ตระกูลของข่งเจินเอ่อร์มีฐานะไม่ค่อยดี แต่ตัวเธอเองชอบโลภมากทำตามเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมักจะให้ผลประโยชน์บางอย่างแก่เธอเสมอ เช่น กระเป๋า หรือ เสื้อผ้าแบรนด์เนมที่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเคยใช้แล้ว และเซี่ยเสี่ยวเตี่ยก็มักจะพาเธอไปที่บาร์หรู เช่นบาร์ 1949 เพื่อดื่มไวน์ราคาแพง ชีวิตที่หรูหราเช่นนี้คือสิ่งที่เธออยากได้มาโดยตลอดเซี่ยซีหว่านกล่าวว่าเธอเป็นหมาปั๊กข้าง ๆ เซี่ยเสี่ยวเตี๋ย ซึ่งคำพวกพูดนี้ก็ล้วนแต่เป็นความจริงทั้งนั้นแต่ข่งเจินเอ่อร์ไม่ต้องการให้คนอื่นพูดแบบนั้นกับเธอ เธอรู้ดีว่าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเป็นถุงฟางไร้สมอง เธออิจฉาโชคชะตาของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยอย่างสุดซึ้ง และเธอก็ไม่ชอบเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเช่นกันนอกจากนี้ยังมีเซี่ยซีหว่าน เธอเกลียดเซี่ยซีหว่านมากกว่า เธอคิดว่าเซี่ยซีหว่านคนบ้านนอกคอกนาคนนี้ควรจะมีชีวิตที่ต่ำต้อยกว่าเธอ แต่ชีวิตของเซี่ยซีหว่านกลับสดใสและสวยงามข่งเจินเอ่อร์แอบดื่มไวน์ราคาแพงสองแก้วแล้ว และเมื่อเธอดื่มมันหมด ซูซีก็เดินเข้ามาเมื่อเห็นซูซีเดินเข้ามา ข่งเจินเอ่อร์ก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “ซู...คุณชายซูมาที่นี่ได้อย่างไรคะ?”ซูซีมองไปรอบห้องวีไอพี เขาไม่เห็

เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้น และพบกับดวงตาที่คมคายของลู่หานถิงลู่หานถิงนั่งอยู่ที่มุมหัวโต๊ะของโต๊ะไพ่ บนตัวของเขาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงขายาวสีดำ เขากำลังสูบบุหรี่ เปลวไฟสีแดงเข้มอยู่ระหว่างสองนิ้วเรียวยาวพร้อมกับอมควันบุหรี่ไว้ในปากเมื่อฮั่วซีเจ๋อตะโกนขึ้น ลู่หานถิงก็พ่นควันบุหรี่ออกมา จากนั้นเขาก็แหงนหน้าขึ้นมองเซี่ยซีหว่าน ควันบุหรี่ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาพร่ามัว เขาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็พ่นควันบุหรี่ออกจากปาก ควันพวยพุ่งออกมาอย่างช้า ๆเซี่ยซีหว่านถูกบังคับให้เข้ามาด้วยความอับอาย แต่เมื่อเธอได้พบกับลู่หานถิง ความอับอายภายในใจก็ยิ่งทวีคูณมากยิ่งขึ้น“คุณชายฮั่วสาวสวยคนนี้มาจากไหนกัน สาวงามของบาร์ 1949 ต่างก็อยู่ที่นี่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณชายฮั่วคุณนี่เกินไปจริง ๆ คุณจงใจแอบซ่อนเธอเอาไว้ล่ะสิ” เถ้าแก่คนหนึ่งพูดพร้อมหัวเราะออกมาเห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้คิดว่าเซี่ยซีหว่านเป็นสาวเชียร์เบียร์ ฮั่วซีเจ๋อมองไปที่ใบหน้าของลู่หานถิงที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามกับเขาลู่หานถิงถอนสายตาจากเซี่ยซีหว่านแล้ว เขาโยนไพ่ในมือออกหนึ่งใบ สีหน้าของเขาดูเดายาก และไม่แยแสนี่

