Share
Chapter 16
"Hello, Phitrice! Thank God gising ka na."
Parang nabunutan ng tinik na huminga si Dra. Sanchez nang maimulat ko ang mga mata ko. Sapo ang ulo na dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakahiga ko sa kama at inilibot ang paningin ko.
"Nasaan ako? Anong nangyari?"
Halata namang wala kami ngayon sa mall kung saan man kami dapat pupunta. Agad ko rin nalaman na nasa isa sa mga kwarto pala ako ng Psychiatric Building ngayon kung hindi ko lang nakilala 'yon. Minsan na rin ako na-confine dito dahil na rin sa biglang pag-atake ng anxiety ko. Pero hindi ko pa rin alam kung ano ang nangyari at kung paano ako napunta dito.
"Santi called na nag-convulse ka kanina sa sasakyan niyo. Did something happen?" she asked.
Hindi agad ako sumagot at inalala ang nangyari bago ako napunta dito. Ba
Zia.LuminaFirst of all, gusto ko mag-sorry dahil sa bagal ng ud ko. And humingi ng patience dahil natamaan ng bagyo yung lugar namin at di ko pa alam kung kailan babalik yung kuryente dito. Para pambawi, sana magustuhan niyo itong update ko. Happy Reading!
Related chapters
DON'T FEAR LOVE Chapter 17
I used to loved being compliment by others. Kahit sino naman ay gugustuhin makatanggap ng gano'n. I want to look the best in front of my parents. I want to look perfect and do things perfectly to deserve the love they give me. Pero dati na 'yon. After that acccident, nagbago na ang lahat. I convulsed, inaatake ng hika ko, binabangungot and worst nawawalan nalang ng malay pagkatapos no'n. I lived my life being alone for 8 years. Nilayo ko ang sarili ko sa iba habang pilit na lumalaban sa sakit na 'to. Kinulong ko ang sarili ko sa kwarto ko kahit aware akong naghihintay saakin sila ate. Sa loob ng 8 years, nawala 'yong dating ako. Hindi ko alam kung kailan babalik 'yon. But I secretly thanking god bacause he sent someone that I can rely on. It brings back the hope inside me that someday I could live a normal life. I w
DON'T FEAR LOVE Chapter 18
"Ano na 'yon?"Umupo ako sa gilid ng fountain at hinintay siyang magsalita. I saw him scratched his head. He seems nervous in front of me so I just let him get some courage. Baka importante naman siguro ang sasabihin niya. I don't think na may binabalak na 'tong masama sa akin."Ano kasi..." He paused to took a deep breath. "...magpapatulong ako sa'yo. Balak ko sanang ligawan si Yassi," sabi niya."Seriously?" My eyes widen on what I heard. Alam ba 'to ni Yassi?"I know inakala mong kursonada kita dahil sa inasal ko. Gusto ko lang inisin si Santi para pumayag na siyang ligawan ko 'yong utol niya. I'm losing hope with him kaya naisip kong sa'yo na lumapit para kumbinsihin si Santi," paliwanag niya."So si Yassi pala like mo?" tanong ko kahit alam ko naman ang sagot. He looks like a kid that asking his mom for a gift. "What will I do? I'm not that person na kaya kang i-
DON'T FEAR LOVE Chapter 19
"Phitrice, is there any problem?"Nagtatakang napatingin alo kay ate ng marinig ko ang boses niya. I just didn't realize that I was staring at my food and I didn't even touch it."Hindi mo pa ginagalaw ang pagkain mo. May problema ba?" Ate Patrice asked.Naghe-hesitate pa ako kung sasagutin ko ba siya o hindi. Nakakahiya kung sasabihin ko na iniisip ko 'yong kiss ni Santi sa akin kanina. Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit hindi ako nag-react. Baka isipin na ng jerk na 'yon na nagustuhan ko ang ginawa niya."W-wala naman. Iniisip ko lang 'yong about sa... pageant," I lied."Buti naman. I thought naging ganyan ka na naman dahil binu-bully la ulit. Anyway..." She paused to set aside her plate. "How's your preparation for the pageant?""Okay naman. Santi and Yassi was always accompanying me kaya medyo nasasanay na ako,
DON'T FEAR LOVE Chapter 20
