บทที่ 39 อย่าหมั้น ได้ไหม?

มีสาวสวยจากตระกูลเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงหลายคนรายล้อมอยู่ข้างกายของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย คอยเอ่ยคำชื่นชมยินดีมากมายอย่างประจบ ใบหน้าเล็กสระสวยของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีความสุขและภูมิใจสะจนยิ้มแก้มปริ

ขณะนั้นเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็มองไปเห็นเซี่ยซีหว่านพอดี เธอจึงรีบเดินออกไปด้านหน้า “ซีหว่าน เธอมาแล้วเหรอ? เมื่อครู่ฉันกังวลใจจะแย่เพราะนึกว่าเธอจะไม่มา และก็จะไม่ได้เป็นสักขีพยานในช่วงเวลาแห่งความสุขของฉันด้วยตาตัวเอง”

จากนั้นสาวสวยจากตระกูลเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นก็เดินเข้ามา

“เสี่ยวเตี๋ย เธอนี่จิตใจดีจังเลย เซี่ยซีหว่านเคยเป็นคุู่หมั้นของคุณชายซูมาก่อน เธอเชิญหล่อนมาแล้วไม่กลัวว่าหล่อนจะอิจฉาจนพังงานแต่งเหรอ?”

“เซี่ยซีหว่านแต่งงานกับสามีป่วยสวนโหย่วหลานคนนั้นไปแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำให้หล่อนต้องทุกข์ทนแค่ไหน ไม่แน่นะวันใดวันหนึ่งอาจจะทำให้หล่อนกลายมาเป็นม่ายเพียงชั่วพริบตาเลยก็ได้ คนเรานี่ก็ต่างกรรมต่างวาระกันจริง ๆ คนต่างจากหวัดที่มาจากชนบทยังไงก็เทียบลูกสาวสุดที่รักของเศรษฐีไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้เสี่ยวเตี๋ยของพวกเรายังเป็นภรรยาของคุณชายซูอีกด้วย”

“คุณชายซูสายตาเฉียบคมมากที่ทิ้งแม่บ้านนอกคนน