Share
Chapter 20
“Santiago naman ‘e! Kaasar ka talaga! Buksan mo ‘yong pinto!”
Yassi pulled the car’s door open and she even use her left foot to push herself. Binaba ng kaunti ni Santi ang windshield ng sasakyan just to show his middle finger kay Yassi tapos tinaas iyon ulit. Napatampal na lang ako sa noo ko dahil sumasakit na ang ulo ko sa kanila. Kanina pa kasi sila nag-aaway dahil ayaw isama ni Santi si Yassi sa lakad namin sa Amusement Park. Pati ako ay hindi na nakapasok sa loob ng sasakyan dahil sa trip niya.
“Isa! Kapag hindi mo ‘to binuksan isusumbong kita kay mama!” sigaw ni Yassi. Parang maiiyak na ito anytime dahil sa kalokohan ni Santi.
It’s already 10:00 AM when I arrived in their place to fetch them. Naabutan ko pa sila na nag-aaway and the rest is history. Basta they ended up like this.
Lalapitan ko na sana sila para sawayin ng may biglang lumapit rin na babae sa sasakyan. It was a
Zia.LuminaSorry for the long, long, long hiatus. Back on track na rin si Author. Sorry sa paghihintay.
Related chapters
DON'T FEAR LOVE Chapter 1
[Are you there na ba?] nag-aalalang tanong ni Ate Patrice saakin nang sagutin ko 'yong tawag niya.Tumango ako as if nakikita niya 'yon. Inayos ko 'yong pagkakatakip ng sumbrero sa mukha ko. Alam kong nag-aalala 'yong ate ko dahil mag-isa lang ako pumunta sa weekend session ko sa psychiatrist ko.[Tawagan mo ako 'pag tapos na 'yong session mo with Dra. Sanchez para masundo kita. Sorry talaga kong di kita nasamahan ngayon. Nagkaroon lang ng emergency sa isang branch 'e,] sabi niya no'ng 'di ako sumagot.Nakikinig lang ako sa mga bilin niya at paminsan-minsan ay nag-aabang rin na tawagin 'yong pangalan ko. Bumukas 'yong pinto ng kwarto at lumabas doon ang assistant ni Dra. Sanchez."Ms. Blue, pwede na daw kayo pumasok," nakangiti niyang sabi saakin.Ms. Blue 'yong tawag sakin dito. Binibigyan ni Dra
DON'T FEAR LOVE Chapter 2
All I can see is darkness. I was in a long path that was endless. Kanina pa ako naglalakad pero sa tingin ko ay walang patutunguhan ang paglalakad ko. Kahit pagkauhaw o pagkagutom ay hindi ko man lang naramdaman. I can't understand. I was like looking for something that I dont know either. My eyes keep on roaming around and I dont know why I do that.Sweetie~Umalingawngaw ang pamilyar na boses sa buong paligid. Tumigil ako sa paglalakad upang pakinggan maigi kung sakaling hindi ako nag-iilusyon lang. Narinig ko 'yon. Isang tao lang ang tumatawag sakin sa ganoong pangalan.Sweetie~"MOM!" I shouted.My feet start to move. I keep shouting and looking for my Mom while running in the darkness. Naririnig ko pa rin ang pagtawag niya saakin pero hindi ko alam kung saan nanggagaling. The moment that I stop running, my
DON'T FEAR LOVE Chapter 3
"What d-did you say?," hindi makapaniwalang tanong ni Jasmin. Kahit naman ako ay hindi lang basta makapaniwala sa sinabi niya kun'di nagulat rin ako.Pilit kong tinatanggal yung pagkakaakbay ng braso niya balikat ko pero binabalik niya rin agad kaya sumuko nalang ako. Bumaling nalang ako kay Jasmin para kausapin ito pero bigla nalang 'yong free hand niya ay tinakip sa bibig ko."You heard me right? Sabi ko BOY-FRIEND niya ako," He emphasize the word 'boyfriend' to her.I tried my best na matanggal ko 'yong kamay niya at masabi na hindi 'yon totoo pero parang magnet kung makadikit ito at hindi ko makuha-kuha. I saw Jasmin arched her eyebrows and then roll her eyes at me. Tumigil na rin ako sa kakapiglas because it's no use, hindi rin naman ako papakawalan nito.Kinuha niya yung mga gamit niya na nakakalat sa sahig at masama yung
DON'T FEAR LOVE Chapter 4
"How's school, Sis?" my sister asked me while we're in the middle of our breakfast.Tinapos ko muna ang pagkain ko saka siya sinagot."Okay naman po, Ate. Wala naman pong problema sa school," I lied.Hindi ko sinabi sa kanila 'yong nangyari saakin no'ng isang araw . Gabi na rin naman umuuwi si Ate kaya hindi niya naabutang iba na 'yong suot kong damit pagkauwi ko. Ayaw kong pati 'yong pambubully saakin sa campus ay problemahin niya rin. Masiyado nang marami 'yong iniisip niya at hindi ko na 'yon dadagdagan pa. Kakayanin ko naman siguro 'yon kahit 'di ako nagsusumbong sa kanila.Kaya ko nga ba?Malakas na nagpakawala ako ng buntong-hininga na agad namang ikinalingon nila ate at Auntie. Pinagpatuloy ko nalang 'yong pagkain ko. Sighing can't help me to stop my bullies.
