KARINA TUMBAGA’S Point Of ViewHININTAY kong makaalis na ang sasakyan ni Celes. Sa totoo lang ay hindi ko rin alam kung ano ang dapat maging sagot sa sinabi niya. Kung mahal na nga niya ako ay ibig sabihin ay nagtagumpay akong paibigin siya sa akin.Hindi ko naman akalaing ganoon siya kabilis na mauto. Ibig kong sabihin, masyado siyang mabilis magpapaniwala. At iyong Bellevera, makalaglag-panty! Ang bango pa. Sayang ang lahi kung inaayawan lang ni Celes. Napakaarte. Kung mayroon lang siguro akong ganoon kagandang katawan at tangkad ay baka sa akin nagkagusto si Bellevera. Ano nga kaya ang pangalan ni Mister Bellevera?Kung alam ko lang sa umpisa na may mabibihag ang kakaiba kong gandang ito ay hindi ko na sana pinasok ang magnakaw o mang-hold up. Hindi na rin masama. Kapalit man ang katawan ko ay wala namang mawawala sa akin. Si Celes ay babae pa rin at kailanman ay hindi niya ako mabubuntis. Pwera na lamang kung gusto niyang magbayad para

KAHIT pa ipangalandakan niya kung ano ang malaking pinagkaiba namin ni Celes ay wala akong pakialam. Isa lang ang natitiyak ko, ang lalaking itinapon ni Celes ay may posibilidad na sa akin mapunta. Parehas kaming hinihingal nang maghiwalay na ang mga katawan naming dalawa. Humiga na siya sa tabi ko. Kasalukuyan na kaming nasa kama.“A-Anong gagawin ko kapag nalaman ito ni Celes?”Natawa ito sa sinabi ko. Ano bang nakatatawa?“Huwag ka ngang pa-victim. Ginusto natin ang nangyari. Hindi lang isa o dalawa. Paulit-ulit at titiyakin kong hindi pa ito ang magiging huli.”Umarte akong nagpunas ng luha at pinilit ko talagang may lumabas na luha sa aking mga mata. “Ikaw naman talaga ang may kasalanan nito. Si Celes ang gusto ko.”Umahon siya sa kama at umupo roon na pinangalandakan ang daks niyang sandata. Napakalaki talaga at tiyak na masarap. Titiyakin kong magkakaanak tayo. Iyong-iyo lang ang katawan ko, M

HINDI ko na kayang pigilan pa ang nararamdaman ko para kay Mister Daks kaya sinabi ko sa kanyang mahal ko siya masaktan ko man si Celes. Hindi ko pa pinaalam kay Celes na may bago akong bahay at kailangan ko munang ilihim iyon. Puwera na lamang kung malalaman agad iyon ni Celes na walang nagsasabi o magaling ang kanyang informant.Tiningnan ko ang phone ko, wala naman siyang text o tawag. Dalawang araw na rin. Nagkausap kami noong nakaraang araw at nag-stay sa rest house. At katulad ng regular ay may nangyayari sa amin ni Celes kapag nagkikita kami. Pareho naming napaliligaya ang isa’t-isa ngunit hindi katulad kay Mister Daks na masaya ako kapag may nangyayari sa amin. Sa tingin ko ay mahal ko nang talaga si Mister Daks at hindi ko na hahayaan pang mapunta siya kay Celes.Napatingin ako sa phone ko nang tumunog iyon. Galing kay Celes ang text. Magkita raw kami sa rest house. Didiretso raw siya roon kaya hindi niya ako masusundo.Sumimangot ako nang mabasa

NAPASIGAW ako nang todo sa ginawa ni Barbie. She pushed it harder. I’m not ready and it wasn’t even wet enough.“S-Sigurado ka bang okay lang?” alinlangang tanong ni Barbie habang nasa ibabaw ko.“Oo. Don’t stop. Masakit. But I need it. Pump harder Barbie.”Sinunod naman ako ni Barbie at halata sa mukha niya na gustong-gusto niya ang ginagawa. Napakumos ang mga kamay ko tuwing isinasagad niya ng todo ang pet niya sa loob ko. Parang lalo iyong lumaki nang makita ko kanina. Pinilit kong patigasin iyon at ginawa namin ang lahat para mauli ang nangyari noon. Since Barbie likes me, hindi na mahirap para patigasin ang kahabaan niya.Sobrang tigas na nga niyon na talagang wawaksakin ako. Bumabangga na nga ang ulo ko sa head rest ng kama habang walang tigil siyang umuulos, sagad at mabilis. Hindi ako pumipikit o kumukurap, pinanood ko lang ang ginagawa ni Barbie na parang pinag-aaralan iyon.Siguro noon lalaki pa s

-CELESTINE-DAHAN-DAHAN akong nagmulat ng mga mata, wala namang masakit sa akin. Nang pagmasdan ko ang paligid, puting ilaw, kisame at pader ang bumungad sa akin. Nasa ospital na kaya ako? Mukhang hindi naman ito ang kwarto namin sa bahay.Pinilit kong bumangon kahit ang bigat ng ulo ko. Effective ang sleeping pills ni mommy, sana hindi ganoon katagal akong nakatulog.Marahas na inalis ko ang dextrose na nakakabit sa akin at nagpilit na bumaba sa kama para hanapin ang mommy ko. I need to find her. Kailangan kong makatakas dito at isasama ko si mommy. We need to run away from him. I can’t take it anymore. Hindi ko na kayang makisama pa sa kanya.Kahit medyo nahihilo pa at nahihirapan akong maglakad ay pinilit kong lumabas ng kwartong kinalalagakan ko para hanapin kung saang kwarto si mommy.Sa totoo lang ay hindi ko alam kung saang ospital ako naroon and if mom is here too. But I need to hold on and believing that I can be wit