Naghubad ng kanyang pang-itaas na shirt si Winston at nalantad ang mala-adonis niyang katawan. Grabehan ang umbok ng muscles at abs nito. Karina almost drooled. Napakurap-kurap siya at bumalik sa kanyang katinuan."S-Start w-what?" nauutal na sagot ni Karina sa kanya. Ano ba ang una nilang gagawin? Iyong extra service ba o ang turuan niya itong magluto? Naguluhan naman siya. Naghubad na kasi si Winston. Inisip niya tuloy na baka mauuna ang bagay na iniisip niya ngayon. Sino ba naman kasi ang magluluto nang walang saplot? 'Di ba?"Ang pagluluto. Bakit? Gusto mo na bang ikama kita ngayon na?" Panghahamon ni Winston kaya't bahagyang napaatras si Karina."H-Hindi, ano! N-Nagtatanong lang, e." Napakagat siya ng kanyang labi. Hindi iyon nakatakas sa paningin ni Winston that's why he grabbed her neck and pulled her closer to him saka marahas niya itong siniil ng halik. Napasinghap si Karina sa gulat. Nagtagal iyon ng mga limang segundo bago siya tuluyang bi

“Ayan kasi, puro libog. Tingnan mo itong batter ng cake napabayaan na." Puna ni Karina saka iyon hinalo ulit. "Ikaw kasi, e." "Ako? Kasalanan ko pa?" sagot ng dalaga. "Psh. Give that to me, stop over mixing that batter." Karina glared at him before she could ever handed the batter mixture. Marahang ibinuhos iyon ni Winston sa baking pan pero bago 'yon, nilagyan muna niya ng baking paper 'yung pan para hindi magdikit ang mixture sa pan. "Ganyan pala 'yan?" curious na tanong ni Karina. "Yeah. It should be done this way, so easy, right?" "Hindi rin," mabilis na sagot ni Karina. "What's easier, then?"Tumawa ang dalaga ng malakas."Siyempre ang kumain!" anito saka napahagalpak ng tawa. "Really, you love eating, huh?" sagot ni Winston nang may pang-aasar. "O-Oo naman, sino ba namang ayaw kumain? Baliw ka!" Karina crossed her arms. "How about sausages? You love eating them too?" Pinandilatan

"Paano ba 'yan, dito ka na lang, Karina. I had fun today kahit na sa ice cream shop lang tayo nakapunta. Ikaw kasi, e. Ayaw mong umalis," natatawang sabi ni Evo. "Nag-enjoy naman ako, Evo, e. Salamat, ha! The best ka talaga!" anito saka hindi niya napigilang mapayakap sa binata. Ikinagulat iyon ni Evo pero napangiti rin naman siya saka niyakap niya rin pabalik si Karina. Napabitiw si Karina sa yakap nang may narinig siyang pag-ubo sa likoran niya. "Sino 'yon?" tanong niya kay Evo.Nagkibit-balikat si Evo."Anyway, I'll get going, Karina. Thank you ulit, I had fun!" Iyon lang ang sinabi nito saka kumaway kaway na sa dalaga at umalis. Saktong inihakbang ni Karina ang mga paa niya sa loob ng gate ay lumabas si Winston.Nanlalaki ang mga mata niya nang makita ang itim na awra na nakapaligid sa binata. Nakapamulsa ito at nakatitig sa kanya ng isang blangkong titig. Walang reaksyon ang mga mata nito. Pero bakit siya natatakot? "W-Wi

Karina seems to be day dreaming kaya sinampal-sampal niya ng mahina ang sarili niya. Baka kasi nananaginip lang siya ng gising dahil sa biglang pagmamalasakit sa kanya ni Winston. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala. Magkasama sila ngayon sa kuwarto mismo ng binata. Si Karina nakaupo sa may dulo ng kama. Si Winston naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo. Kapwa walang imikan sa isa't isa. "Are you going to stay quiet all the time?" Si Winston ang nagsalita. Karina cleared his throat at hindi alam kung ano ang ire-react niya sa binata. "A-Aalis na ako. S-Salamat sa paggamot ng sugat ko kanina," sagot ni Karina. Hindi pa rin nito matingnan sa mata si Winston. Hindi niya maipaliwanag, pero nakaramdam siya ng hiya. "Hindi ako tumatanggap ng thank you lang, Karina." Natigilan si Karina sa sinabi nito. Ano ang ibig sabihin ni Winston? Nanlalaki ang mata ni Karina nang isang ideya ang pumasok sa isipan niya. Hindi kaya. . .oh, no!

Minabuti na lang ni Karina na ituon ang atensyon sa paglilinis tutal, bukod sa mga personal na pangangailangan ng katawan ni Winston, kailangan pa rin niyang gawin ang trabaho niya bilang maid at hindi lang tagapag-paligaya sa kama.Pagpasok niya pa lang sa kuwarto ni Winston ay nadatnan niya ito na sobrang gulo. Sumakit ang ulo niya at hindi tuloy alam kung paano iyon uumpisahan."Hay! pinapahirapan mo na naman ako, Winston." Bumuntong hininga siya saka inisa isa na pulutin ang mga nagkalat na damit ni Winston sa sahig. May sa ahas siguro ito at sa kung saan saan na lang naghuhubad ng saplot. Pero wala naman siyang karapatan na magreklamo dahil ito ang trabaho niya. Kaya ang ginagawa na lamang niya, habang gumagawa, panay rin ang ngawa niya. Kinapa niya ang kanyang bulsa. Hindi pa pala niya nalalamn kung sino iyong tawag nang tawag sa kanya kanina kayanaputol tuloy ang gagawin dapat nila ni Winston. Andon na, e. Ipapasok na sana kung hindi lang panay ang pag ring