All Chapters of Napoleon Rose: Chapter 31 - Chapter 40

 Minsan alam ng langit kung ano yung nararamdaman natin. Maaliwalas kapag masaya, maulap kapag malungkot at umuulan kapag umiiyak samahan pa ng kidlat kapag galit.  There was thunder and lighting right now pero hanggang ngayon nakaupo parin ako dito sa park. Hindi ko narin matandaan kung gaano na ba ako katagal dito simula ng umalis ako sa condo unit ni Isabel after what happened between Jean and I.  The thought of Jean hurts me so much. I can't understand kung bakit nya ako nililito ng ganito, kung bakit ayaw nya pa akong tigilan. She loves me daw, sana naisip nya yun dati edi sana magkasama pa kaming dalawa. But you know what, I'm thankful na hindi kami nagwork out dahil nakilala ko si Isabel.  Si Isabel na walang malay sa lahat ng nangyayari. I felt really bad that pakiramdam ko I cheated on her because I was hiding something important from her. Pero nakapag-isip na ako para matapos na ang

 Maingat na inilapag ni Isabel si Laura sa kama habang ang kanilang labi ay parehong ninanamnam ang bawat isa. They both want to express their love for each other especially now that Laura isn't hiding any secret from Isabel anymore which the body guard makes really happy.    Isabel knew the truth for the very long time but she chose not to say anything, hindi nya rin kinompronta ang kapatid na si Jean dahil alam nya na hindi naman ito magsasabi. Kaya naghintay sya na kusang magtapat si Laura sa kanya. This is her way to prove if the lawyer is worth it pero dumating din sya sa punto na muntik ng malawan ng pag-asa na baka piliin ni Laura na itago na lamang ito para sa ikakatahimik ng lahat.  For Isabel napakahalaga ng honesty hindi lang sa relasyon kundi pati natin sa friendship. She hates liar and manipulative person kaya naman nakahinga sya ng maluwag ng magtapat si Laura sa kanya. Lalo nya

Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay dito sa coffee shop na madalas kong pinupuntahan since College. Malaki ang pinagbago ng lugar pero yung kape at ang paborito kong pianono ganon parin ang lasa, sobrang sarap.Pero syempre hindi naman ako nagpunta dito na mag-isa. Isabel is with me pero pinili nyang bigyan ako ng privacy kaya naghintay nalang sya sa labas. Actually, I can't explain what I'm feeling right now. I'm excited dahil hindi ko kailanman inisip na tatawag sya sakin after all this time at kaba sapagkat hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.The sight of Isabel sitting in the car makes my heart swelled but the guilt is eating me alive. I'm so fuck up para magpadala sa kung ano man and completely stupid para gantihan ng halik si Jean. Gusto ko mang pagsisihan ang lahat pero nangyari na, nagawa ko na. I will just make sure na hindi ulit ito mangyayari, beside Jean already accepted her defe

 Kanina pa panay ikot at hanap ni Isabel kay Ashley sa loob ng club ngunit hindi nya parin ito makita at hindi sinasadyang nagkahiwalay sila ni Laura dahil sa lalong pagdagsa ng tao. Kaya nagmamadali syang bumalik sa table nila at nagbakasakali na nandoon na ang abogada.  Ayaw na ayaw ni Isabel na nawawala si Laura sa kanyang paningin lalo na kapag nasa public places sila. Sa totoo lang ayaw nya talagang pumayag na mag clubbing sila tonight pero dahil alam nyang gusto rin ni Laura lumabas ay wala na syang nagawa. Kaya sinikap nalang ni Isabel na gawing triple ang pagbabantay kahit na ano pa man ang mangyari.  "Jean!" Tawag ni Isabel sa nakakatanda nyang kapatid. Gumala gala ang paningin nya pero wala talaga si Laura at mag isa lang si Jean sa table nila. "Nasaan si Laura?"  Kumunot ang noo ni Jean habang pinagmamasdan si Isabel. "Diba kasama mo?"  "Nagkahiwalay kami."

 Hindi alam ni Laura kung gaano sya katagal nakatulog pagkatapos takpan ng panyo na may gamot ang kanyang ilong ng mga taong dumukot sakanya. Wala ideya ang abogada kung saan sya dinala ng mga ito at kahit pagod ang katawan dahil sa mga nangyari ay pinilit parin ni Laura gumising mula sa malalim na pagkakahimbing. Kumurap kurap ang mata nya para alisin ang panlalabo ng kanyang paningin at makaadjust sa kadiliman ng paligid.  It was cold, it makes Laura shakes. Gustuhin man nyang tumayo pero hindi nya magawa dahil nakatali ang kamay at paa nya. Napaangat ang mata ni Laura ng biglang bumukas ang bokilya na nagbigay liwanag sa kalahatian ng kwarto na kanyang kinaroroonan.  Bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaki na nakangisi sa kanya. "Napahaba ata ang tulog mo attorney."  It took Laura to speak dahil sa pagkadry ng kanyang lalamunan. "Si-sino ka? Na-nasaan ako—"