รถของไซมอนจอดอยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม เนื่องจากบริเวณนั้นมีผู้คนค่อนข้างหนาแน่นชารอนตั้งใจที่จะไปรอรับลูกชายของเธอตรงประตูโรงเรียน แต่ไซมอนบอกเธอว่าตรงนั้นมีคนอยู่เยอะเกินไป และเขาไม่อยากให้เธอไปยืนเบียดเสียดกับคนอื่น เขาจึงบอกให้คนขับรถเข้าไปรับลูกชายของพวกเขาแทนหลังจากนั้นไม่นาน คนขับก็เข้าไปรับลูกชายของพวกเขาออกมา แต่พวกเขากลับเห็นว่ามีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดิมตามมาด้วย ชารอนคิดว่าเธอคงเป็นเพื่อนร่วมชั้นของลูกชายเมื่อชารอนเห็นเด็กหญิง เธอก็เริ่มจินตนาการถึงฉากตอนที่ลูกชายของเธอแก่กว่านี้อีกสองสามปี และพาแฟนสาวกลับมาบ้านเพื่อแนะนำให้พ่อกับแม่ได้รู้จัก“เพื่อนตัวน้อยของลูกคือใครจ้ะ เซบาสเตียน?”“แม่ครับ นี่คือซีเลีย เธอนั่งเรียนโต๊ะเดียวกับผม วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ แต่พ่อกับแม่ของเธอยุ่งจนไม่มีเวลาพาเธอไปฉลองครับ ผมขอพาเธอไปฉลองวันเกิดแทนได้ไหมครับแม่?”กลายเป็นว่ามันคืองานเลี้ยงฉลองวันเกิด ไม่น่าแปลกใจเลยที่วันนี้เด็กชายโทรหาทั้งเธอและไซมอน“ได้สิจ้ะ แต่ลูกจะต้องบอกพ่อแม่ของเธอก่อน ไม่เช่นนั้นพวกเขาอาจคิดว่าซีเลียหายตัวไป และพวกเขาจะต้องเป็นห่วงเธออย่างแน่นอน”“สวัสดีค่ะค

หลังจากที่พวกเขาทานเค้กเสร็จแล้ว เซบาสเตียนก็บอกพ่อกับแม่ว่าเขาอยากจะพาซีเลียไปที่ลานเด็กเล่นของห้างสรรพสินค้า เนื่องจากในวันนี้ผู้ใหญ่ทั้งสองมีฐานะเป็นเพียงผู้ดูแล มันจึงขึ้นอยู่กับลูกชายของพวกเขา ที่จะเป็นคนตัดสินใจเลือกทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่เขาอยากจะทำเด็กน้อยสองคนคลั่งไคล้ในลานเด็กเล่นแห่งนั้นมาก ชารอนไม่เคยเห็นลูกชายของเธอมีความสุขมาเป็นเวลานานแล้วเธอเองก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ต้องทำงานและไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกชายของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในตอนนี้ที่เธอไม่ได้รับสิทธิ์ในการดูแลเซบาสเตียน เธอยิ่งมีเวลาให้เขาน้อยลงกว่าเดิมเธอและลูกชายต้องพึ่งพาอาศัยกันตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา แต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลูกชายของเธอจะรู้จักพึ่งพาตนเอง จนเขาสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธออยู่เคียงข้างเขาทุกวันอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอตระหนักได้แล้วว่าลูกชายของเธอยังคงต้องการความรักและความเอาใจใส่จากเธอ เขาเพียงแต่ปฏิเสธที่จะพูดมันออกมาให้ใครได้ยินเขาบอกว่าวันนี้เขาอยากจัดงานฉลองวันเกิดให้ซีเลีย แต่ความจริงแล้ว เขาแค่อยากจะมีเพื่อนเล่นเท่านั้น เมื่อเห็นว่าพวกเขาดูมีความสุขเพียงใด เธอก็ตระหนักได้ว่าเพื่อนเล่

