Share
Chapter 22
Kaugnay na kabanata
Close - Lost Souls Chapter 23
“HOW did you know that we’re brothers?” tanong ni Jace sa nobya habang nakaupo ang mga ito sa loob ng silid kung saan naka-confine ang kapatid ng lalaki.N aka-dekwatro ito na nakasandal sa ding-ding habang ang ulo naman ni Regina ay nakasandal sa balikat ng binata. “Inalam ko. But I didn’t know it at first. Pansin ko lang na baka magkakilala kayo o dating mag-kaaway. Napansin ko kasi ‘yung mga tinginan n’ yo noong araw na pumunta ka sa bahay,” she answered. Inalis nito ang pagkakasandal sa balikat ng binata at nilingon ito." Hindi mo nga lang nabanggit na ganun pala yung nangyari sainyong magkapatid, “she added. Ilang segundong hindi umimik ang binata bago magsalita, “Alam kong hindi ako naging mabuting kuya sa kanya. That’s why I immediately searched for him the day I went home and found out that he left. Maybe he thinks we do not care, but he is totally wrong.” Umayos ito sa pagkakaupo at sinulyapan ang nakababatang kapatid na mahimbing na natutulog. Once again, another memory f
Close - Lost Souls Chapter 24
“BABY, sorry. Masakit ba?” Hinawakan ni Ceri ang bandang dibdib ni Justin at unti-unting nitong ibinaba ang kamay papunta sa mga pandesal ng binata. “Hey! What are you doing?” saway ng binata. Mabilis n’yang inalis ang kamay ng babae at tinignan ito. Ceri gave him a malicious smile as she tried to lay her hands on his abs once more. “Chandria Serene! You’re such a pervert!” At muling sinaway ng binata ito. Kahit masakit ang katawan ay tinalikuran n’ya ang dalaga na kinukulit parin s’ya. Nagkatinginan nalang si Jace at ang nobya nito dahil hindi nila alam kung ano ang nangyayari o kung bakit tila nagbabangayan ang dalawa. Nang makaramdam ay pangusong tinuro ni Regina ang pinto, hudyat na dapat na silang umalis para magkaroon ng oras ang dalawa. Natatawa na lumayo sila sa kanila at muli ay isang sigaw ang narinig ng magkasintahan. “Y-ya! You guys can’t leave me!” Justin shouted. Hindi naman ito pinansin ni Jace. Instead, he held her girl’s hand and waved goodbye to his younger brot
Close - Lost Souls Chapter 25
JACE excitedly twisted the doorknob and opened the door. Inilapag niya ang kanyang mga binili sa lamesa at hinanap ang nobya. He shouted for her name but he got no response. Ang akala ng binata ay nakatulog ito kaya naman naglakad siya patungo sa kwarto ng dalaga, ngunit bago pa siya makapasok sa silid ay agad s’yang nakatanggap ng isang tawag. His forehead creased and his lips curled, giving an astonished look. Nagtataka s’ya kung bakit tumatawag ang kanilang manager. ‘Why would he call?’ He cleared his throat and answered the call. Pinaalalahanan lang pala s’ya na huwag gumawa ng kalokohan o anumang issue dahil malapit na ang world tour nang kanilang grupo. “Don’t worry, manager, I got this all handled,” paninigurado ng binata. Ilang minuto pa nag-usap ang dalawa bago ito nagpaalam at ibinaba ang telepono. He took a deep breath and looked around. Hindi n’ya pa rin nakikita ang nobya kaya naman tumuloy na ito sa kwarto. Regina wasn’t there, but he could hear the water running wa
Close - Lost Souls Chapter 26
THE next day, Jace woke up with joy in his heart. Natulog ito sa ospital dahil sinamahan n’ya ang nobya. Sinabihan kasi si Regina ng kanyang doktor na ipagpabukas ang pag-alis dahil may inaantay pa silang karagdagang resulta. He stretched his arms and looked at her woman who’s still asleep. Dahan-dahan siyang tumayo at maiging nag-ingat upang hindi makagawa ng kahit na anong ingay. Linapitan n’ya ang dalaga at marahang hinalikan ito sa noo. “Good morning,” he whispered. Bigla s’yang napatingin sa kanyang suot na relo at muli ay bumaling ng tingin sa nobya. Ngayon kasi ang araw ng alis niya pabalik ng Korea. Alas tres ng hapon ay kailangan nasa airport na s’ya dahil alas-kwatro ang flight nito. He felt pain in his chest, thinking that he needs to leave. Matagal n’ya itong hindi makikita at alam n’ya sa sarili na ayaw nito ng ganoong sitwasyon, pero nangako siya sa dalaga na kahit anong mangyari ay kailangan nilang kayanin at maging matatag para sa isa’t isa. ‘Just one more year
