Sa kahit anong mundo ka man mapunta, hindi na bago at hindi na mawawala ang mga nilalang na may masasamang gawain at may mga itinatagong kulo sa loob. Ang pagnanasa ng mortal na kaharap ko ngayon sa akin ay ramdam at basang-basa ko sa kanyang isip.Mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking mga balikat habang unti-unting nilalapit ang kanyang mukha. Ang akala niya ata ay hahayaan ko na siya sa nais niyang gawin sa akin dahil hindi ako lumalaban sa kanya at nagbabanta lang… ngunit nagkakamali siya. Sa pangalawa at huling beses na banta ko ay roon na ako tumigil. Nang inihinto niya ang paglapit ng mukha niya sa akin ay singurado kong nakatitig siya sa aking mga mata bago pinagbago ang kulay no’n.Ang kamay niyang nakahawak sa aking balikat ay nagsimulang manginig sa takot, kasabay ng panlalaki ng mga mata niya at paglayo sa akin.“H-hindi ka t-tao!” takot na sabi niya sa akin. Isang ngisi ang ibinigay ko sa kanyang sagot bago pinanunbalik ang

Lubos akong naguguluhan. Alam at ramdam ko na aking kakampi ang nilalang na bumuhay sa akin, ngunit ang hindi ko maintindihan ay matapos niya akong buhayin ay dinala niya ako rito sa mundo ng mga mortal kahit na alam niya na mas kailangan ako sa aming mundo, at tapos ay iniwan na masama ang lagay sa may ilog. Alam kong noong iniwan niya ako ay ang mga sugat na lamang mula sa pagtagos ng espada sa katawan ko ang natira at mga sunog ng balat na natamo ko mula sa pilak na kadena na maaaring maghilom kahit hindi kailangan ng sobrang panggagamot… pero ang malaking katanungan ay bakit sa lahat ng lugar ay rito niya ako dinala? At sino siya?Ang unang nasa isip ko ay maaaring si Helena iyon dahil siya ay makapangyarihan at may kakayahang buhayin ako, ngunit kilala ko ang boses ni Helena at kung nagkataon man ay paniguradong iuuwi niya ako sa kanilang mundo. Sigurado naman akong hindi rin iyon si Danie dahil hindi sila aabot sa aking nang mga oras na iyon at hindi niya ako hah

Mahirap at komplikado, ngunit kailangan kong kayanin at gawin. Tinignan ko ang braso ko na puno ng mga sugat kagabi ngunit ngayon ay hilom na. Ang mga sugat na natamo ko kagabi ay mula sa pag-eensayo.Hindi ko nakontrol ang kapangyarihan ko kahapon kung kaya’t katulad ng mga nangyayari sa mga pagsasanay ko noon ay sa akin bumalik ang mga atake at nasugatan ko ang aking sarili. Masyadong mahirap ang bagay na gusto kong gawin dahil miski ang aking ama noon ay nahirapan, pero hindi ako susuko lalo na’t alam kong makakatulong ito sa amin sa pagdating ng oras.Hindi ko alam kung sumasagi ba sa isip ng mga kalaban ang muli kong pagbabalik dahil basta na lamang nila akong iniwan noon at hindi tinignan kung tuluyan bang namatay. Kung oo ay dapat na maghanda sila dahil sisiguraduhin kong babalik ako na dala ay tagumpay, at kung hindi naman ay mas mainam iyon upang sila’y magulat at masindak dahil pumalpak ang kanilang unang pagpapabagsak sa akin.Inayos

Sobrang labo at gulo ng lahat. Ang plano kong pagbabalik sa aming mundo ay naudlot dahil ayaw magbukas ng lagusan para sa akin kahit na anong subok ko. Ilang oras akong nandito sa kakahuyan at sa itaas mismo ng puno kung nasaan ang lagusan ngunit kahit gamit ang kapangyarihan ko ay walang nangyayari.Kanina’y hindi ko pinaniniwalaan at sineseryoso ang sinabi sa akin ng bampirang palaging nagbibigay ng persimmon sa akin dahil hindi ko lubos maisip na paano ako magkakaroon ng misyon sa isang mortal gayong isa akong bampira, at isa pang reyna na ang tungkulin ay pangalagaan at protektahan ang aming mundo, ngunit habang naglalakad ako ngayon dito sa loob ng kakahuyan ay napagtanto kong hindi siya nagbibiro at ang kanyang sinabi ay kailangan kong sundin.Ang kanyang pagkakakilanlan ay isa pa ring misteryo dahil bukod sa kaalaman na siya ang nagligtas sa akin ay wala na akong ibang alam. Hindi ko alam kung paano niya iyon nagawa, kung may katulong ba siya sa pagpaplano

“Fajra, nakahanda ka na?” napalingon ako kay Cyrus na kasalukuyang nag-aayos ng gamit niya habang ako ay narito sa kusina at naghahanda ng pagkaing mababaon namin. Alasdos na ng umaga at ito ang takdang oras ng pag-alis namin. Pupunta pa kasi kami sa bayan at sa bahay ng Gobernador dahil dadaanan ang iba naming kasama upang sabay-sabay na makaalis.Tumango ako sa kanya at ipinasok ang malaking lagayan ng niluto kong pasta sa paperbag at kinuha iyon bago lumapit sa kanya. Isinukbit naman niya ang kanyang bag sa kanyang likod habang binitbit naman ang bag na pinaglalagyan ng mga gamit ko.“Tara na,” aya niya sa akin. Tumango ako sa kanya at isinukbit sa katawan ko ang maliit kong bag na pinaglalagyan ng mga personal na gamit bago sumunod sa kanya. Ako na ang nag-alis ng mga saksak ng mga kagamit at siniguradong maayos na nakakandado ang pinto.Lumapit ako sa kanya na naghihintay na sa may kotse at pinagbuksan niya ako ng pinto. Ibinaba ko n