บททั้งหมดของ Napoleon Rose: บทที่ 11 - บทที่ 20

 Kahit nandito ako sa bulacan para sana magbakasyon ay trabaho parin ang inaatupag ko samatalang si Isabel at Ishi ay abala sa paglalaro sa labas ng bahay. Isabel was trying to teach Ishi how to play basketball at syempre paano ko makakalimutan na pati pambababae ay gusto nya ring ituro sa anak ko.  "Sino ba yang magandang dalaga na yan Laura?" Tanong ni Aling Minda sakin.  "Body Guard ko po." Sagot ko na hindi inaalis ang mata sa laptop dahil ang dami kong nirereview na case.  "Body guard?" Nabigla na tanong ni Aling Minda. "Parang hindi naman ah."  Ganyan din ang first impression ko kay Isabel. Parang hindi makabasag pinggan dahil babaeng babae sya kumilos pero ng mawitness ko mismo kung paano sya lumaban at humawak ng baril. Damn, iba sya.  "Wag po kayo magpapadala sa itsura nya." Nakangiti kong sabi kay Aling Minda. "Oo nga pla, kamusta n

 Umulan ng magdamag kaya wala kaming nagawa ni Isabel kundi ang manatili sa loob ng kubo at maghintay mag umaga na parehong bra at panty lang suot. Of course, hindi ko ito binibigyan ng kahit anong malisya dahil alam ko na she was only providing comfort and security to me especially mataas ang lagnat ko at nanginig sa ginaw.  I won't even lie that i felt really safe kapag kasama ko si Isabel. Siguro dahil alam ko na hindi nya ako pababayaan at kayang kaya nya akong ipaglaban sa kahit sino pa man. For me kasi, she is a hero.  Well you know not all heroes wear cape, minsan sila yung may simpleng taong nagpapasaya satin sa mga simple ding paraan. Gaya nalang ng taong nagpapasaya sayo kapag nalulungkot ka, o hindi kaya naman yung hindi mo kakilala pero dahil walang tissue sa restroom ay aabutan ka nya, pwede ring delivery ng pagkain na inorder mo dahil tamad kang magluto. Pero si Isabel para syang kabuti na biglang susulpo

"Bela!" Sigaw ko sa pangalan ni Isabel habang tumatakbo akong pumunta sa kanya at halos mabuwal sya ng mahigpit ko syang yakapin just few minutes after ng barilan. "Oh gosh, are you okay?" She gently stroking my back in a very soothing way. "Oo, okay lang ako." May ngiti sa boses nya na nagpakalma sakin. Pero ayaw ko paring bumitaw sa hindi malamang dahilan. Siguro dahil natakot lang talaga ako. "Kayo ba okay lang?" This time bumitaw ako kay Isabel. "Nasaktan ka ba?" My chest clenched the way she looked at me. I took few step back from her bago sumagot. "We are good. Hindi naman kami nasaktan." Bigla kong hinawakan ang kamay ni Ishi. Ayaw kong mawala sya sa tabi ko just in case na may hindi inaasahang mangyari. Muntik lang naman syang mawala sakin dahil sa masasamang tao na yon but thanks God at kasama namin si Isabel. "I honestly don't know kung paano kita pasasalamatan sa pagligtas mo kay Ishi." Ngumiti si Isabel. "I told you Laura, I w

Sobrang laki ng pagtataka ko ng magpadala sakin ang NBI ng dalawang body guard para pasamantalang pamalit kay Isabel. Pilitin ko mang tanungin ang mga ito kung ano ang nangyari kay Isabel ay   wala silang maibigay na kahit anong sagot. Para akong nauupos na kandila dahil hindi ko parin nakakausap si Isabel for almost twp days now. I even tried calling her pero out of reach ang cellphone nya, pumunta narin ako sa NBI pero wala kahit na anino nya. Wala akong ideya kung ano ang  nangyaring sa pagsugod nila kay Red Sparrow but im praying so hard that she is okay. Sya nalang ang meron ako ngayon and it will hurt me kung mawawala rin si Isabel sa buhay ko. Yes i know na lately lang kami nagkakilala but i could not deny the fact that i have a strong attraction towards her. Nagmamadali akong humakbang, more like tumatakbo sa hallway ng hospital kasama si Ashley. I have connection too kaya nakasagap ako ng balita kung nasan si Isabel. So

Inayos ni Isabel ang suot nyang dress, push ng bra sa kaliwa, push ng bra sa kanan just to make sure na pantay ang kanyang dibdib bago lumabas ng sasakyan at magpunta sa club na pagmamay-ari ng kanang kamay ni Red Sparrow. Naghihintay nalang sila ng go signal mula sa mga secret agents na kasalakuyang nakikihalubilo sa club.Tahimik lang nagmamashid si Laura, nakikiramdam sa bawat galaw ni Isabel. Hindi sya mapakali dahil sa takot, ngayon lang sya nakaexperience ng ganito, usually kasi ay nasa court room sya at hindi sa actual na misyon na sa tv at pelikula nya lang napapanuod. Hindi rin maiwasan ni Laura na mag-alala para kay Isabel na hindi nya man lang kinakikitaan ng takot.Binuksan ni Isabel ang pintuan ng kotse pero agad ding napatigil ng hawakan ni Laura ang kanyang kamay. "Teka Isabel.." Napatingin si Isabel sa abogada na nakaupo sa passenger seat. Kahit hindi nya tanungin si Laura ay alam ni Isabel na lubos ang pag-aalala nit