Napalingon ako sa bandang kakahuyan ng maramdaman ko ang paggalaw ng mga sanga dun, ang mga asul na mga matang yan, mga matang katulad ng kay Clayton, I know him. Tuluyan siyang lumabas sa likod ng mga puno at mapait na ngumiti sa akin, kita ko ang mga lungkot sa kaniyang mga mata. Tila ba nangungulila ang mga ito. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko ang mga mata niya, mga lungkot niyang nakakahawa. Tumalikod na siya sa akin hanggang sa hindi ko na siya makita, hindi ko mabasa ang mga kilos ni Lucas. Bakit pakiramdam ko simula noong makilala niya o sabihin niya sa akin ang tungkol sa kapareha niya ay mas lumungkot siya, maayos pa naman siya dati pero bakit ngayon sobrang lungkot niya? Sino nga ba ang misteryoso niyang kapareha, he does not deserve to be hurt like this.“What are you thinking?” napabalik ako sa ulirat ng marinig ko ang boses ni Clayton.“You can read my mind Clayton so, don’t ask.”“Please, d

“Ina!” sigaw ko sa kaniya dahil sa sigaw ko napatingin naman ako sa paligid ko at kunot noo ring nakatingin sa akin si Ama at nagtataka rin sina Clayton at Lucas. Napapahiya akong yumuko, masyado pa akong bata para sa mga ganitong bagay, anong vampire sex? No, she’s joking.“You’re joking right?” mahina ko ng tanong sa kaniya. Lumayo na siya sa akin at bakas naman ang pagiging seryoso niya. She’s really serious, anong gagawin ko?“I am not joking baby, don’t worry it’s not like what you think. It’s normal, nauuhaw ka bilang bampira sa kapareha mo at huwag kang mag-aalala kung makakagat mo si Clayton sa leeg niya, huwag mo lang ubusin ang dugo niya at baka naman mamatay siya.” she chuckled. “At huwag kang matatakot na gawin sa kaniya yun dahil kapag nauhaw ka at hindi ka nakainom, maaari kang manghina.” Tinapik na lang niya ako sa balikat ko saka ngumiti at tumalikod. Napayuk

“Kasasabi mo lang kanina, ayaw ko ng inaalipusta sila dahil sa kakitiran ng utak mo.” nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko, kita ko rin ang paglaki ng butas ng ilong niya. “I’ll introduce to you myself” humarap ako sa kanilang lahat at tinalikuran ang matanda. “I’m Amara Hemlock, daughter of Dawn Hemlock, at ang dalagang sinasabihan niyo ng salot at sumpa. Hindi ako katulad ng iniisip niyo, hindi ko kayang sirain ang mundong kinalakihan ng mga magulang ko.”“Ha! Ang lakas din ng loob mong pumunta sa kaharian ng mga lobo, sa tingin mo hahayaan ka naming makalabas pa sa kahariang ito?” saad pa ng isang matanda.“Alam ko, pero para saan pa ang kapangyarihan na ipinagkaloob sa akin ng Dyosa kung hindi ko gagamitin para makalabas dito? Kaya kitang alisin sa mundong ito sa isang pitik ko lang kaya huwag kayong magkakamali na alipustahin ang mga magulang ko.”“Kahit na ano

*** Nagising akong mag-isa ko na lang sa higaan, hindi ko makita si Clayton. Kita ko na rin ang nag-aagaw dilim sa labas ng bintana ni Clayton. Lumabas ako sa kwarto niya, panay naman ang yuko ng mga nakakasalubong ko sa palasyo na ito.“Magandang gabi, Kamahalan.” Bati pa nila, tumatango na lang ako at patuloy ko na hinanap sina Ama at Ina ganun na rin si Clayton.“Tingnan mo nga naman kung sino ang nandito.” Harang sa akin ni Samantha, tiningnan niya naman ako mula ibaba hanggang taas. “Ang babaeng kinahuhumalingan ni Alpha Clayton ay siyang nakatakda rin pala sa kaniya. Tingnan mo nga naman kung paano kayo paglaruan ng tadhana.” Ngisi niyang saad sa akin, gusto kong magalit sa kaniya dahil sa ginawa niya kay Clayton, ang paghalik niya sa kapareha ko na siyang naging dahilan ng paninikip ng dibdib ko. I want to pull her hair pero blangko ko na lang siyang tiningnan. Ayaw ko ng pagtuunan pa ang mga ganitong bagay.

“Masarap naman ang luto mo.” masaya kong saad sa kaniya habang ngumunguya, kumuha ako ng isang karne saka ko isinubo sa kaniya. “Masarap diba? Kahit ano pang lutuin mo masarap para sa akin.” Ngumiti naman siya sa akin sa sinabi ko saka kami sabay na kumain sa loob ng kwarto niya. Nang matapos kami ay lumabas na rin ako, hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay sa tuwing yuyuko sila kapag nakakasalubong nila ako at babatiin. Naglibot na lang ako sa palasyo ng mga lobo, ng makarating ako sa veranda ay pinanuod ko ang mga nilalang na may kaniya kaniyang gawa sa ibaba at ang mga batang masayang nakikipaglaro sa isa’t isa. Napangiti na lang ako dahil napakainosente nilang tingnan. Libo libo ng nilalang ang umaasa sa akin ngayon para maibalik ko ang katahimikan at kapayaan. Ang wala ng iisiping gulo at digmaan. Napabuntong hininga na lamang ako dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang gagawin ko. Para akong laging kinakabahan, pakiramdam ko nasa paligid lang ang mga kal