บททั้งหมดของ His Way to be a Perfect Wife (Tagalog Version): บทที่ 11 - บทที่ 20

Dahil sa pagod ay mahimbing na natulog sa buong biyahe si Angelo, habang ang kanyang ulo ay nakapatong sa tiyan ng kuneho na animo'y isa itong unan. Pagdating nila sa ikatlong bus stop ay linapitan siya ng konduktor upang gisingin."Ma'am nandito na po tayo sa Haven." Kasabay nito ang mahinang pag-alog niya upang gisingin si Angelo."Ano ba, limang minuto pa, di pa ako excited pumunta sa heaven. Kung gusto mo ikaw nalang mauna doon." Ang wala sa sarili niyang suhestiyon sa taong gumagambala sa kanyang masarap na pagtulog."Pero ma'am, baka lumampas na po kayo sa patutunguhan niyo kapag di pa po kayo gumising diyan." Ang pangungulit ng konduktor, at mas lalo pang pinalakas ang pag-alog kay Angelo."Naman kuya eh!" ang malakas na sigaw

Habang tumatakbo si Angelo, ay parang may nararamdam siyang sumusunod sa kanya. Kaya mas bilisan pa niya ang kanyang pagtakbo, gumagabi na kasi. Baka maging delikado pa sa kanya kung tatagal pa siya sa lugar dahil dayo lang siya, at hindi niya kabisado ang daan. Baka mamaya bumangon pa ang mga patay dito, kahit patay na ang katawan niya, ayaw niyang makakita ng mga kalahi niyang multo.Napahinto naman siya sa kanyang pagtakbo ng may makaramdam na naman siyang malamig na hangin sa bandang likuran niya. Dahan-dahan siyang tumingin sa likod, habang nananalangin na sana hindi nakakatakot na multo ang makikita niya.Nang makatalikod na siya ay nanginginig na imulat niya ang kanyang mata, at tumambad sa kanya ang kunehong pinakawalan niya kanina.Bumuntong hininga siya tsaka linapitan ang ku

Matapos magtangal ang mga tinga sa kanyang ngipin, naisipan na ni Angelo na bumalik sa terminal ng bus. Buhat-buhat ang kuneho ay nakipagpatentero siya sa mga sasakyang dumadaan.Pagkatapos ng pakikipagpatentero ay narating na din niya ang terminal ng bus."Ano nga ulit yung pangalan ng bus na sinakyan ko kanina?" Napakamot nalang sa kanyang ulo si Angelo, dahil hindi na niya matandaan ang pangalan ng bus na sinakyan niya kanina papunta sa bus terminal.Nagpaikot-ikot siya sa terminal, nagbabasakaling matatandaan yung bus na dapat niyang sakyan."Ano nga ulit yung pangalan ng lugar kung saan nakatira si Mark," sising-sisi si Angelo kung bakit niya kinalimutan ang isang napakaimportanteng bagay. Kung alam sa

"Yur mi brader?""Pisti, bigla akong napaingles." Hindi mapigilan ni Angelo na murahin ang sarili dahil sa kanyang sinabi.Samantalang ang kuya naman ni Aimie ay napaigting dahil sa kanyang narinig. Di niya akalaing naglayas lang ito sa pamamahay ay pumangit na ang pag-englis nito. "What's your problem, why are you speaking like that?" napataas ng kilay ang kuya ni Aimie habang tinatanong si Angelo. Sa tingin niya kasi ay parang lumuwag ang turnilyo ng nakababatang kapatid niya."Anong what's your problem diyan, pede bang magtagalog ka nga, nakakarindi kang palaka ka." Hindi mapigilan ni Angelo ang magalit dahil kanina pa niya sinabing magtagalog nalang ang mukhang palakang kaharap niya, pero englis pa rin ng englis. "Kapag ako hindi nakapagpigil masasapak talaga kita, isa pang englis diyan babatuhin kita ng sapatos."Nakita naman ng kapatid ni Aimie na seryoso ang kausap niya kaya napaubo muna siya bago magsalitang muli.

Nabasag ang katahimikang bumabalot sa dalawa, nang dumanting ang pulis na naatasang bumili ng pagkain."Heto na po chief." Inabot ng pulis kay Anton ang supot na naglalaman pagkain. Agad namang nagpasalamat si Anton nang matanggap na ang pinabili niya.Nang makita ito ni Angelo, at ng kuneho na kanina nagtatago ay takam na takam nilang tinignan ang supot na may lamang pagkain. Napalunok ang dalawa sa kanilang nakita, at kulang nalang atakihin nila si Anton upang makuha ang supot na may pagkain."Penge." Hindi makatiis si Angelo kaya humingi na siya kay Anton, samantalang napangisi naman si Anton sa inasal ng kapatid."Bakit naman kita bibigyan?" ang tanong niya kay Aimie habang kinukuha sa supot ang mga pagkaing pinabili niya.