ลู่หานถิงเป็นผู้ชาย ผู้ชายทุกคนล้วนแล้วมีความรู้สึกและชอบมองผู้หญิงที่สวย ตั้งแต่เล็กจนโตรอบ ๆ ตัวของลู่หานถิงต่างก็รายล้อมไปด้วยสาวสวย เขาจึงมีภูมิคุ้มกันในเรื่องนี้ดีแต่เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน ดวงตาคมคายของเขาก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที เขาเคยจินตนาถึงรูปร่างหน้าตาของเธอ เธอมีนิสัยที่เฉลียวฉลาด หน้าตาของเธอคงจะไม่แย่ แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะสวยถึงเพียงนี้ลู่หานถิงยกมือขึ้น พยายามที่จะสัมผัสใบหน้าของเธอแต่เซี่ยซีหว่านสวมผ้าคลุมหน้าอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “ประธานลู่ คุณจะมองอะไรนักหนา ฉันขอตัวก่อนค่ะ”เซี่ยซีหว่านผลักเขาออกอย่างแรง จากนั้นก็วิ่งออกไป...เซี่ยซีหว่านเข้าไปในห้องน้ำ เธอลูบหน้าตนเองด้วยน้ำเย็น จากนั้นจึงเช็ดหยดน้ำออกเธอสวมผ้าคลุมหน้าตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก อันที่จริงการเปิดเผยให้คนอื่นเห็นไม่ได้ผิดอะไร แต่ใบหน้านี้มักจะนำปัญหายุ่งยากมาให้กับเธอเสมอต่อมาเธอสวมใส่มันจนชิน ครั้งนี้ตั้งแต่เธอกลับมาจากชนบทยังไม่มีใครเห็นใบหน้าของเธอเลยเขาคือคนแรกเซี่ยซีหว่านเปิดประตูห้องน้ำและเดินออกไป ไม่กี่วินาทีถัดมาเธอเห็นร่างสูงโปร่งตรงทางเดินลู่หานถิงมาแล

ลู่หานถิงมาหยุดยืนที่หน้าประตูห้องน้ำ แล้วยกมือขึ้นเคาะประตู “ก๊อก ก๊อก”ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออกเซี่ยซีหว่านยืนแอบอยู่หลังประตู บนใบหน้าของเธอไม่ได้สวมผ้าคลุมหน้าไว้ แต่บานประตูนั้นบังใบหน้าเรียวเล็กของเธอเอาไว้เลยมองเห็นไม่ชัด นัยน์ตาที่เป็นประกายสดใสของเธอมองออกมาที่เขาผ่านประตู จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกมา “คุณลู่ ลำบากคุณแย่เลยค่ะ เอามาให้ฉันสิคะ”ลู่หานถิงยื่นผ้าอนามัยพร้อมกับเสื้อผ้าสะอาดสำหรับเปลี่ยนส่งให้เธอเซี่ยซีหว่านยื่นมือออกไปรับ แต่เขาไม่ปล่อยมือทำอะไรของเขา?เซี่ยซีหว่านดึงมือกลับมาเล็กน้อยเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอเงยหน้ามองไปที่เขาลู่หานถิงมองไปที่ดวงตาสดใสมีชีวิตชีวาของเธอที่ตอนนี้ใกล้จะโมโหเขาแล้ว เขาเม้มริมฝีปากบางเบา ๆ จากนั้นจึงยอมปล่อยมือเซี่ยซีหว่านรับเสื้อผ้ามาแล้วรีบปิดประตูลงทันทีเธอคิดว่าตอนนี้หน้าตัวเองทั้งแดงและร้อนผ่าว ผู้ชายที่ชื่อลู่หานถิงคนนั้นจะหยอกเธอมากไปแล้ว!......ลู่หานถิงกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่ จากนั้นประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นเซี่ยซีหว่านที่กำลังเดินออกมา เธอสวมชุดเดรสกระโปรงยาวสายเดี่ยวสีแดงเชอร์รี่ สาย

มีสาวสวยจากตระกูลเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงหลายคนรายล้อมอยู่ข้างกายของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย คอยเอ่ยคำชื่นชมยินดีมากมายอย่างประจบ ใบหน้าเล็กสระสวยของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีความสุขและภูมิใจสะจนยิ้มแก้มปริขณะนั้นเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็มองไปเห็นเซี่ยซีหว่านพอดี เธอจึงรีบเดินออกไปด้านหน้า “ซีหว่าน เธอมาแล้วเหรอ? เมื่อครู่ฉันกังวลใจจะแย่เพราะนึกว่าเธอจะไม่มา และก็จะไม่ได้เป็นสักขีพยานในช่วงเวลาแห่งความสุขของฉันด้วยตาตัวเอง”จากนั้นสาวสวยจากตระกูลเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นก็เดินเข้ามา“เสี่ยวเตี๋ย เธอนี่จิตใจดีจังเลย เซี่ยซีหว่านเคยเป็นคุู่หมั้นของคุณชายซูมาก่อน เธอเชิญหล่อนมาแล้วไม่กลัวว่าหล่อนจะอิจฉาจนพังงานแต่งเหรอ?”“เซี่ยซีหว่านแต่งงานกับสามีป่วยสวนโหย่วหลานคนนั้นไปแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำให้หล่อนต้องทุกข์ทนแค่ไหน ไม่แน่นะวันใดวันหนึ่งอาจจะทำให้หล่อนกลายมาเป็นม่ายเพียงชั่วพริบตาเลยก็ได้ คนเรานี่ก็ต่างกรรมต่างวาระกันจริง ๆ คนต่างจากหวัดที่มาจากชนบทยังไงก็เทียบลูกสาวสุดที่รักของเศรษฐีไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้เสี่ยวเตี๋ยของพวกเรายังเป็นภรรยาของคุณชายซูอีกด้วย”“คุณชายซูสายตาเฉียบคมมากที่ทิ้งแม่บ้านนอกคนน