SA loob ng kanyang tinutuluyan na hotel ay hindi maka-isip ng maayos ang binata. It was seven in the evening and he kept on walking back and forth as he ran his fingers through his hair. Tumingin ito sa labas ng bintana at tinanaw ang kalangitan na tila ba anumang oras ay papatak ang malakas na ulan. Pakiramdam n’ya ay sinasabayan ng panahon ang nararamdaman nito. He sat down and closed his eyes, hoping that an idea would pop into his mind. Maya-maya ay nakatanggap ito ng tawag mula sa isang hindi kilalang numero. “Hello?” he answered the phone in curiosity. Agad naman s’yang sinagot ng kausap at kahit hindi nagpakilala ay alam n’ya kung sino ang nagmamay-ari ng boses na ‘yun.. “Let’s meet. I am at the lobby,” sagot sakanya ng isang binata. Batid n’yang lobby ng hotel ang sinasabi nito kaya naman agad s’yang lumabas ng kwarto at pinuntahan ang lalaki. There he saw his brother sitting on the couch while patiently waiting for him. Agad na umupo si Jace sa bakanteng upuan na nakap

JACE woke up excited the next morning and glanced at the mirror. Nakahawak ito sa kanyang baba at sabay ngiti ng nakakaloko. Hinawi nito ang kanyang buhok at pumorma na para bang s’ya ang pinaka-gwapong nilalang sa mundo. He feels excited and happy because he’ll finally get to see her girl after months of not being with her. He immediately grabbed his red towel as he walked like a model. May pa kendeng kendeng pa itong nalalaman at atras abante at sumayaw ng cha-cha. “Wait, what am I doing?” Bulong nito sa sarili sabay ngiti. Maging s’ya ay hindi makapaniwala na umaakto ito ng kakaiba. Kahit natatawa sa sarili ay iniayos nito ang tindig at nagmadaling naglakad papuntang banyo. Pagkatapos maligo ay agad na dumiretso si Jace sa kanyang maleta at naglabas ng mga damit. He picked his favorite black shirt because he thinks it’s comfy to wear. But then, he immediately dropped it when he saw his favorite white Gucci shirt. Kunot noo nitong nilatag ang mga damit sa kanyang kama and stare

“BABY, sorry. Masakit ba?” Hinawakan ni Ceri ang bandang dibdib ni Justin at unti-unting nitong ibinaba ang kamay papunta sa mga pandesal ng binata. “Hey! What are you doing?” saway ng binata. Mabilis n’yang inalis ang kamay ng babae at tinignan ito. Ceri gave him a malicious smile as she tried to lay her hands on his abs once more. “Chandria Serene! You’re such a pervert!” At muling sinaway ng binata ito. Kahit masakit ang katawan ay tinalikuran n’ya ang dalaga na kinukulit parin s’ya. Nagkatinginan nalang si Jace at ang nobya nito dahil hindi nila alam kung ano ang nangyayari o kung bakit tila nagbabangayan ang dalawa. Nang makaramdam ay pangusong tinuro ni Regina ang pinto, hudyat na dapat na silang umalis para magkaroon ng oras ang dalawa. Natatawa na lumayo sila sa kanila at muli ay isang sigaw ang narinig ng magkasintahan. “Y-ya! You guys can’t leave me!” Justin shouted. Hindi naman ito pinansin ni Jace. Instead, he held her girl’s hand and waved goodbye to his younger brot

THE next day, Jace woke up with joy in his heart. Natulog ito sa ospital dahil sinamahan n’ya ang nobya. Sinabihan kasi si Regina ng kanyang doktor na ipagpabukas ang pag-alis dahil may inaantay pa silang karagdagang resulta. He stretched his arms and looked at her woman who’s still asleep. Dahan-dahan siyang tumayo at maiging nag-ingat upang hindi makagawa ng kahit na anong ingay. Linapitan n’ya ang dalaga at marahang hinalikan ito sa noo. “Good morning,” he whispered. Bigla s’yang napatingin sa kanyang suot na relo at muli ay bumaling ng tingin sa nobya. Ngayon kasi ang araw ng alis niya pabalik ng Korea. Alas tres ng hapon ay kailangan nasa airport na s’ya dahil alas-kwatro ang flight nito. He felt pain in his chest, thinking that he needs to leave. Matagal n’ya itong hindi makikita at alam n’ya sa sarili na ayaw nito ng ganoong sitwasyon, pero nangako siya sa dalaga na kahit anong mangyari ay kailangan nilang kayanin at maging matatag para sa isa’t isa. ‘Just one more year

AFTER hours of flight, nakarating na din ng Seoul si Jace. Wearing a simple white shirt paired with his acid wash jeans, he wore his glasses to avoid people. Kahit may mga ilan na namukhaan s’ya ay agad din itong nakaalis sa airport ng mapayapa. Sinundo ito ng kanilang manager at dalawa sa kagrupo n’ya. Sa loob ng sasakyan ay agad n’yang binuksan ang kanyang cellphone at sunod-sunod na text messages at notifications ang kanyang natanggap. Medyo napasimangot ang binata dahil wala s’yang mensahe na natanggap mula sa nobya. Pina-roaming pamandin nito ang sim na ginamit n’ya sa pilipinas. He scrolled through his inbox and smiled as he read his younger brother’s message. “Thank you, hyung.” It was a simple thank you, but Jace couldn’t help himself but smile as he was called hyung or kuya by a person he hadn’t seen for years. Sa isip n’ya ay kulang pa nga ang mga gamit na ibinigay nito kumpara sa mga taon at pagsasamahan na dapat binuo n’ya kasama ang kapatid. Kung hindi pa n’ya kinalk