All Chapters of เกิดใหม่ ไปให้สุด: Chapter 231 - Chapter 240
270 Chapters
บทที่ 231
ลิเลียน่าฮึดฮัดและพูดว่า “โอ้ อย่าภูมิใจตัวเองมากไปหน่อยเลย แกคิดแกเป็นใคร?”ขณะที่เธอกล่าวนั้น ลิเลียน่าเหลือบไปเห็นนิตยสารในมือของแจสเปอร์และเย้ยหยันดูถูก “ดูแกสิ อ่านการเงินรายสัปดาห์ของเทอร์ร่าเหมือนกับเราเลย มีแค่บุคคลในเมืองฮาร์เบอร์และผู้มีอิทธิพลในโลกธุรกิจที่ให้ความสำคัญกับมัน ที่พวกบ้านนอกอย่างแกทำได้ก็แค่ดู”“ลิเลียน่า เธอต้องเช็คตาเธอบ้างนะ” ควีนนี่กล่าวพลางถอนหายใจลิเลียน่าขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “เธอหมายความว่าไง?”ควีนนี่ดึงตัวก็อปปี้ของนิตยสารการเงินรายสัปดาห์ของเทอร์ร่าที่อยู่ด้านหน้าที่นั่งของเธอและโยนให้กับลิเลียน่า “ดูผู้ชายที่อยู่บนปกนั่นให้ดีสิ”ลิเลียน่ามองดูและสังเกตเห็นความคล้ายคลึงของชายบนหน้าปกกับชาวแผ่นดินใหญ่ที่อยู่ต่อหน้าเธอไม่ ไม่ใช่แค่ ‘คล้ายคลึง’ แต่มันคนเดียวกันนี่!ลิเลียน่าถอยหลังไปอย่างกะทันหัน จากนั้นจึงหันหน้ามองด้วยท่าทีหวาดกลัวไปที่แจสเปอร์ หลังจากนั้นยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนที่จะตระหนักว่าพวกเขาเป็นชายคนเดียวกันแน่นอน“คุณ...คุณเป็นใครกัน?” ลิเลียน่าอุทาน“ควีนนี่คือศิลปินคนหนึ่งภายใต้แอดเวนท์ เอ็นเตอร
Read more
บทที่ 232
ณ คฤหาสน์ของตระกูลชูเลอร์ ดอว์สันกำลังรอเขาทั้งสองที่ประตูเมื่อเขาเห็นรถของเวนดี้ เขาเดินเข้าไปและเห็นเวนดี้เขย่งเท้าออกจากรถขณะที่ทำท่าทาง ‘ชู่’ ให้เขา“เขาหลับไปแล้วค่ะ เขาคงจะเหนื่อยล้ามากเกินไปตลอดช่วงเวลานั้น ตอนเราคุยกันทางโทรศัพท์ เขามักจะอยู่จนถึงตีสองหรือสาม ปล่อยให้เขาหลักไปสักพักเถอะค่ะ” เวนดี้กล่าวดอว์สันชายตามองแจสเปอร์ที่กำลังหลับที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้าและพยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้มว่า “งั้น ก็ได้ พ่อจะขอให้ใครสักคนทำมื้อเย็นให้ ปล่อยให้เขาพักเถอะ”เมื่อแจสเปอร์ตื่นขึ้น เขาพบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ในรถพร้อมกับเสื้อวางอยู่บนอกของเขาเขาออกจากรถและเห็นว่าเวนดี้กำลังเดินมาหาเขา“ไปกันเถอะค่ะ มื้อเย็นพร้อมแล้ว คุณพ่อกำลังรอคุณอยู่” เวนดี้กล่าวแจสเปอร์ยืนเส้นยืดสายสักหน่อย “ผมหลับไปตอนไหน? ทำไมคุณไม่ปลุกผมล่ะครับ?”เวนดี้พูดอย่างอ่อนโยนว่า “อาชีพของคุณอาจจะสำคัญ แต่สุขภาพของคุณคือของที่ล้ำค่ากว่ามาก คุณเคยเห็นใครทำงานหนักเท่ากับคุณบ้างไหมคะ?”ตอนที่แจสเปอร์จำได้ว่าตัวเองพูดคุยและดื่มกับแอนนาเมื่อคืนก่อนและนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขานอนดึก เขารู้สึกผิดเล็กน้อยขึ้นมาทันที
Read more
