บทที่ 40 คุณก็แค่ใช้ความรักของผมที่มีให้คุณเป็นเครื่องมือ

เรื่องตลกของเซี่ยซีหว่านนั้น ทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับเหมือนเพิ่งผ่านการเล่นรถไฟเหาะมา

ใบหน้าหล่อเหลาของซูซีตอนนี้ดูกระอักกระอวนเหมือนคนมีทุกข์ยิ่งกว่าตอนแรก เขาเงยหน้ามองเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยด้วยความขอไปทีอย่างไม่เต็มใจ

“เสี่ยวเตี๋ย แต่งงานกับผมนะ จากนี้ไปผมจะทำให้คุณมีความสุข”

เมื่อเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยฟังคำกล่าวสาบานขอแต่งงานที่สั้นห้วนประโยคนั้น ในใจก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที แต่เธอไม่อยากทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีก จึงยื่นมือของเธอออกไป

“พี่ซูซี ฉันจะแต่งงานกับพี่ค่ะ”

ซูซีนำแหวนเพชรที่อยู่ในมือค่อย ๆ สวมไปที่นิ้วนางของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย

ทันใดนั้นก็มีเสียง “ติ๊ง” ดังขึ้น เป็นเสียงจากโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าของซูซีที่มีข้อความสั้น ๆ ส่งเข้ามา

ซูซีขยับตัวหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างเชื่องช้า แล้วกดเปิดข้อความนั้น

ไม่กี่วินาทีต่อมา ร่างสูงโปร่งของเขาก็ตัวแข็งทื่อทันที

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกำลังรอให้เขาสวมแหวนบนนิ้วนางให้เธอ ตอนนี้เธอเห็นเขาจ้องไปที่ข้อความสั้น ๆ นั้นตัวแข็งทื่อ เธอจึงเอ่ยถามออกไป

“พี่ซูซี พี่เป็นอะไรไป ใครส่งข้อความนั้นมาหาพี่ ข้อความนั้นมีอะไรคะ?”

ซูซีได้สติกลับมาแล้