“Santiago naman ‘e! Kaasar ka talaga! Buksan mo ‘yong pinto!” Yassi pulled the car’s door open and she even use her left foot to push herself. Binaba ng kaunti ni Santi ang windshield ng sasakyan just to show his middle finger kay Yassi tapos tinaas iyon ulit. Napatampal na lang ako sa noo ko dahil sumasakit na ang ulo ko sa kanila. Kanina pa kasi sila nag-aaway dahil ayaw isama ni Santi si Yassi sa lakad namin sa Amusement Park. Pati ako ay hindi na nakapasok sa loob ng sasakyan dahil sa trip niya. “Isa! Kapag hindi mo ‘to binuksan isusumbong kita kay mama!” sigaw ni Yassi. Parang maiiyak na ito anytime dahil sa kalokohan ni Santi. It’s already 10:00 AM when I arrived in their place to fetch them. Naabutan ko pa sila na nag-aaway and the rest is history. Basta they ended up like this. Lalapitan ko na sana sila para sawayin ng may biglang lumapit rin na babae sa sasakyan. It was a
DON'T FEAR LOVE Chapter 1
[Are you there na ba?] nag-aalalang tanong ni Ate Patrice saakin nang sagutin ko 'yong tawag niya.Tumango ako as if nakikita niya 'yon. Inayos ko 'yong pagkakatakip ng sumbrero sa mukha ko. Alam kong nag-aalala 'yong ate ko dahil mag-isa lang ako pumunta sa weekend session ko sa psychiatrist ko.[Tawagan mo ako 'pag tapos na 'yong session mo with Dra. Sanchez para masundo kita. Sorry talaga kong di kita nasamahan ngayon. Nagkaroon lang ng emergency sa isang branch 'e,] sabi niya no'ng 'di ako sumagot.Nakikinig lang ako sa mga bilin niya at paminsan-minsan ay nag-aabang rin na tawagin 'yong pangalan ko. Bumukas 'yong pinto ng kwarto at lumabas doon ang assistant ni Dra. Sanchez."Ms. Blue, pwede na daw kayo pumasok," nakangiti niyang sabi saakin.Ms. Blue 'yong tawag sakin dito. Binibigyan ni Dra
DON'T FEAR LOVE Chapter 2
All I can see is darkness. I was in a long path that was endless. Kanina pa ako naglalakad pero sa tingin ko ay walang patutunguhan ang paglalakad ko. Kahit pagkauhaw o pagkagutom ay hindi ko man lang naramdaman. I can't understand. I was like looking for something that I dont know either. My eyes keep on roaming around and I dont know why I do that.Sweetie~Umalingawngaw ang pamilyar na boses sa buong paligid. Tumigil ako sa paglalakad upang pakinggan maigi kung sakaling hindi ako nag-iilusyon lang. Narinig ko 'yon. Isang tao lang ang tumatawag sakin sa ganoong pangalan.Sweetie~"MOM!" I shouted.My feet start to move. I keep shouting and looking for my Mom while running in the darkness. Naririnig ko pa rin ang pagtawag niya saakin pero hindi ko alam kung saan nanggagaling. The moment that I stop running, my
DON'T FEAR LOVE Chapter 3
"What d-did you say?," hindi makapaniwalang tanong ni Jasmin. Kahit naman ako ay hindi lang basta makapaniwala sa sinabi niya kun'di nagulat rin ako.Pilit kong tinatanggal yung pagkakaakbay ng braso niya balikat ko pero binabalik niya rin agad kaya sumuko nalang ako. Bumaling nalang ako kay Jasmin para kausapin ito pero bigla nalang 'yong free hand niya ay tinakip sa bibig ko."You heard me right? Sabi ko BOY-FRIEND niya ako," He emphasize the word 'boyfriend' to her.I tried my best na matanggal ko 'yong kamay niya at masabi na hindi 'yon totoo pero parang magnet kung makadikit ito at hindi ko makuha-kuha. I saw Jasmin arched her eyebrows and then roll her eyes at me. Tumigil na rin ako sa kakapiglas because it's no use, hindi rin naman ako papakawalan nito.Kinuha niya yung mga gamit niya na nakakalat sa sahig at masama yung
DON'T FEAR LOVE Chapter 4
"How's school, Sis?" my sister asked me while we're in the middle of our breakfast.Tinapos ko muna ang pagkain ko saka siya sinagot."Okay naman po, Ate. Wala naman pong problema sa school," I lied.Hindi ko sinabi sa kanila 'yong nangyari saakin no'ng isang araw . Gabi na rin naman umuuwi si Ate kaya hindi niya naabutang iba na 'yong suot kong damit pagkauwi ko. Ayaw kong pati 'yong pambubully saakin sa campus ay problemahin niya rin. Masiyado nang marami 'yong iniisip niya at hindi ko na 'yon dadagdagan pa. Kakayanin ko naman siguro 'yon kahit 'di ako nagsusumbong sa kanila.Kaya ko nga ba?Malakas na nagpakawala ako ng buntong-hininga na agad namang ikinalingon nila ate at Auntie. Pinagpatuloy ko nalang 'yong pagkain ko. Sighing can't help me to stop my bullies.
Latest chapter
