AYAW naman sanang iwan ni Jeremy si Katrina pero kailangan niyang sundin ang sinasabi ng kanyang Chief. Kailangan siya nito sa ahensya at hindi niya ito kayang tanggihan. Ngunit, hindi ibig sabihin nu'n ay hindi niya magagawang ipakita ang inis dito. Inis nga niyang ibinagsak ang kanyang sarili sa sofa na nasa opisina nito. Ayaw niyang umupo sa silyang nasa harapan nito dahil gusto rin naman niyang maging kumportable. "Mukhang masama na ang loob mong binibigyan kita ng misyon, samantalang dati'y lahat ng delikadong trabaho ay kinukuha mo," wari'y hindi makapaniwalang sabi ni Chief Domingo Mercado. Gayunman, hindi nito magawang burahin ang ngisi. Para ngang tinutudyo pa siya nito kaya panay ang kindat nito sa kanya. "May asawa na ako ngayon," inis niyang sabi. Nais nga sana niyang mag-resign na dahil gusto niyang ituon na sa kanyang pamilya ang atensyon pero kailangan din niyang tapusin ang kanyang misyon tungkol sa mga Samonte. Marahang tawa ang pinawalan ni Chief Domingo na para

PARANG nangangati na ang mga daliri ni Katrina na i-text si Jeremy ngunit hindi niya magagawa. Natatakot kasi siya sa maaaring mangyari kapag nagpabigla-bigla siya sa pagdedesisyon. Saka, baka naman nang-aasar lang si Joshua. Dahil matapos nitong titigan ang kanyang tiyan ay umalis na. Gayunman, ang takot na naramdaman niya sa tingin at sinabi nito'y hindi pa rin mawala. Hindi niya tuloy napigilang tutupin ang kanyang dibdib na patuloy sa pagtibok. Sobra kasi siyang natakot. Gayunpaman, kailangan niyang magpakahinahon dahil alam niyang mas maaapektuhan ang kanyang anak kapag masyado siyang nagpadala sa takot na nararamdaman.Ayaw niyang isipin na may laman ang pagbabanta nito ngunit nakakaramdam siya ng takot sa titig nito. Alam niya kung gaano nito kinamumuhian si Jeremy kaya hindi imposible pati ang anak nila ay madamay. At tiyak niyang hindi hahayaan ni Jeremy na may mananakot sa kanya dahil sinabi niya sa asawa na bawal siyang ma-stress. Kaya nga

DAHIL sa mahigpit na yakap ng asawa, nakampante si Katrina. Alam niyang walang makakapanakit sa kanya. Gayunpaman, ang takot ay ayaw mawala sa kanyang dibdib. Siguro dahil kahit alam niyang kayang-kaya siyang maipagtanggol ni Jeremy,  ay hindi naman nito magagawang kalabanin ang patay na at sa panaginip lang siya dinadalaw.  Bigla tuloy niyang naalala ang mga kuwento ng kayang Tita Eta. Sabi nito, ang mga galit na kaluluwa ay malulupit gumanti. Talagang bubulabugin ka. Maaaring hindi ka mahahawakan nito peropapasukin naman nito ang iyong panaginip at iyon ang ginawa ngayon sa kanya ni Flaviano. Maaari ngang unang pagkakataon pa lang naman ito pero ayaw na niya siyempreng may sumunod pa. Mas humigpit pa ang yakap niya kay Jeremy nang manumbalik sa isipan niya ang mga eksenang natandaan niya buhat sa kanyang panaginip...Matalim na matalim daw ang tingin sa kanya ni Flaviano nang lapitan siya. Mistulan itong mabangis na leon na handang ma

NANLAKI ang mga mata ni Katrina nang makita niya si Jeremy na nakatayo sa may pinto ng banyo, nakahalukipkip habang nakasandal sa may pintuan. Hindi niya napigilan ang mapalunok. Hindi dahil sa takot na kanyang naramdaman, kundi dahil sa matinding pagnanasa na paulit-ulit niyang nararamdaman sa kanyang asawa. Hubad baro kasi ito at nakatapis lang ng asul na tuwalya ang ibabang bahagi ng katawan nito. Kaya naman, nasisiguro niyang wala rin itong suot na panloob. Oh, para tuloy nanuyo ang lalamunan. Pakiramdam niya kasi'y kailangang-kailangan niya ito ng mga oras na iyon. Gusto niyang maramdaman ang mahihigpit nitong yakap, ang mapupusok nitong halik at ibig niyang maramdaman ang pag-angkin nito. "Anong totoo?" interesadong tanong nito. "That I'm in love with you," nahagilap niyang sabihin. Kahit naman nawawala siya sa kanyang sarili dahil sa nakikita niya'y hinding-hindi pa rin niya gugustuhin na mabuking siya ni Jeremy. Hindi pa siya handang ip

KAHIT na sa ospital ng mga Samonte dinala ang ama ni Ysabelle ay pinalis pa rin ni Katrina sa kanyang isipan ang takot. Ewan niya kung bakit para siyang nakaramdam ng panganib ng mga sandaling iyon, bigla tuloy siyang napahamak sa kanyang tiyan. Pakiramdam niya ay kailangan niyang protektahan ang kanyang dinadala. Nang ibaling niya ang tingin kay Jeremy ay nakita niyang nakatitig din ito sa kanya. Hindi nga lang niya magawang basahin ang emosyon nito. Kahit hindi ito magsalita ay alam niyang may ideya na ito kung anong kaugnayan ng hospital na iyon kay Flaviano. "Hindi ko alam na dito dadalhin si Tito. Okay lang ba kung bababa tayo?" nag-aalanganing tanong niya. "Bakit naman hindi?"Kahit na medyo may kalamigan ang boses nito ay nagawa pa rin niyang ngumiti. Paano ba naman kasi, hinagilap nito ang kanyang palad saka pinisil. Pakiwari niya ay nangangako ito sa kanya na kahit na anong mangyari ay hindi siya pababayaan. "Ospita