All Chapters of The Fall of the Queen: Chapter 81 - Chapter 90

Masyadong mabilis at nakakabigla ang nangyari. Ang nilalang na sinaksak ko at sumasakal kay Ina ay hindi si Arthur kung hindi ang nilalang na binuhay ko. Sa palagay ko ay kinontrol siya ni Arthur at pinalabas na kawangis niya. Walang nakatingin sa kanilang pwesto dahil ang lahat ay may kanya-kanyang kaharap kung kaya’t ang pagkakataon na iyon ay kinuha niya. Napahakbang ako paatras at napatulala. Nabitawan ko rin ang aking espada at napatingin kay Ina na bumagsak sa sahig. Hinahabol niya ang kanyang paghinga at napatingin sa akin, pero gano’n na lang ang pagtataka ko nang manlaki ang kanyang mata. “Fajra! Si Arthur!” Nanlaki ang aking mga mata at mabilis na napalingon sa likod ko nang marinig ang boses na iyon. Masyadong mabilis ang pangyayari at huli na para sa akin. Sa pagharap ko ay ang nakangising mukha ni Arthur ang bumungad sa akin, at nakitang hawak niya ang aking espada kahit tumutulo na ang dugo mula sa kamay niya mula sa pagkasunog. Napapikit na lam

Sa bawat pagsubok na aking kinakaharap, at kahit gaano ko man kwestyunin ang lahat ng nangyari sa aking buhay ay hindi nawawala sa puso at sa isip ko ang idulog lahat sa may Lumikha. Kahit ilang beses ko silang kinuwestiyon, kasama ang tadhana, ay hindi no’n maaalis ang pananalig ko at pagtitiwala. Kahit hindi man maganda ang kinakalabasan ng mga paghihirap ko, at kahit ilang impyerno pa ang sinusuong ko ay nananatili akong nakakapit sa kanya, dahil hindi maaalis ng mga pagsubok na iyon ang katotohanan na kahit anong gawin ko ay ang lahat ng mayroon ako, lalo na ang buhay ko at ang mga nilalang na malalapit sa akin ay hindi mapaparito kung hindi dahil sa kanya. Sa gaano katagal ang mga paghihirap at sakripisyo; at kahit masakit makita at isipin ang mga nagbubuwis ng buhay ay kahit kailan’y hindi ko siya tinalikuran. Kahit mahirap tanggapin ay palagi kong itinatatak sa aking isip na ang lahat ng nangyayari ay may rason. Ang pagkabuhay ko sa mundong ito bilang isang imortal at

Nandito ako ngayon at nakatayo sa mababang entablado na ginawa at nakatingin sa lahat ng nandito sa loob ng bulwagan. Si Cyrus na aking ipapakilala ay nasa may baba kasama ng iba, at nakita ko sa kanyang mukha na para bang kinakabahan siya, kung kaya’t ngumiti ako sa kanya. Alam kong kahit gusto niyang alisin ang kaba sa mga oras na ito ay hindi iyon gano’n kadali, dahil miski ako ay nararamdaman iyon. “Bukod sa posisyon ng mga konseho ay mayroon pang pwesto na nablangko, at iyon ay ang pwesto para sa ating hari. Katulad ng aming ipinaliwanag noong nakaraan, ang anak ng dating pinuno ng konseho na si Adam Venderheel ay ni minsan ay hindi naging hari at hindi totoong naikasal sa akin. Ang kasal at pagkokorona sa kanya ay isa lamang akto at parte ng aking plano dahil iyon ay ang aking naging paraan upang malaman at ibunyag ang kanilang masamang hangarin,” panimula ko. “Simula ng mawala ang aking amang hari, at simula ng ako ang mamuno sa ating mundo ay hindi tayo nagka

Bukod sa mga pag-eensayo, mga dapat tandaan patungkol sa kung paano maging mabuting pinuno, paano magdesisyon ng tama, at kung paano maging matatag ay hindi nawawala sa paalala sa akin ni Ama noon na maging wais pagdating sa pag-ibig. Oo, ang bawat nilalang ay mayroon nakatakdang kabiyak, ngunit hindi naman ibig sabihin no’n ay basta mo na lang hahayaan ang lahat. Kailangan mo pa rin maging wais sa pagdedesisyon, at kung paano aayusin, at papalalimin ang inyong relasyon upang hindi mauwi sa pagtalikod, pagtataksil, at sakitan. Ilang beses pinapaalala sa akin iyon ni Ama dahil alam niyang sa aspetong iyon ay palagi kaming bigo. Isinumpa bilang kapalit ng pagiging makapangyarihan at paglabag sa batas noon na hindi maaaring maging isa ang isang Demon at Vampire. Iyon ay kanyang naranasan, at alam kong kaya niya ipinapaalala iyon ay hindi niya gustong mangyari sa akin, lalo na’t pagdating sa emosyonal na aspeto ay sobra na ang sakit na madudulot no’n. Parati niyang sinas

“Dan, malayo pa ba kayo?” naiinip na tanong ko kay Dan sa aking isip. Pabalik-balik akong naglalakad rito sa loob ng aklatan dahil kanina ko pa hinihintay ang pagbabalik nila. Hindi ko na natapos ang pagbabasa dahil sa inip sa paghihintay sa kanilang pagbabalik. Hindi ko mailagay ang buong atensyon ko sa binabasa ko dahil pati ang isip ko ay sumunod ata sa kanilang pag-alis kanina. “Fajra, kakatanong mo lang niyang sampung segundo lang ang nakakaraan. Ano bang nangyayari sa iyo?” sagot ni Dan sa aking isip na aking ikinahinto sa paglalakad. Sampung segundo pa lang ba ang nagdaraan? Wala si Dan dito sa kastilyo at kasama niya si Cyrus at ang ibang kawal. Umalis sila kanina dahit ito ang araw ng kanilang takdang paglilibot sa mga hangganan ng aming mundo upang alamin ang lagay roon at kuhanin ang mga ulat. Kahit wala na kaming kalaban ay hindi pa rin naman nawawala ang mga maliliit na nanggugulo at nakakalampas kung kaya’t ang pagbabantay sa mga lugar na iyon