February’s POV Bago pa niya maidampi ang mga labi sa akin ay tuluyan na itong nawalan ng malay at bumagsak ang ulo sa aking balikat. Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang lakas ng tibok ng puso. ‘Wow, Febi! Talaga bang nag-eexpect kang hahalikan ka nito?’ Maski ngayong bagsak siya sa akin, hindi ko maiwasang matakot na baka marinig nito ang tibok ng puso. “Wow! Para akong nanood ng teleserye, Febilyn, ah?” tuwang-tuwa na saad ni Isaac na siyang bumalik na ngayon. Napapikit naman ako ng mariin dahil mukhang hindi nanaman ako tatatantanan nito. Maski sina Mayor ay tuwang-tuwa habang nakatingin sa akin. Parang gusto ko na lang kainin ng lupa sa sobrang hiya. Hanggang ngayon ay nakasandal pa rin si Sapphire, tulog na tulog na. “What happened?” baguguluhang tanong ni Claire nang makita niyang bagsak

February’s POV It’s Sunday at patungo na sana ako sa supetmarket kaya lang kung minamalas ka nga naman talaga, nasiraan pa ata ako. “Fuck,” bulong ko pa na napasabunot sa sarili dahil malakas ang ulan. This is why I hate the rain, it was always blocking my ways. Nakakairita. Pakiramdam ko ay ang malas-malas ng araw kapag umuulan. Lagi na lang palpak ang plano, Laging may mali sa araw, at higit sa lahat lagi ko na lang naalala ang mga nangyari noon. Sa supermarket na rin sana ako bibili ng payong. Iritado pa ako ng may bumubusina sa likod ko. Napapikit naman ako para kumalma. Hindi pa nagpaawat ang may-ari ng kotse at kinatok pa ako. “Ms. Castro, what happened?” tanong sa akin ni Sapphire na siyang lumabas pa sa kaniyang kotse. Pinili ko naman na hindi bulyawan ito. “Nasiraan,” sambit ko.

February’s POV “Anong ginagawa mo rito?” tanong ko kay Sapphire. Napatingin tuloy sa amin ang ibang tao dito sa clinic. “Oh, mukhang hindi sasabay sa atin si Febi, tara na’t lumayas,” natatawang sambit nila sa akin. Napakunot naman ang noo ko habang nakatingin kay Sapphire. May dala kasi itong lunch box, iniwanan naman kami nina Paula. “Sobra ba ang lunch niyo? Pinapaabot ni Mayor?” tanong ko pa. Napakunot naman ang noo niya sa akin dahil dito. “No, of course not. I cooked that,” sambit niya. “Anong meron?” hindi ko maiwasang itanong. “Don’t forget to eat,” sambit niya na iniabot pa ang lunch sa akin. Napaawang naman ang labi ko dahil sa kanya. Agad din naman siyang umalis sa tapat ko. Hindi ko pa rin maiwasa

February’s POV “Oh... you’re here na pala talaga...” sabi niya sa akin na nakataas pa ang kilay. She’s still pretty, mas lalo nga lang gumanda ngayon, mas lalo pang humaba ang kanyang buhok at mas lalo pang pumuti. Napangisi naman ako habang pinagmamasdan siya. Hanggang ngayon pala ay nakabuntot pa rin ito kay Sapphire, maraming bali-balita ang tungkol sa kanila lalo na’t artista si Fiona kaya lang ay huminto rin ito ilang taon ang nakalipas. Nakita ko naman kung paano ang pag-alis ni Sapphire sa pagkakahawak ni Fiona sa kanya. Nakangiti ako ngunit nakataas ang kilay ngayon. Hindi ko naman mapigilang mapangiti sa kanya nang lumapit sa akin si Sapphire. “Is it really true that you’re courting that girl?!” malakas na sigaw niya kay Sapphire. Medyo nagulat naman ako roon kung sabagay kalat nga sa buong probinsiya namin na nililigawan ako nitong Sapph

February’s POV Nangatal ang mga labi ko sa ginaw pagkaahon ko sa tubig dito sa swimming pool. Gabing-gabi na’t wala pa rin silang kasawa-sawang nagbabad. Kusa na lang na kumibot ang ngiti sa aking mga labi nang ipatong sa akin ni Sapphire ang tuwalyang kakakuha niya lang ata sa taas. “Want to take a walk?” sabi ko at nginitian siya. Tinignan niya muna ako na nangangatal pa rin ang mga labi sa sobrang lamig. “Huwag na, masiyadong malamig sa dalampasigan,” sambit niya. Hinila ko lang siya. Nakapaa lang kaming dalawa habang naglalalad dito. Hindi ko maiwasang matuwa habang pinagmamasdan ang karagatan ngayong gabi. Tanginang ang buwan lang ang nagsisilbing ilaw. Hindi ko pa maiwasang mapangiti habang nakatingin sa katabi kong inabot pa ang extra’ng tuwalya sa akin at pinatong pa ulit. “I’m fine, bagong ahon la