ชารอนพยายามขัดขืนในช่วงแรกเท่านั้นทันใดนั้น เสียงของลูกชายของพวกเขาก็ดังขึ้น “แม่? แม่อยู่ไหน?"ดูเหมือนจู่ ๆ เด็กน้อยก็ตื่นขึ้นมา และเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ เขาก็วิ่งออกมาจากห้องนอนเพื่อตามหาแม่ตอนนี้เขามีโอกาสได้เจอแม่ของเขาแค่ช่วงสุดสัปดาห์เท่านั้น เขาจึงไม่อยากห่างเธอแม้แต่เสี้ยววินาที ดังนั้นเขาจึงต้องแน่ใจว่าแม่นอนอยู่ข้างเขาเสียงของลูกชายทำให้ชารอนตกใจเป็นอย่างมาก และเธอก็รีบผลักชายที่ยังคงกดทับเธอไว้ออกทันที เธอรู้สึกกังวล แต่ก็พยายามควบคุมเสียงของเธอให้เบาลง ขณะที่เธอเร่งเร้า “ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ เซบาสเตียนมาตามหาฉันแล้ว!”เธอบอกให้เขาหยุดตอนนี้น่ะเหรอ? บ้าไปแล้ว!ใบหน้าของไซมอนมืดมนลงอย่างน่าสะพรึงกลัว เส้นเลือดสีน้ำเงินบนหน้าผากของเขากระตุกจากการที่เขาพยายามข่มใจตัวเองบ้าจริง! เขาน่าจะส่งเด็กสารเลวนั่นกลับไปที่บ้านแซคคารี่ตั้งแต่แรกแล้ว!เมื่อเจ้าตัวน้อยเข้ามาหาพวกเขา ชารอนยังคงยุ่งอยู่กับการจัดเสื้อผ้าของเธอให้เข้าที่เข้าทางเซบาสเตียนสังเกตเห็นพ่อกำลังจ้องมองเขาด้วยสีหน้าหม่นหมอง และใบหน้าของแม่ก็แดงก่ำ ท่าทางที่ดูไม่เป็นธรรมชาติของทั้งคู่ทำให้เ

หลังจากที่ไซมอนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก้าวออกมา เขาก็เห็นซัมเมอร์ถือโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่ “เมื่อกี้ฉันรับสายให้คุณ แต่อีกฝ่ายก็วางสายไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ” ซัมเมอร์ดูเฉยเมย ขณะที่เธอส่งโทรศัพท์ให้เขา ไซมอนตรวจสอบบันทึกการโทรเข้า และเห็นว่าเป็นชารอน ดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อย เขาใช้นิ้วเรียวยาวปัดหน้าจอโทรศัพท์เพื่อโทรกลับไป ชารอนยังคงจมอยู่ในความคิดของเธอ ขณะที่โทรศัพท์ที่เธอถืออยู่สั่นเพื่อเตือนว่ามีสายเรียกเข้า หน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อของไซมอน และเมื่อเธอเห็นเช่นนั้น เธอก็หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะรับสาย “สวัสดีค่ะ” “เมื่อกี้คุณโทรหาผมหรือเปล่า?” มันเป็นเสียงที่ทุ้มลึกและไพเราะของชายคนนั้น ชารอนรีบสลัดความคิดที่ไม่ดีเหล่านั้นออกจากหัวทันที แล้วปรับน้ำเสียงของเธอให้เป็นปกติ “ใช่ค่ะ เมื่อกี้คุณไม่อยู่เหรอคะ? เลขาของคุณเป็นคนรับสายให้เหรอคะ?” เมื่อเธอถามคำถามเหล่านั้นออกไป เธอก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที “ใช่ เมื่อกี้ผมไม่อยู่ เพื่อนของผมเลยรับโทรศัพท์ให้” ไซมอนยืนอยู่ตรงหน้าต่างและพูดคุยกับเธอ ซัมเมอร์ที่นั่งรออยู่บนโซฟาก็ได้ยินสิ่งที่เขาพูดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอยกแก้วกาแ

ชารอนจ้องมองหน้าหนังสือพิมพ์ที่เขียนข่าวซุบซิบและรู้สึกเจ็บปวดใจ มันคือข่าวของไซมอนและซัมเมอร์ พวกเขาถูกถ่ายด้วยกล้องของนักข่าว ขณะใช้เวลาทั้งคืนด้วยกันที่โรงแรม นอกจากนี้ยังมีภาพถ่ายส่วนตัวของพวกเขาที่ถูกแอบถ่ายไว้หลายภาพในบทความนั้นอีกด้วย ว่ากันว่าพวกเขาเพิ่งออกจากโรงแรมเมื่อเช้านี้ และพวกเขาก็จูบกันอย่างดูดดื่มหลายครั้งในรถ ภาพที่ถ่ายออกมาเบลอมาก แต่เธอก็พอมองออกว่าเป็นสองคนนี้ โดยเฉพาะรูปที่จูบกันในรถ เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังกอดกันจริง ๆ และศีรษะของคนทั้งสองก็แนบชิดกันในท่าที่จูบกัน “ชารอน ทำไมเธอหน้าซีดจัง? เธอไม่สบายหรือเปล่า?” เพื่อนร่วมงานที่ยืนข้าง ๆ เห็นว่าใบหน้าของชารอนดูซีดเซียว จึงอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความห่วงใย ชารอนเริ่มดึงสติกลับมาได้ เธอฝืนยิ้มอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดว่า "เมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับน่ะ" พอพูดจบ เธอก็หันหลังและเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ โดยไม่ต้องการอ่านข่าวอะไรเพิ่มเติมอีก เธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานและจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ภาพที่ไซมอนและซัมเมอร์กำลังจูบกันในรถปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในหัวของชารอน และคำพูดของโฮเวิร์ดก็ดังก้องอ