All Chapters of Napoleon Rose: Chapter 21 - Chapter 30

The thought of meeting Isabel's parents kind of making me nervous. Hindi naman kami maggirlfriend or what pero pakiramdam ko may hindi magandang mangyayari. I always have this gut feeling and i hate it when im right. That's why im silently praying na kung ano man ang bumabagabag sakin sa mga oras na ito ay sana maglaho nalang na parang bula.Isabel assured me na mabait ang parents nya at makakasundo ko. Gosh. I felt like pumapanik ng ligaw pero girls edition. I shook my head trying to get rid of this weird feeling.Dumaan muna kami ni Isabel sa isang flower shop. Iba talaga ang bango na nanggagaling sa mga fresh flowers. Nag-ikot ikot ako sa shop habang abala si Isabel sa pagpili ng flowers."Good evening." Bati ng staff ng flower shop sakin with a smile on her face. "May napili ka na ba?""Ohh not me." Magalang ko na sagot habang pareho kaming nakatingin sa mga nagkalat na iba't ibang kulay ng roses

 I woke up early in the morning. Well, hindi naman talaga ako nakatulog ng maayos dahil sa kakaisip sa  sitwasyon ko ngayon regarding Jean. Until now kasi hindi parin ako makapaniwala na she cheated on me with Grace. All i thought break na talaga sila and Jean totally forgotten her ex-girlfriend na best friend ko pa.  Grace and I were best friend since High School. Marami kaming napagdaanan na dalawa. I was there when her parents died. She was there when my sister died pero lahat ng yon nasira dahil parehas kaming nainlove sa iisang tao.  And since i moved sa ibang lugar ay hindi narin kami nakapag-usap ni Grace. Nalaman ko nalang na sya ang napangasawa ni Samantha Imperial na pinagtatrabahuhan ko as a company lawyer but we never had a chance magkausap.  Hindi ko namalayan na nakagawa pala ako ng pagkakamali, na nakasakit ako ng hindi ko alam. Worst is, best friend ko pa. Naiwasan sana to

 Madilim pa ng umalis kami paluwas ng Maynila para hindi abutan ng rush hours. Hindi narin kami kumain ng breakfast at bumili nalang sa drive thru ng isang sikat na fast food chain. Habang nakaupo sa backseat ay hindi ko mapigilang makaramdam ng antok at pagkabagot pero yung isip ko naglalaro parin about what had happened last night between Isabel and I.  I won't lie that it upset me lalo na kay Mark. Ang haba haba ng araw na pwede syang tumawag at tinaon pa nya talaga don sa pinakaimportanteng oras. Naisip ko tuloy kung alam ba ni Mark yung ginagawa namin at si kontra sya.  "Are you okay Laura?" Tanong ni Isabel sakin mula sa passenger seat. Si Jean ang driver ngayong araw. "Bakit nakasambakol yang mukha mo?"  "Mm yes okay lang ako." Matipid kong sagot pero hindi ko sya tinitignan.  "Are you sure?" Pangungulit ni Isabel.  "Maybe she is hungr

Hindi ako mapakali habang naghihinitay sa labas ng emergency room. Ako lang mag-sa dito sa hospital kung saan dinala si Jean pagkatapos nyang mabaril ng nagtangkang pumatay sakin. Wala parin si Isabel at abot langit na ang pag-aalala ko sa kanya. I also tried calling her pero nakapatay ang cellphone nya. Sana okay lang sya. I can't have anything bad happening to her baka hindi ko kayanin, baka mabaliw naa ako. I still couldn't believe na mangyayari ito sakin, samin. Especially to Jean. Why she had to take the bullet for me? There were so many questions lingered in my head pero kahit isa walang sagot. Pero ang importante ngayon ay ligtas si Jean dahil hindi ko mapapatawad ang aking sarili kung pati sya ay mawawala though she told me it was only in the shoulder but still she took the risk for me. Kahit hindi naging maganda yung ending ng relationship namin ni Jean ay may natitira parin akong concern for her. She is not bad person para isumpa ko hanggang

Pagkatapos naming kumain ni Isabel ay bumalik na kami sa condo. Alam nyo naman na hindi kami pwedeng magpakalat kalat sa kalsada dahil meron banta sa buhay namin. Since umalis si Jean para kitain si Grace ay kami lang ni Isabel ang naiwan. I would admit na hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit dahil buti pa si Jean ay may chance na makausap si Grace, na they are still good friends despite of what happened. Sometimes life is unfair, kasi ako na nga yung nasaktan at naloko pero bakit parang ako pa ang may kasalanan. Siguro nga may pagkakamali rin ako at inaamin ko yun dahil nabulag din ako ng pagmamahal. Hiling ko lang sana ay makapag-usap kami ni Grace, magkaintindihan at magkapatawaran. Kahit hindi na maibalik yung dati naming pagkakaibigan na meron kaming dalawa basta mapatawad nya lang ako. Para narin sa ikakatahimik ng konsensya at buhay ko. I took a long bath to get rid of those  thoughts also because I felt dirty dahil narin sa usok