Close - Lost Souls Chapter 27
MALUNGKOT na tinanaw ni Regina ang nobyo hanggang sa mawala ito sa kanyang paningin. Napasinghap nalang ang dalaga at nakasimangot ito na humarap kay Justin. “He already went in,” maikling sambit niya at muli ay humakbang. Agad naman s’yang sinundan ng binata at sinabayan ang lakad nito. “Why didn’t you tell him? We both know that he—” Hindi na pinatapos pa ng dalaga ang sinasabi ng lalaki dahil alam nyang pagsasabihan lang siya nito. Tumigil ito sa paglalakad at sinulyapan ang binata. “Don’t worry. I’ll tell him after their concert,” she said and smiled. “Ayokong dumagdag pa ako sa iisipin n’ya, so I decided to tell him after their concert. It’s just a month from now, so I think that would be fine,” she added. Tinapik ng dalaga ang balikat ng kaharap at inaya nalang n’ya itong kumain as she felt hungry again. Nagpakawala nalang si Justin ng isang malalim na hininga tsaka tumango. Makalipas ang ilang oras ay inihatid na ni Justin ang dalaga sa kanyang bahay. Batid ng binata na
Close - Lost Souls Chapter 28
AFTER hours of flight, nakarating na din ng Seoul si Jace. Wearing a simple white shirt paired with his acid wash jeans, he wore his glasses to avoid people. Kahit may mga ilan na namukhaan s’ya ay agad din itong nakaalis sa airport ng mapayapa. Sinundo ito ng kanilang manager at dalawa sa kagrupo n’ya. Sa loob ng sasakyan ay agad n’yang binuksan ang kanyang cellphone at sunod-sunod na text messages at notifications ang kanyang natanggap. Medyo napasimangot ang binata dahil wala s’yang mensahe na natanggap mula sa nobya. Pina-roaming pamandin nito ang sim na ginamit n’ya sa pilipinas. He scrolled through his inbox and smiled as he read his younger brother’s message. “Thank you, hyung.” It was a simple thank you, but Jace couldn’t help himself but smile as he was called hyung or kuya by a person he hadn’t seen for years. Sa isip n’ya ay kulang pa nga ang mga gamit na ibinigay nito kumpara sa mga taon at pagsasamahan na dapat binuo n’ya kasama ang kapatid. Kung hindi pa n’ya kinalk
Close - Lost Souls Chapter 29
“HAS he arrived yet?” Tanong ni Regina sa binatang si Justin habang pilit niyang iminumulat ang mga mata nito sa pagkakatulog. She was advised to stay at the hospital because she could give birth at any time. Napatingin ang dalaga sa orasan na nakasabit sa puting ding-ding at muling nilingon ang binatang nakaupo malapit sa kanya. “It’s been six hours since his flight. Bakit wala pa s’ya?” she asked nervously. Hindi nanaman ito mapakali sa isiping hindi nito makikita ang lalaking minamahal. “Shh... He’ll come. I’m sure my brother will come. You just need to take a rest. Kailangan lumabas ng pamangkin ko nang hindi stressed,” Justin responded jokingly. He looked at the time on his black watch and took out his phone from his pocket. Later on, excused himself from the room. Ngunit bago pa ito makalabas ng pinto ay nakita n’yang kinukuha ni Regina ang remote ng telebisyon na nakalapag sa isang puti at maliit na lamesa. His eyes widened as he tried to stop her from getting it. “Wai
Close - Lost Souls Chapter 30
ISANG malakas na sigaw ang narinig mula sa kwarto na ikinagulat nila Jazy at Justin. Both rushed to the bathroom where Regina is. “Ang sakit!” Muling sigaw ng buntis habang nakasandal ito sa pader at nakahawak sa kanyang tiyan. “What are you guys doing there? I said ang sakit!” she added. Nagkatinginan ang dalawa na hindi alam kung anong gagawin. Muli nalang silang gumalaw nang makarinig muli ng isa pang hiyaw. Si Justin ay agad na lumapit kay Regina habang ang kaibigan ng dalaga ay mabilis na lumabas upang magtawag ng nurse. “Noona, are you going to give birth? A-anong gagawin ko?” tanong ng binata. Dahan-dahan nitong inaalalayan ang buntis at tinulungan na makaupo sa higaan. But Regina didn’t like the feeling of sitting down, as she felt uncomfortable, so she slowly bent down like she was praying. Napakamot sa ulo si Justin dahil sa nakita nito at napaatras nalang s’ya dahil isang malutong na mura ang kanyang narinig. “Putang-ina Jace! Nasaan ka ba!” she was furious. N
Pinakabagong kabanata
