Paulit ulit siyang umiling at umaasang hindi totoo ang sinabi ni Clayton. Ayaw niya ng makitang mahirapan pa ang Apo niya, ayaw niya ng iparanas pa ang naranasan ng mga magulang nito. Bakit kailangang maulit ang nakaraan? Bakit kailangang maulit ang lahat? at sa anak at apo pa niya?“No, this is not happening.” Hindi siya makapaniwala sa kaniyang nalaman. Hindi siya hadlang sa kung sino man ang makakapareha ng kaniyang apo subalit bakit kailangang sa isang lobo nanaman? Bakit kailangan niyang maranasan ang nangyari sa kaniyang mga magulang? Hindi pa siya tapos sa kinakaharap niyang problema na wala pang kasiguraduhan kung maayos pa ba o malulutasan pa niya, subalit ano nanaman itong problemang dumating sa kaniya?Napahilot na lamang sa noo si Amelia dahil sumasakit ang ulo niya sa kaiisip, tila ba isinumpa ang kababaihan sa kaniyang pamilya. Hindi pa ba sapat ang minsang nangyari kay Amaia at Dawn? Hindi pa rin ba nakokontento ang Dyosa ng buwan

"Stupid.” Usal ko sa sarili ko ng marealize ko ang ginawa kong paghabol kanina sa usa kung pwede ko naman palang gamitin ang kapangyarihan ko. Pinahirapan ko pa ang sarili ko. Umahon na ako sa ilog at nanguha ng mga kahoy para maihaw ko na itong isda. Ng makaipon na ako ng sapat na kahoy para pang ihaw ay pinaapoy ko na ito, tinuhog ko na rin ang kawawang isda.“Pasensya ka na kung ikaw ang panglalaman ko ngayon sa tiyan ko, gutom na gutom na talaga ako.” itinapat ko na ito sa apoy at pinaikot ikot, para akong naging taong kalye sa kalagayan ko ngayon. Pati sa pagkain ay nahihirapan ako. Naghintay pa ako ng ilang minuto, amoy pa lang niya natatakam na talaga ako. Inahon ko na ito ng pwede ng kainin, gutom na talaga ako. Hinipan hipan ko pa ito dahil mainit pa, umupo ako sa tabi ng puno saka sumandal dun.Magdidilim nanaman pala pero ito pa lang ang laman ng tiyan ko, kung magpapatuloy na ganito ang mangyayari sa akin baka hindi ko pa lang nahaha

“I’m just concerned.” Hilaw akong natawa sa sinabi niya, concerned? Uso pa ba ang salitang iyun dito? Lalo na kung hindi mo naman kilala ang isang nilalang. “You’re not safe here iha.” Nilingon ko siya at tinitigan ang mukha niya, bata pa siya kung titingnan pero kung kausapin ako akala mo parang ang laki ng agwat ng taon namin. “Huwag kang palilinlang sa mga nakikita mo, hindi ako katulad ng iniisip mo.”Magsasalita pa sana ako ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nun ang isang lalaki.“Nandiyan na si Ama, Ina.” Halos mag-isang guhit na lang ang mga kilay ko ng tawagin niyang Ina ang babaeng kausap ko. Papalit palit ang tingin ko sa kanilang dalawa, paano niyang naging anak ito kung ganiyan kabata ang mukha niya? Kung titigan mong mabuti para lang silang magkaedad.Napalingon naman ako dito sa lalaking ito ng kunot noo niya akong tiningnan, sinundan ko pa ang bawat tingin ng mga mata niy

“Gaya ng sabi ko sayo ang lugar na kinabibilangan namin ngayon ay wala sa mapa dahil ng mag-umpisa kaming tumira dito ay wala kahit anong nilalang ang nandito. Halo halo kaming mga nandito, ang mga nilalang na mas pinili ang katahimikan kesa sa mga kaharian naming nakakasakal.”“Kung ganun po maaaring may lobo at bampira rin dito?”“Ganun na nga, isa ako sa mga bampira.” Ngiti niyang wika. “Pero hindi ako katulad ng iniisip mo, hindi lahat ng katulad ko ay masama.” Dagdag pa niya. Hindi naman yun ang ang iniisip ko, siguro iba iba lang talaga ang ugali o paniniwala ng bawat nilalang dahil kahit naman sa normal na mundo ay ganun, iba ibang ugali ang makakasalamuha mo.“Hindi naman ho ganun ang iniisip ko.”“Mabuti naman kung ganun, hindi kami pumapaslang ng tao para mabuhay. Ang dugo ng hayop paminsan minsan ay sapat na para mabuhay kami.”  &nb

“Lucas!” napatingin kami sa isang babaeng tumawag sa kaniya. Nakangiti pa ito saka lumapit sa amin. “Pinagluto kita ng paborito mong pagkain.” Napangiwi na lang ako sa tinig ng pananalita niya, may kasama kasing landi. Wala naman akong pakialam sa kanila hindi ko lang maisip na katulad din pala sa mundo ng tao dito sa kanila. Akala ko hindi na uso ang landian dito dahil may mga mate mate naman kasi sa kanila, maghihintay ka na lang kung sino ang para sayo, ang ibibigay ng tadhana sayo. Hindi ko na lang sila pinansin at sa harap ko na lang itinuon nag paningin ko.“Salamat Mhey, nag-abala ka pa.” parang nahihiya pang wika ni Lucas. Napatingin na lang ako sa paa ko ng may tumapak dun kaya kunot noo kong tiningnan ang babaeng ito, ano ba problema nito?Sinenyas pa niyang umalis ako, aba ay nauna akong umupo dito, kung gusto nilang maglandian maghanap sila ng mapwepwestuhan. Hindi niya na lang tinawag si Lucas para lumayo sil