga mata ni Mikaela. “Gaga! Sayang yang mamahaling damit at mga gamit na binili ni Chad para sa ‘yo, ‘no? At ang make up mo, pinaghirapan ko ‘yan kaya kailangan mong ibalandra.” Sinipat niya ang kabuuan sa salamin sa dresser ni Mikaela sa silid nito. Ibang-ibang Nessa ang nakikita niya sa ngayon. Litaw ang makinis niyang balikat at bakat ang natural na hubog ng kanyang katawan na ang ku

Katok sa pinto ang nagpamulat sa mga mata ni Van. Hindi na niya namalayan na nakatulugan na pala niya ang pag-iyak. Nakadapa siya sa kama na suot pa rin ang party dress niya. Inot-inot siyang bumangon. ‘Di niya pinagkaabalahang ayusin ang magulo niyang buhok. Alam niyang si Chad ito. Kanina pa ito tumatawag ngunit himdi niya sinasagot hanggang sa pinatay niya ang cellphone. “Van!” Nagiging malakas na ang pagbayo nito sa pintuan. Binilisan niya ang paghakbang sa takot na makabulahaw ito ng mga kapitbahay. Kakatok na sana itong muli nang siyang pagbukas niya. Nabitin sa ere ang nakakuyom nitong kamao. He looked so serious, and concerned, as well. “I was worried about you.” Kaagad itong pumasok at sinalat ang noo niya. May pag-aalala sa mukha nito at boses nito. “Are you okay?” Pinilit niyang pintahan ng ngiti ang mukha. Kahit gustung-gusto na niyang magsumbong kay Chad ayaw niyang gawin. Ayaw niyang pumagitan sa mag-ina. She had brought enough trouble a