บทที่ 233
มาร์คเห็นได้ถึงความสนใจของทั้งแจสเปอร์และเวนดี้เมื่อเอ่ยถึง เจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทเวนดี้ขมวดคิ้ว ไม่พอใจเล็กน้อยกับน้ำเสียงดูถูกในคำพูดของมาร์คมาร์คมาที่โต๊ะต้อนรับส่วนหน้าขณะที่ยังคงคุยโทรศัพท์อยู่แจสเปอร์กำลังทำตามขั้นตอนการเช็คอินอยู่ในตอนนี้ เขาได้ยื่นบัตรประจำตัวของเขาและเงินมัดจำ เขากำลังรอการ์ดเข้าห้องของเขาในขณะนี้มาร์คแทรกในทันทีเหมือนว่าแจสเปอร์ไม่ได้อยู่ตรงนั้น โยนกระดาษลายเซ็นที่แจสเปอร์วางบนเคาท์เตอร์ไปข้าง ๆ และพูดกับผู้ดูแลว่า “ฉันอยากได้ห้องสูท”พนักงานที่กำลังยื่นเอกสารเตรียมการเช็คอินให้กับแจสเปอร์ได้ถอยผงะ เธอคงพูดได้ว่ามาร์คไม่ใช่คนที่เธอจะขัดใจได้ ดังนั้น เสียงฟังดูเสียใจเมื่อต้องพูดกับเขาว่า “ขอโทษด้วยนะคะท่าน ห้องสูทห้องสุดท้ายถูกของไว้แล้วโดยคุณผู้ชายที่อยู่ตรงนั้น ตอนนี้เราเหลือแค่ห้องธรรมเท่านั้นค่ะ”“เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ห้องธรรมดางั้นเหรอ? ช่างหัวห้องธรรมดาสิ เธออยากตายงั้นเหรอถึงขอให้ฉันพักในห้องธรรมดา?” มาร์คทุบเคาน์เตอร์และโวยวาย พนักงานคนนั้นตกใจเป็นอย่างมาก และสีหน้าของเธอซีดเผือด เธอกลัวเกินไปที่จะพูดออกมาในครั้งนี้ เสียงของแจสเปอร์
Read more
บทที่ 234
ตราบใดที่แจสเปอร์ยังพักอยู่ที่โรงแรมมาริออทและอยู่ในเมืองบรัค เขาคงหมดห่วงที่แก้แค้นแจสเปอร์ไม่มองมาร์คที่ออกไปแม้แต่น้อยและหยิบการ์ดห้องของเขาจากมือของพนักงาน เมื่อเขาเดินไปที่ลิฟท์ แจสเปอร์พูดกับเวนดี้ว่า “เรียกผู้รับผิดชอบของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของเขตบลัคมาดูแลที่นี่”เวนดี้ตอบรับและเริ่มต่อสายพวกเขาเพิ่งจะใช้เวลาขับรถกว่าสองชั่วโมงมาที่บรัค และหลังจากที่เจอกับเหตุการณ์นี้ เวนดี้คงหมดอารมณ์ที่จะออกไปข้างนอกและสนุกไปกับตัวเองได้หลังจากที่อาบน้ำในโรงแรมแล้ว เวนดี้และแจสเปอร์รอผู้ที่รับผิดชอบมาผู้รับผิดชอบรับคำสั่งจากบอสใหญ่ของเขาอย่างจริงจังและแทบจะใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงเพื่อมาหาแจสเปอร์“มิสชูเลอร์ มิสเตอร์เลน”ผู้รับผิดชอบ มิสเตอร์แลมเบิร์ต คือ ชายวัยกลางคนที่อายุราว ๆ สี่สิบปีที่ฉลาดและมีศักยภาพคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้เขาคือกระดูกสันหลังของชูเลอร์ กรุ๊ป พนักงานที่มีความสามารถคนหนึ่ง เช่นนั้น เขาถูกโอนย้ายโดยดอว์สันไปยังบริษัทอสังหาริมทรัพย์เพื่อช่วยในเรื่องการเปิดตลาดใหม่ ๆ อย่างไรก็ตาม ในเขตเมืองบรัค ไม่ใช่แค่เขาแต่ทุกโครงการของ เจดับเบิลยู เรียล เอสเตท ได้ติดหล่มอยู่ตอน
Read more
บทที่ 235
