All Chapters of DON'T FEAR LOVE: Chapter 11 - Chapter 20

"Is she okay?" nag-aalang tanong ni Ate kay Auntie.   She drop her things in the floor of my room and immediately walk towards my bed. Kinapa niya ang mukha ko at mataman akong tinitigan. Nakahinga lang siya ng maluwag nang makumbinsi na siyang okay na ako.    "Ano ba nangyari sa'yo kanina? Tumawag sa akin si Auntie while I'm in a middle of inspection na umuwi ka na masama ang pakiramdam mo. Inatake ka na naman ba?" she asked continuously while caressing my hand.   "I'm okay na, Ate. I can't just stop myself in overthinking kaya inatake ako," I explained.   She looked at me worriedly and caress my hair. She usually do this when she felt relief. Kaya ayaw kong palaging nag-aalala sila sa akin. The worriness of their face makes me sick. Pinapahina ako no'n.   

The sun are already shining but I don't have a plan to get up. Kulang nalang ay ilibing ko ang sarili ko sa kama dahil wala akong planong bumangon. 10:00 AM 'yong s-in-et kong alarm pero 8:00 AM pa lang ay nagising na ako dahil may nambulabog na ng tulog ko. Wala sa loob na umalis ako sa kama at binuksan 'yong pinto ng kwarto ko.  "It's my rest day. If you are bored go to the playground and stop bothering my sleep," sabi ko at malakas na sinirado ang pinto. I went to my bed to sleep again but Yassi keeps on knocking at my room's door.  "8:00 AM na. Tuturuan pa kita maglakad na naka-heels. Kung ganyan ka mapapahiya ka kay Jasmin. Hahaba na naman ang sungay no'n," sigaw niya sa labas ng kwarto ko.   "Edi pahabain niya! Lagyan pa natin decorations after!" sigaw ko rin pabalik at nagtalukbong ng kumot ko.  Ilang sandali pa ay biglang nawala 'yong i

"Hello, Phitrice! Thank God gising ka na."      Parang nabunutan ng tinik na huminga si Dra. Sanchez nang maimulat ko ang mga mata ko. Sapo ang ulo na dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakahiga ko sa kama at inilibot ang paningin ko.      "Nasaan ako? Anong nangyari?"     Halata namang wala kami ngayon sa mall kung saan man kami dapat pupunta. Agad ko rin nalaman na nasa isa sa mga kwarto pala ako ng Psychiatric Building ngayon kung hindi ko lang nakilala 'yon. Minsan na rin ako na-confine dito dahil na rin sa biglang pag-atake ng anxiety ko. Pero hindi ko pa rin alam kung ano ang nangyari at kung paano ako napunta dito.     "Santi called na nag-convulse ka kanina sa sasakyan niyo. Did something happen?" she asked.       Hindi agad ako sumagot at inalala ang nangyari bago ako napunta dito. Ba

"Ano na 'yon?" Umupo ako sa gilid ng fountain at hinintay siyang magsalita. I saw him scratched his head. He seems nervous in front of me so I just let him get some courage. Baka importante naman siguro ang sasabihin niya. I don't think na may binabalak na 'tong masama sa akin.  "Ano kasi..." He paused to took a deep breath. "...magpapatulong ako sa'yo. Balak ko sanang ligawan si Yassi," sabi niya. "Seriously?" My eyes widen on what I heard. Alam ba 'to ni Yassi? "I know inakala mong kursonada kita dahil sa inasal ko. Gusto ko lang inisin si Santi para pumayag na siyang ligawan ko 'yong utol niya. I'm losing hope with him kaya naisip kong sa'yo na lumapit para kumbinsihin si Santi," paliwanag niya.  "So si Yassi pala like mo?" tanong ko kahit alam ko naman ang sagot. He looks like a kid that asking his mom for a gift. "What will I do? I'm not that person na kaya kang i-

  “Santiago naman ‘e! Kaasar ka talaga! Buksan mo ‘yong pinto!”   Yassi pulled the car’s door open and she even use her left foot to push herself. Binaba ng kaunti ni Santi ang windshield ng sasakyan just to show his middle finger kay Yassi tapos tinaas iyon ulit. Napatampal na lang ako sa noo ko dahil sumasakit na ang ulo ko sa kanila. Kanina pa kasi sila nag-aaway dahil ayaw isama ni Santi si Yassi sa lakad namin sa Amusement Park. Pati ako ay hindi na nakapasok sa loob ng sasakyan dahil sa trip niya.   “Isa! Kapag hindi mo ‘to binuksan isusumbong kita kay mama!” sigaw ni Yassi. Parang maiiyak na ito anytime dahil sa kalokohan ni Santi.   It’s already 10:00 AM when I arrived in their place to fetch them. Naabutan ko pa sila na nag-aaway and the rest is history. Basta they ended up like this.   Lalapitan ko na sana sila para sawayin ng may biglang lumapit rin na babae sa sasakyan. It was a