All Chapters of What Happened To July (Tagalog): Chapter 11 - Chapter 20

Chapter Seven    Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga. Hinahabol ang panghinga habang pawisan ang buong katawan. Nanunuot pa rin ang takot at pagod sa katawan ko na para bang nakipaghabulan ako.     Malinis na kwarto ni Jes ang bumungad sa akin kalakip ang liwanag na nagmumula sa labas. Umaga na pala.     Bigla akong napapikit nang maalala ang napanaginipan ko. Pilit ko na iyong ibinaon sa limot pero bigla-bigla pa rin talagang napapanaginipan ulit.    Napahawak sa batok ko nang maramdamang parang may bukol ako roon. Napa-aray naman ako nang mahawakan ang sinabing parte ng bukol. Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ang nangyari kagabi. Ang marka sa kamay ni July, ang pagbangon ng bangkay… at ang paghampas sa ulo ni Auntie Lucy.    

 Bata pa lang kami, nahilig na talaga namin ang pagbabasa ni July. Nung natuto kaming bumasa at umintindi ng Ingles, mas lalong lumala ang pagiging adik namin sa mga libro. Kaya naman halos gumulong-gulong kaming dalawa sa tuwa nung nabalitaan namin mula kay Thaft na magbubukas ng public library sa sentro ng bayan.  Naging tambay kami roon tuwing Sabado't Linggo para magbasa at madalas pa kaming mag-uwi ng tig-lilimang libro kada ika-15 ng buwan. Kahit si Thaft ay nahawaan naming magbasa, ang kaso lang ay ayaw niya naman sa science fiction dahil para sa mga matatalino lang daw iyon.  Gustong-gusto ko pa kapag pinupukaw ng libro ang thrill sa sistema ko, lalong-lalo na kung nasa interesting part na. Sabayan mo pa ng mga unpredictable plot twist na talaga naming hindi lang palulundaging ang puso mo kundi papatulugin ka ring may natitirang takot ang pangamba. Lalo n

Chapter Eleven Hindi ko inakalang makikita ko si Keith rito sa Hermenes at ang mas nakakagulat pa rito ay kasama niya si Kuya Barrett. Nung una hindi ko sila namukhaan dahil sa suot na sobrero at sa makapal na balabal na nakaharang sa kanilang mukha.    "Anong ginagawa mo rito?" tanong ko ulit kay Keith. Huling kita ko sa kaniya ay noong nagta-trabaho pa ako sa coffee shop. Pagkatapos ay wala na dahil nagpunta na kami pabalik rito.    "Mahabang kwento, eh. Siguro sa ibang lugar natin dapat pag-usapan." Binalik niya sa kaniyang ulo ang suot na sumbrero.  "Ikaw anong ginagawa mo rito?"    "June, anong mayroon? May problema ba? Ang tagal mong makabalik." Napalingon ako sa likuran ko at saka nakita ko si Thaft. Hindi talaga siya nakatiis na maghintay doon kaya pinuntahan pa ako rito.   

♧♧♧Keith Knowing something big and trying not to spill any words from your mouth is a hard thing to do. This secret I've learned years ago is something I don't want to have,  cause it's truly a burden that I have to carry on my back almost everyday. Keeping it from myself was hard, to the point that I have to stay up all night during my younger years just to let my thoughts overflow from my head and not spitting any single word. It's making me insane, so I wrote it.  In a blank sheet of a luxurious brand of paper, probably one from my father's factory, the Soil Paper Tree's neat loose leaf is the only company I can afford right now. Everyone must be snoring at this moment for it's already past twelve, but that doesn't stop me to grab that neat piece of paper on the side of my bed. A companion where I can share some of the secrets I know. The pale cream

Halos mabaliw ako matapos marinig ang kwento ni Keith tungkol sa nangyari sa pinsan ko. Hindi ko alam kung anong mas nananaig sa nararamdaman ko, kung takot ba o galit. Masyadong mabilis ang nangyari ayon sa pagkakalasaysay ni Keith, maging ako ay hindi ko aakalaing iyon ang nangyari sa pinsan ko. Hindi ko rin alam kung sisisihin ko pa ang sarili ko dahil iniwan ko siyang mag-isa sa Sinnemota, pero tingin ko hindi ko rin siya mailalayo sa gulo kung sinama ko siya rito. Pero kahit na! Hindi siya dpat madamay ditto dahil wala siyang alam.   Huminga ako ng malalim, pinunasan ang luhang hindi ko namalayan tumulo pala at saka sumakay sa karwahe. Hindi ko napansing sumunod pala paloob si Keith sa akin.   “I’m really sorry, June. It slipped from my mind. Saka ko lang naalala nang itanong mo sa akin.” Sabi matapos umupo sa tapat ko.   Pumikit ako at saka sumandal sa upuan. Nanatili akong tahimik, ayokong magsalita lalo na ngayon