เวนดี้แสดงท่าทีไม่พอใจ ความรู้สึกนี้เหมือนกับตอนที่คน ๆ หนึ่งกำลังอารมณ์ดีและกำลังมีช่วงเวลาหรรษากับมื้ออาหาร แล้วมีแมลงวันตัวหนึ่งบินอ้อยอิ่งรอบ ๆ พวกเขา กำลังทำทุกวิถีทางในการส่งเสียงรบกวนจากด้านข้างแจสเปอร์เหลือบตามองไปที่มาร์คและพูดอย่างสงบว่า “ผมไม่ชินกับการทานอาหารโดยมีใครบางคนเดินไปเดินเดินมาอยู่ข้าง ๆ”สีหน้าของมาร์คยังคงมีรอยยิ้ม แต่สายตาที่เย็นชาเริ่มที่จะดุเดือดมากยิ่งขึ้นมาร์ควางมือหนึ่งลงบนเก้าอี้ของแจสเปอร์ แล้วจึงโน้มตัวไปข้างหน้าและกระซิบไปหูของแจสเปอร์ว่า “ฉันชอบที่แกยังอวดดีได้อยู่นะ เพราะว่ายิ่งแกอวดดีมากเท่าไหรในตอนนี้ หลังจากนี้แกจะยิ่งทรมาณมากขึ้นเท่านั้น”“ฉันไม่สนว่าคนอย่างแกจะเป็นแบบไหน ในเมืองบรัคนี้ ดูจากความสามารถของแกแล้ว มันจึงดีที่สุดที่แกจะทำตัวดี ๆ หน่อย ไม่อย่างนั้น ครอบครัวของแกคงจะไม่มีที่เพื่อไว้อาลัยให้กับความตายเมื่อฉันเหลืออดกับแกแล้ว!”ขณะที่มาร์คกำลังพูดอยู่ เขาระเบิดหัวเราะอย่างชั่วร้ายออกมาและดึงเก้าอี้จากโต๊ะข้าง ๆ มาทันที จากนั้นเขาเรียกบริกรเข้ามาเพื่อสั่งอาหารชายที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็นั่งตามเขาด้วยเช่นกัน เขาเดินวนรอบแจสเปอร์ด้วยเจต
Read more
บทที่ 236
สตีฟไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับเวนดี้ คนที่เขาเฝ้าฝันถึงมาเกือบสิบปี ในเมืองบรัคเขาปิ๊งรักเวนดี้ตั้งแต่สมัยที่เรียนมัธยม สตีฟถือว่าเป็นคนที่น่าหลงใหลที่สุดในหมู่คนที่ตามติดพันเวนดี้เมื่อก่อนอย่างไรก็ตาม หลายปีมาแล้วกระทั่งเรียนจบ เวนดี้คุยกับเขาไม่มากไปกว่าสามประโยค นับประสาอะไรกับที่เข้าจะได้ใกล้ชิดต่อมาหลังจากที่เรียนจบ ธุรกิจครอบครัวของสตีฟที่เกี่ยวข้องกับวัสดุก่อสร้างได้ย้ายมายังบรัค เช่นนั้น เขาค่อย ๆ ปล่อยวางความรู้สึกหลงรักเธอไปเขาไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับเวนดี้อีกครั้งแม้ว่าจะผ่านไปกี่ปี สตีฟยังคงจำเวนดี้ได้เพียงแค่แวบเดียวพร้อมกันนั้น เขาสังเกตเห็นแจสเปอร์ข้าง ๆ เธอ“แจสเปอร์งั้นเหรอ?”น้ำเสียงของสตีฟปนไปด้วยความสงสัย แต่หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา “อะไรกันวะเนี่ย? คนจนอย่างนายมีหน้าจะมาโผล่ที่โรงแรมห้าดาวด้วยเหรอ?”เห็นได้ชัดว่าสตีฟคิดว่าแจสเปอร์กำลังรังควานเวนดี้อยู่ และในแง่ของการเป็นเพื่อนเก่าร่วมชั้นเรียน เขาคงให้เวนดี้เลี้ยงข้าวเขาที่โรงแรมนี้‘ไม่อย่างงั้น ไอ้คนจนนี่คงไม่สมารถที่จะมาในที่ที่ไฮเอนด์ได้ตลอดชีวิตของมัน’ความคิดนี้ทำให้สตีฟเหลือบตามองแจสเปอร์ด้วยท่
Read more
บทที่ 237
