“Fajra, gising na.” Nangunot ang aking noo nang maramdaman ang pagyugyog sa akin ni Cyrus. Malinaw ang pagtawag niya sa akin at hindi niya tinitigilan na ugain ang balikat ko.Inangat ko ang aking kamay at inalis ang kamay niya sa balikat ko bago unti-unting minulat ang mata at tumingin sa kanya. Nakatayo na siya sa may gilid at mukhang maganda ang pagkakagising. Nakaayos din siya na hindi ko alam kung bakit.Lumingon ako sa may bintana at napakunot ang noo nang makitang hindi pa sobrang liwanag sa labas at mukhang papasikat pa lang ang araw. Magpapalit na ang araw nang pumasok kami kagabi kung kaya’t hindi ko alam kung bakit ganito niya ako kaaga ginising. Wala akong matandaan na may napag-usapang susunod na aktibidad na gagawin ng ganito kaaga.“Pinapatawag na ba tayo?” tanong ko sa kanya at bumangon mula sa pagkakahiga. Sinuklay niya ang buhok niya gamit ang kanyang daliri bago umiling sa akin at ngumiti.“Wala, pero

Ang oras ay mabilis na lumipas. Ang bakasyon namin ay agad ring natapos nang sumapit ang linggo dahil pagdating ng hapon ay umuuwi na kami. Noong umaga ng araw na iyon ay bumisita kami sa iba pang magagandang puntahan sa lugar na iyon tulad ng taniman ng ubas, ibang mga lugar kung saan magandang kumuha ng litrato, at sa mga pamilihan kung saan makakabili ka ng mga gamit at pagkain na sa bayan lang na iyon matatagpuan. Mabuti na lamang at matipid kaming pareho ni Cyrus noong mga nakaraan kaya may pera pa kaming naitabi noon at nagamit namin kahapon.Ibinili ko sila Aling Mirna ng mga prutas na mula roon at iba pang pagkain, habang si Mira naman ay binilan ko ng hinabing bag na mula sa bayan na iyon. Ilang pangdekorasyon sa bahay ni Cyrus at ilang kagamitan naman ang binili ko para sa amin. Dinamihan ko na ring bili ng ubas upang maibenta naming dito dahil mura iyon sa bayan na iyon. Hindi ko naman nilakihan ang patong ng presyo kung kaya’t mabilis ding naubos iyon. Sa ga

Ika-limampu’t apat na araw sa mundo ng mga tao; ika-dalawampu ng Oktubre; at ang ika-tatlumpung kaarawan ni Cyrus. Ang araw na ito ay mahalaga kay Cyrus dahil ngayon ang simula ng panibagong kabanata ng kanyang buhay, panibagong taon, at panibagong mga kahaharapin. Sa araw na ito ay dapat may malaking selebrasyon na magaganap, ngunit dahil para bang sumpa ang araw na ito sa kanya dahil parati na lamang siyang nagkakasakit. Hindi ito dahil sa panahon at pagkakataon, mayroong rason sa likod nito na hindi ko alam kung ano, at wala akong oras upang alamin iyon dahil mas kailangan kong intindihin ang lagay niya.Magdamag ko siyang binantayan kagabi dahil hindi bumuti ang lagay niya. Mas tumaas ang kanyang lagnat at mas nanakit ang ulo at katawan kaya oras-oras akong nakabantay sa kanya, pinupunasan siya, at pinapainom ng gamot kapag kailangan. Hindi na ako nagpahinga dahil naging tutuok ako sa pagbabantay sa kanya. Wala lang din naman iyon sa akin dahil mas importante ang pa

“Ngayong nagising mo na ang totoo niyang pagkatao, ay ang susunod na kailangan mong gawin ay ipakilala sa kanya kung sino siya at kung paano mamuhay kagaya natin. Siya ay kailangan mong sanayin sa pakikipaglaban dahil sa oras ng pagbabalik mo sa ating mundo ay kasama na siya. Tandaan mo mahal na reyna, siya ang nakatakda mong kabiyak at ang magiging susunod na hari kung kaya’t nakadepende sa iyo kung paano ang gagawin mong pagtuturo. Sa iyo siya kukuha ng lakas at dedepende lalo na’t kaya siya napunta sa sitwasyon na iyan ay dahil na rin sa iyo.” Iyon ang mga huling kataga na binitawan ng bampirang nagligtas sa akin, nagbibigay ng mga gagawin, at ng mga kasagutan at kalinawan sa aking misyon, bago humalo sa hangin at hindi na nagpakitang muli. Iniwan niya kami kanina ni Cyrus sa may ilog na para bang iyon ang pagtatapos ng kanyang gawain sa araw na ito. Matapos niyang ituro sa akin ang gagawin upang iligtas sa Cyrus ay nagbigay ulit siya ng sunod na gagawin. Alam k

“Talas ng pandama. Iyan ang unang bagay na dapat mong matutunan dahil ang mga kalaban ay patagong kumilos at may mga taglay na bilis at kayang sumabay sa hangin. Bago ka nila matamaan ay kailangan mo na agad malaman kung nasaan sila upang maiwasan iyon at makadepensa. Kailangan mong salagin ang lahat ng pag-atake na gagawin ko at alamin kung nasaan ako nakapwesto. Magagawa mo ba?” tanong ko sa kanya habang nilalagyan ng piring ang kanyang mata. Nang matapos ko iyong ilagay sa kanya at siniguradong wala siyang nakikita ay tumayo ako sa kanyang harapan.“Seryoso ka talaga, Fajra? Gan’to agad? Hindi muna mga suntukan? Basic attack skills, gano’n?” tanong niya na ikinataas ng kilay ko.“Oo, dahil ang mga sinasabi mo ay mabilis mo na lang matutunan, at lakas at estilo lang ang kailangan. Kahit na mortal ay makakaya iyon,” sagot ko sa kanya at kinuha ang patpat na nasa gilid bago naglakad paikot sa kanya.“Handa ka