DON'T FEAR LOVE Chapter 5
"Bakit gusto niyang magtransfer, Auntie?" gulat na tanong ni Ate."Hindi ko rin alam, Patrice. Basta't umuwi nalang siya kanina na puno ng putik ang uniform niya at bigla nalang ako sinabihan na kausapin ka na ilipat siya ng school," paliwanag sa kanya ni Auntie.Napabuntong-hininga nalang ako habang nakikinig sa usapan nila sa labas ng kwarto ko. Pinakiusapan ko si Auntie na siya na ang mag-convince kay Ate Patrice. Ayaw ko mang sabihin sa kanila na nabu-bully na ako sa campus pero hindi ko na matatagalan 'yong ginagawa nila saakin.Bumukas ang pinto ng kwarto ko. Pumasok doon si ate at umupo sa kama ko. Itinuon ko ang atensiyon ko sa librong binabasa ko. Narinig ko siyang tumikhim kaya napalingon ako sakanya. Inabot niya saakin 'yong hawak niyang libro. Kinuha ko 'yon at itinabi sa gilid ng study table ko."I guess tapos mo nang basahin
DON'T FEAR LOVE Chapter 6
"Miss Phitrice, hindi pa ba kayo bababa ng kotse?" tanong saakin ni Manong Harry, 'yong driver namin.Nagising ako matapos malunod sa kawalan. Nagmamadaling lumabas ako ng kotse tsaka patakbong dumiretso sa classroom ko. Malapit na akong ma-late sa unang klase ko. Kahapon pa ako nawawala sa sarili ko dahil sa nangyari.The news about me almost falling in rooftop had reach the Head's Office. Parang ayaw ko nang pumasok dahil ngayon palang pinagtitinginan na ako ng mga schoolmates ko. They already give me a names. 'Suicidal Girl'. They doesn't know what's really happen and eventually concluded that I decide to end myself because of the bullies.Pagdating ko sa classroom ay agad akong umupo sa desk ko. Maingay kanina dito pero no'ng dumating biglang nagsitahimik sila. Nilabas ko ang notes ko para doon nalang ituon ang atensiyon ko kaysa pansinin ang mapanghusgang tingin
DON'T FEAR LOVE Chapter 7
'Mommy, please wake up,' sambit ko habang niyuyugyog ang katawan niya.Napatingin ako sa kamay ko at nababalot na ito ng dugo pati na rin ang damit ko. I cry for help just to save my mother's life. I felt her hold my hand. Kahit sa ganoong sitwasyon nagawa niya pang ngumiti saakin. Mas lumakas ang iyak ko nang unti-unting pinipikit niya ang kanyang mata.'Mommy, please hold on. Mommy!'Nakarinig ako ng alingawngaw ng sirena. Nanatiling nakayakap lang ako sa Mommy ko at hindi siya binibitawan. May mga taong lumapit saakin at pilit akong nilalayo sa Mommy ko.Unti-unting naging malabo ang palagid at may naririnig akong tumatawag sa pangalan ko. Pagkamulat ko ng mga mata ko nasa ibang lugar na ako. Nakatitig saakin sina Santi at Yassi. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid at doon ko lang napagtantong nasa infirmary
DON'T FEAR LOVE Chapter 8
The four corners of my room filled with silence. Nakamasid lang ako sa kanya habang siya ay parang batang namamasyal sa parke sa loob ng kwarto ko. Walang masyadong gamit sa kwarto ko maliban sa mga unfinished artwork ko.Lumingon siya saakin kaya dali-dali kong inalis 'yong tingin ko sa kanya. I heard his footstep going to my side and I felt my bed sink a bit. I suddenly feel uneasy when his hand land on my forehead. Mataman niyang sinasalat 'yong noo ko na parang sinusukat ang temperatura ko."May sakit ka na't lahat-lahat, suplada ka pa rin." Gamit ang likod ng palad niya, tinulak niya ang noo ko para humiga ako ng maayos."Why are you still here pa rin ba? Hindi kita kailangan dito kaya you can leave now," supladang saad ko sa kanya."Habagin! Ngayon lang ako nakyutan sa conyo," he muttered but enough for me to hear it.
Latest chapter