“นายนี่มันขี้โม้เหลือเกินนะ!”แจสเปอร์ยิ้มเยาะออกมาและจ้องไปที่มาร์ค เขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า “จนป่านนี้แล้ว ด้วยการสนันสนุนจากตระกูลไซออน นายยังคุมทั้งเมืองบรัคเพียงคนเดียวยังไม่ได้เลย นายยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นราชาของเมืองบรัคได้ด้วยเหรอ?”หลังจากที่ได้ยินความคิดเห็นของแจสเปอร์ทำให้สตีฟขำ เขามองไปที่แจสเปอร์ราวกับว่าเขากำลังมองไปที่ผู้พิการทางสมองคนหนึ่งและพูดว่า “ไอ้งั่งเอ๊ย! แกที่ไร้ความสามารถแถมยังพูดจาใหญ่โต แกรู้ไหมว่าตระกูลไซออนเป็นใคร? คนอย่างแกจะออกความเห็นต่อตระกูลไซออนได้งั้นเหรอ? แกคิดว่าแกเป็นใครกัน?”“ฮีฮึ ฉันเป็นใครสักคนจาก เจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทนี่แหละ นายน้อยไซออน คุณต้องคุ้นเคยกับเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทบ้าง ใช่ไหม?” แจสเปอร์ไม่ปกปิดตัวตนของเขาอีกต่อไป และโพล่งมันออกมาอย่างเรียบเฉยคำพูดของเขาทำให้ทั้งสตีฟและมาร์คตะลึงงันตระกูลไซออนมีอำนาจมากในเมืองบรัค พลเมืองส่วนใหญ่ล้วนกลัวตระกูลไซออนกันทั้งนั้น ดังนั้น มีแค่คนไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าลุยกับตระกูลไซออนในระหว่างช่วงเวลานี้ ความพ่ายแพ้เดียวที่ตระกูลไซออนเคยพบเจอคือ เหตุการณ์ซื้อขายที่ดินคุณภาพสูงนั่นเองพว
Read more
บทที่ 238
มาร์คกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “ถ้าเวนดี้คือ ลูกสาวของดอว์สัน งั้นเราฝืนต่อคืนนี้ไม่ได้ ยังไงก็ตาม อย่าไปกลัว ไม่ว่าดอว์สันมีอำนาจมากแค่ไหน มันจะยื่นมือเขามาช่วยถึงบรัคเลยงั้นเหรอ? ถ้ามันกล้าให้ยืมมือช่วย ฉันจะตัดมันออกเอง!”มาร์คหัวเราะและแสดงท่าทีที่ร้ายกาจขณะที่พูดว่า “ฉันยังคงหวังว่าเวนดี้คือลูกสาวของมันจริง ๆ!”“นายน้อยไซออน คุณช่วยอธิบายเรื่องนั้นให้ละเอียดหน่อยได้ไหม?” สตีฟถาม“เจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตท ใช้เงินจำนวนมากหมดไปกับการซื้อที่ดินนั่น ไร้การอนุมัติของตระกูลไซออน มันจะกล้าเริ่มการพัฒนาได้งั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้ ถ้าเวนดี้คือลูกสาวของมัน งั้นมันต้องทำให้เวนดี้มาหาฉันเพื่อต่อรอง”“ฮึฮึฮึ ถ้าฉันได้เป็นลูกเขยของดอว์สัน ก็ไม่มีปัญหาอะไรที่จะปล่อยให้มันพัฒนาที่ดินนั่นเพราะว่ามันจะเป็นของฉันด้วยเข่นกัน”สตีฟมองมาร์คที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ตาของเขาเป็นประกาย และเขาฝังความอยากได้ในตัวเวนดี้ลึกลงไปในใจเขา เขาชูนิ้วโป้งขึ้นและพูดว่า “ช่างเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้ นายน้อยไซออน ทุกคนจะวางแผนบางอย่างในขณะที่พวกเขาเดินไปข้างหน้า แต่คุณดูจะนำหน้าไปในอนาคตก้าวหนึ่งกับทุกก้าวที
Read more
บทที่ 239
