February’s POV “Hoy!” Nagulat ako nang bigla na lang sumigaw sa may tenga ko si Isaac. Agad ko naman siyang binatukan ng dahil dito. “Epal ka,” inis kong sambit sa kanya. Tinawanan lang ako nito at napasilip pa sa tinitipa ko. Inilayo ko naman ‘yon sa kaniya at pinatay na ang phone nang maisend ko ang text kay Sapphire. “Hina mo naman, text lang sainyo? Tinatawagan pa ako niyan,” sabi niya pa sa akin. Napairap naman ako sa kanya. “Pakihanap paki ko?” nakataas ang kilay na sambit ko sa kanya. Tinawanan niya lang ako. “Akala ko ba ayaw mo ng textmate dahil sayang ang oras, ha?” tanong niya pa sa akin habang kumukuha sa fries na binili ko. Hindi naman ako nagsalita nang makitang may text na na galing kay Sapphire. Sapphire: I’m done with my cla

February’s POV Nang makarating na kami malapit sa ilog. Pinark na ni Isaac ang kotse ni Sapphire, sa parking-an dito. Laking pasasalamat naman namin na nakarating kami ng buhay. Nagsibabaan na rin naman kami at napatingin sa paligid. Hindi kami madalas dito pero magaganda ang tanawin dito at talaga namang nakakarelax. Asul na asul ang kulay ng tubig sapagkat inaalagaan at hindi hinahayaan ng nga tagarito na tapunan na lang ito ng mga kalat. Ginawa rin kasi itong tourist spot sa lugar namin kaya talaga namang hindi nila hinahayaan na masira. “Picture tayo!” nakangiting sambit ni Ana Marie na hinila pa sa tabi niya si Sapphire. Hindi ko tuloy maiwasang mapairap dahil sa kanya. “Febi, kuhanan mo naman kami ng litrato,” sabi pa niya sa akin. Ang kapal talaga ng mukha ng babaeng ito. Pinigilan ko naman ang magalit at pinigilan ang sar

February’s POV Napaiwas ako ng daan nang makita ko ang grupo nina Ate Reena. Halos ilang linggo na rin kasi ako nitong kinukulit patungkol kay Sapphire. Gusto niyang ilakad ko siya dito. Hindi ko naman alam kung paano ko gagawin ‘yon dahil maski ako, hindi ko alam kung paano ko ilalakad ang sarili kay Sapphire. Half joke. “Hey, Febi!” nakangisi nitong saad nang makita akong pabalik. “Ate Reena…” nakangiti kong saad kahit na hindi naman ako masayang makita ito. “Saan ka pupunta? Hindi ka pa ba uuwi? Dito ang daan niyo, ‘di ba?” tanong niya pa na nakataas ang kilay. “Ah, may nakalimutan po kasi ako sa classroom. Kukunin ko lang,” Para kaming high school na naghaharangan dito. Alam kong mahirap banggain ‘tong sina Ate Reena ngunit hindi ko naman akalain na talagan

February’s POV “Hey! You’re here! Bakit hindi mo sinabing pupunta ka pala?” nakangiti kong tanong kay Sapphire na walang kangiti ngiti ngayong nakatingin sa akin. “Kanina ka pa hinahanap ng lola’t lolo mo ngunit mukhang nakipagdate ka pa ata,” sambit niya na una ng naglakad. Hindi ko naman maiwasang matawa ng mahina dahil dito, para kasi itong mga tita mong kapag umuwi ka ng late ay automatic na nakipagdate ka. “Huh? Hindi no. Niyaya kasi ako nina Ate Reena na kumain sa labas,” sabi ko na lang at nawala ang malapad na ngiti nang maalala ang naranasan ko kanina. Ni hindi ko maatim na nguyain ang mga pagkain na nakahain sa hapag, alam ko na agad na hindi ako nababagay sa mga katulad nila. Hindi ko naman namalayan na nawala na ang ngiti ko at nakitang nakatingin na sa akin si Sapphire. “What’s wro

February’s POV “Hoy, anong problema? Para kang tangang nakatulala lang diyan,” natatawang saad sa akin ni Isaac. Nandito lang ako ngayon sa duyan habang nakatulala lang sa cellphone ko. “Miss mo?” tanong niya at ngumisi. “Huh? Hindi ko miss si Sapphire ‘no!” sabi ko naman at inirapan siya. “May sinabi ba akong si Zeal?” natatawa niyang tanong na nakataas pa ang kilay. Pagkatapos no’ng mangyari noong nakaraang buwan, nagtutungo pa rin siya rito ngunit hindi nagpapakita sa akin. Ni wala nga akong update sa kaniya dahil hindi ko makausap maski sa text. Well, hindi ko naman siya tinetext dahil siya nga hindi ako magawang kausapin. Tuluyan na nga ata akong nakalimutan ng kupal na ‘yon. Nadala lang naman ako ng sama ng loob ko kaya nasabi ko ang mga nas