Naalala ko ang mga lahing itunuro sa amin ni Lord Nelson noong nasa palasyo kami ng mga deity.Ang Gaia ay at ang mundo ng mga mortal o ang daigdig ay iisa lamang, ilang libong taon na ang nakararaan. Noo'y mapayapang namumuhay ang dalawang panig. Ang mga espiritu, ang mga diyos, ang mga nilalang ng langit, lupa, apoy, at kagubatan, at maging ang mga mortal o ang sangkatauhan. Payapang ginagalang ng bawat isa ang pamumuhay ng bawat nilalang. Ngunit nagiisang bagay lang ang hindi nila maaring gawin. At ito ay ang piliting paibigin ang isang lahi ng nilalang gamit ang itim na mahika.Napakasagrado sa bawat nilalang ng pagmamahalan. Kaya ang pilitin ito gamit ang itim na mahika'y makapagdudulot ng isang sumpa at trahedya. Hanggang sa nangyari nga ang kinatatakutan ng lahat. Dalawang nilalang ang bigla na lamang sumulpot sa kawalan. Mga halimaw na nakapagpabago ng takbo ng lahat. At pinaniniwalaan ni Nelson, maging ng ibang diyos na ang nilalang na iyon ay bunga ng pinagbabawal na

"Apat na lahi, batay sa kung saan ang mga itong elemento nakabilang. Ang kontinente ng Gaia ay nahahati sa limang bahagi. At ang apat doo'y mga kahariang kinatitirahan ng mga nilalang na nakabase sa kanilang mga anyo't kakayahan. " Unang lumitaw ay ang kaharian na may abuhing watawat. Ang nilalang na nakaburda sa watawat nito'y isang puting ibon na may mahabang buntot at malawak na pakpak."Ang kaharian ng Aeras. Ang may pinakamataas na bantas sa apat na kaharian. At ito ay dahil sa taglay ng mga itong kakayahan at katalinuhan. Marami sa mga nilalang doo'y may kakayahan lumipad." Kakaiba ang kahariang mayroon ang Aeras. May mas maliliit na kontinente ang nakalutang rin sa kanilang kaharian. Na kinalalagyan ng mga kakatwang mga tahanan at establisimento. "May apat na dominanteng lahi ngayon sa Aeras Kingdom na dapat ninyong malaman. At sila ang mga Air Nympa, Herpies, Gryffin, Phoenix at ang nilalang na malapit ng mawala... Ang mga Roc. "Malapit ng mawala?"Rocs are near to their

Hagan Point of View.Dagliang naudlot ang kasiyahan sa pagpapakilala ni Dima sa librong hawak nang tahasan itong kuhain ni Morriban. Agad niya itong binuksan at mas sumalubong lalo ang mga kilay sa nakita sa loob nito. Bagay na kusa ko ring nilapitan bago pa man ang lahat makalapit kay Morri, ngunit gaya nito ay nagtakha rin ako sa nakita ko sa loob nito. Isang pirasong dahong berde na berde ang nasa una nitong pahina. Sinubukan pa naming ilipat sa iba pang mga pahina ang libro ngunit iba’t-iba lamang na piraso ng dahon o talulot ng bulaklak ang mga nakadikit sa gitna ng bawat pahinang mayroon ang libro. “Bakit ganito ang mga pahina ng libro, Dima? Wala ni ano mang nakasulat sa mga pahina nito kung hindi ang iba’t-ibang halaman lamang,” tanong ko pero imbis na sagutin ay ngumiti lamang jto at kinuha muli ang libro mula sa aking kamay. Umupo ito sa mahabang silya na kinauupuan naming lahat at masaya at buntong hininga lamang na umupo roon. Takha ko lamang napansin rin ang biglaan mu

BASANG-BASA akong pumasok sa music room nang hapon ring iyon. Oras na ng klase pero pinagpaliban ko ito dahil hindi ganitong Raylie Ann ang nanaising kong makita ng lahat. Ang music room. Ang pangalawa sa pinakatahimik na lugar sa University. Kaya naman dito ko ginustong magpunta dahil alam kong wala nang tao dito. Parang sira ko namang tinungo ang stage at nilakad ang piano na naka-display dito. Binuksan at hinaplos ko ang bawat tiklado ng instrumento na ikinangiti ko ng mapait. Music is my only escape to this shit life I have. Kaya naman halos lahat ng instrumento ay naaral ko na. Dahil kapag tinutugtog ko ang mga pyesang gawa ng mga kagalang-galang na artist ay talaga namang gumagaan ang loob ko. I also sang different genres depende sa mood ko. At oo, nilalabas kong lahat ng iyon sa musikang nagagawa ko. Sa nagiisang daan ko sa mundo para masabing malakas parin ako. " Gulong gulo ang pusoSaan ba 'to patungo'Di ko alam. Hindi ko alam.Hinarap lahat ng balakidPero bakit walang

Third Person's Point of View"TUMIGIL KA! Ang nakatakda ay nakatakda! Ngunit kung hindi magbabago ang tadhana at tuluyang maisakatuparan ni Morriban ang propesiya'y wala na akong ibang rason para buhayin siya! " Malakas at nakakatakot na boses ang pumailanlang sa buong silid. Galing ito sa pinakamatandang myembro sa pamilya ng Gravesend, si Artimus. Galit na sinasabayan ng pagkislap ng pula nitong nga mata. Bagay na ikinadagundong ng buong mansyon at nakagawa ng malakas na paglindol.Ikinaatras iyon ni Morriban, na hindi sinasadyang mapadaan sa silid kung saan nagpupulong ang mga nakakatanda. Kanina pa ito nakikinig sa pagpupulong ng mga ito at hindi inaasahan ang mga maririnig. Mangilang segundo itong napatulala sa nalaman ngunit nang matauha'y lumuluha itong napaatras at dali-daling tumakbo pabalik sa kanyang silid. Hudyat iyon upang tuluyang putulin ng lalaking nagmamay-ari ng puting mga mata ang kanyang pananahimik. Alam ni Luther na wala na ang dalagang nakikinig sa kanila bagay