แจสเปอร์ไม่ใช่คนโกหกเช่นเดียวกับที่เขาปฏิบัติต่อสุภาพสตรีคนไหน ๆ เขากล่าวว่าเขาจะทำให้ทั้งสตีฟและมาร์คคุกเข่าต่อหน้าเวนดี้และยอมรับความผิดของพวกเขาเอง เนื่องจากเขากล่าวว่ามันจะเกิดขึ้นภายในสามวัน มันคงไม่เกินจากวันที่สี่อย่างแน่นอนเช้าตรู่หลังจากตื่นขึ้นมาในโรงแรม เขาทั้งคู่ตรงไปที่ชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหารเช้า พวกเขารีบตรงไปที่ออฟฟิศของเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทที่ตั้งอยู่ในเขตบรัคในทันทีด้วยการมาถึงของผู้บริหารใหญ่ทั้งสอง มิสเตอร์แลมเบิร์ตไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขาเรียกพนักงานในบริษัททุกคนเข้าประชุมในทันทีอย่างไรก็ตาม แจสเปอร์ไม่ค่อยชอบการประชุมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เช่นนั้น เขาใช้อำนาจของเขาในฐานะหัวหน้าสั่งให้พนักงานส่วนใหญ่ทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป เหลือไว้เพียงมิสเตอร์แลมเบิร์ตและผู้ช่วยอีกสองคนของเขาเท่านั้น“พูดตามตรงนะครับ แม้ว่าบริษัทหลักจะรู้ว่าโครงการในเขตบรัคทำได้ยาก เราก็ยังไม่พอใจกับความก้าวหน้าในการทำงานของพวกคุณอยู่ดี” แจสเปอร์นั่งบนที่นั่งของมิสเตอร์แลมเบิร์ตและกล่าวพวกเขาสามคนแลกเปลี่ยนท่าทีที่หวาดกลัวซึ่งกันและกันและเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ขมขื่นในเว
Read more
บทที่ 240
“ปัญหาหน้างานคืออะไร?” แจสเปอร์มองไปที่มิสเตอร์แลมเบิร์ตมิสเตอร์แลมเบิร์ตจอบด้วยท่าทีอึดอัดใจเล็กน้อย “งานรื้อถอนไม่สามารถทำให้สำเร็จได้เพราะมีบางครอบครัวที่ปฏิเสธจะย้ายออก แรกเริ่มเดิมที เราคิดที่จะเริ่มวางรากฐานเมื่องานรื้อถอนสำเร็จแล้ว แต่ก็เพราะอุปสรรคในทุก ๆ วัน เราคงเริ่มงานนั้นไม่ได้เช่นกัน.“หมายความว่าไซต์งานจงใจจะหยุดทำงานและผมต้องดูกระแสเงินสดไหลออกทุกวิถีทาวในทุกวันงั้นเหรอ?” แจสเปอร์กล่าวอย่างสงบมิสเตอร์แลมเบิร์ตยิ้มอย่างขมขื่นและพยักหน้าร่างกายของมิสเตอร์แลมเบิร์ตสั่นเครือด้วยความกลัวเมื่อเขาสังเกตเห็นแววตาของแจสเปอร์เริ่มเยือกเย็นยิ่งขึ้นเขารู้ว่าถ้าเขาทำให้แจสเปอร์ไม่พอใจต่อไป จากนั้นตำแหน่งของเขาของถูกมอบให้กับคนอื่นเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทอยู่ในขั้นตอนของการพัฒนาบริษัท และผลกำไรที่ได้รับนั้นดีกว่าปกติมาก ถ้าเขาถูกไล่ออกจากเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตท แน่นอนว่าเขาคงจะถือตำแหน่งใด ๆ ในชูเลอร์ กรุ๊ปไม่ได้เช่นกันเขาต้องจำไว้ว่าคนที่อยู่ต่อหน้าเขาคือ ลูกเขยของชูเลอร์ กรุ๊ปท่านประธานมีแค่เวนดี้เป็นลูกสาวเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าลูกเขยของเขาจะเป็นบอสในอนาคต เขาคง
Read more
PREV
1
...
222324252627
DMCA.com Protection Status