Tumakbo ako hanggang sa makalabas ako ng bahay nina Neal. Hindi ako lumingon dahil sa takot. Pakiramdam ko ay anumang oras ay masusundan niya ako ngunit hindi iyon nangyari. Nakasalubong ko ang isang kasambahay. Nilagpasan ko lamang siya, hindi pinansin ang kaniyang sinabi at hindi ko rin naman naintindihan kung ano iyon dahil gulung-gulo ang isip ko. Hanggang sa makasakay ako ng taxi ay nanatiling naglalaro sa aking isipan ang ginawa niya sa akin. Walang humpay ang mga luha ko. Nanginginig ang aking mga labi pati na ang balikat ko. Tulala ako at hindi sigurado kung nasabi ko ba sa driver ang aking pupuntahan. Wala na akong pakialam kung saan man niya ako dalhin. Tuliro ang utak ko dahil sa nangyari. "Miss, tissue?" Dinig kong sinabi ni manong kaya sumulyap ako sa kaniya. Ngumiti ako at nagpasalamat nang kinuha ko ang inalok niyang tissue. Siguro ay nagtataka na ito kung bakit ako umiiyak. Wala siyan

He pressed his lips in a thin line. Titig na titig siya sa akin, mabibigat at madilim ang mga mata.  Sumisikip ang dibdib ko. Nag-iwas ako ng tingin. Walang saysay ang pagpahid ko sa mga luha ko dahil patuloy lang silang umaagos.  "You're not going to break up with me, Marwa," mahina niyang sinabi.  Sumulyap ako sa kaniya at nakita ko ang pag-igting ng kaniyang panga. He leaned closer to me. Nanlambot ako nang abutin niya ang aking pisngi. He did not look at me when he gently wiped my tears away.  "You can't just cry like this while you are pushing me away," he whispered. Binaba niya ang kaniyang kamay at umayos ng upo.  Kitang-kita ko ang pag-angat-baba ng kaniyang dibdib na tila ba nahihirapan siyang huminga.  "T-Tingin ko ay mas mabuting ganoon, Hayes." Nanginig ang boses ko. Tila sa sinabi ko ay ako mismo ay hirap na hirap.&n

Pagkatapos ng klase ko ay diretso kami ni Vrela palabas ng classroom. Sinusundo siya ng driver nila kaya sa huli ay ako lang ding mag-isa ang lumalabas ng eskwelahan. Halos pasalamatan ko ang lahat ng sinasamba nang walang Tyrell na nakaabang. Siguro ay may klase pa iyon. Madalas kasi kapag alam niyang tugma ang uwian namin ay nakaabang na iyon sa labas ng classroom.  Maaga akong natulog sa gabing ito dahil bukas na ang kasal nina Trixi at Royd. Hindi pa rin ako makapaniwalang ikakasal na ang dalawang iyon. At magkakaanak na!  Kulay asul ang gown ng mga kababaihan sa kasal. Nagsisimula na ang seremonya at tahimik na ang lahat. Hindi ko mapigilang maluha habang nakikinig sa pagpapalitan nila ng pangako.  Kung iisipin, hindi naman sinadya ang lahat sa kanila. They were not totally in a relationship. Nagbunga ang isang gabi nila dahil sa kalasingan. Who would have thought that in just one night of being drunk

Tulala ako habang nasa loob ng sasakyan ni Tyrell. Binigay niya sa akin ang burger at sundae na kaniyang inorder nang mag-drive thru sa isang fast food. Tinanggap ko ang mga iyon ngunit hindi kinain.  "Gusto mo bang mag-mall? I'll buy you clothes and... whatever you want." kaswal niyang sinabi kaya napabaling ako sakaniya. Matalim ang mga mata ko. Ngumuso siya ng mapansin ang aking reaksyon.  "Anong tingin mo sa akin? Buy me clothes? Seryoso ka ba, Tyrell?" umirap ako at hindi ko talaga maiwasang mairita sakaniyang sinabi.  "Alright! Fine! I'm sorry. I just want to..." umiling siya at humugot ng malalim na hininga. Nakatutok sa kalsada ang mga mata niya.  Hindi ko na siya nilingon pa at inabala nalang ang sarili sa bintana.  Hindi ko alam kung iimbitahan ko ba siyang pumasok sa bahay pagdating namin. Ngunit nang siya na mismo ang nags

Ilang minuto pa akong nanatiling ganoon. Pumikit ako ng mariin. Hindi ko alam kung nahihilo ba ako o ano.    Naputol lamang ang pag-iisip ko nang makitang lumabas na siya sa banyo. Naaninag ko lamang na pinupunasan niya ang kaniyang buhok gamit ang tuwalya. He's topless and I think he's just wearing a sweatpants!   Pairap akong nag-iwas ng tingin kahit paniguradong hindi niya iyon nakikita dahil madilim dito sa kwarto niya.   "Anong gagawin ko rito? Dapat ay inuwi mo nalang ako." maarte kong sinabi.   Hindi siya sumagot. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa lumiwanag ang paligid. Masungit ang kaniyang mukha nang tinignan ako. Naglakad siya patungo sa akin at halos umatras ako dahil doon.   My brows furrowed despite of my unexplainable nervousness when he squatted in front of me. Umawang ang labi ko sa gulat nang marahan niyang inangat ang aking isang paa at pinatong iyon s