แม้ภายในห้องจะมืดสลัวและมีเพียงแสงไฟริบหรี่ แต่เธอก็คุ้นเคยกับกลิ่นของชายคนนั้นเป็นอย่างดีจากนั้นเสียงทุ้มลึกของเขาก็รดลงมาบนศีรษะของเธอ "ผมเอง"ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าเป็นเขา ไซมอน!หลังจากที่รู้ว่าเป็นเขา ความซึมเศร้าที่เธอแบกรับมาทั้งคืนก็ปะทุขึ้นทันที ราวกับภูเขาไฟระเบิด เธอพูดอย่างเย็นชา "ไปให้พ้น ปล่อยฉัน!"ชายคนนั้นกดมือของเธอลงบนประตู และเขายังกดทับร่างของเธออีกด้วย เธอก็ไม่สามารถดิ้นรนได้เลย!ความแตกต่างด้านความแข็งแกร่งระหว่างชายและหญิงทำให้เธอไม่สามารถผลักเขาออกไปได้ภายใต้แสงสลัว เธอเงยหน้าขึ้นและจ้องมองเขาอย่างโกรธเคือง “ฉันบอกให้ปล่อยฉัน!” เธอรู้สึกอึดอัดใจเมื่อเขาสัมผัสเธอไซมอนมองดูเธอด้วยสีหน้าที่ดูเอาแต่ใจอย่างยิ่ง เขาสัมผัสได้ถึงความโกรธของเธอ แต่เขาก็อารมณ์เสียเช่นกัน และร่างสูงของเขาก็ขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นกลิ่นอันแรงกล้าของผู้ชายห่อหุ้มเธอเอาไว้ และลมหายใจอันร้อนแรงของเขาก็พัดเข้าหูเธอพร้อมกับเสียงเข้มที่ฟังดูน่ากลัว “คุณบอกว่าคุณกำลังเดทกับยูจีนงั้นเหรอ?”'นี่เขากำลังตั้งคำถามกับฉันงั้นเหรอ?''ช่างน่าขันจริง ๆ เขากล้าสงสัยในตัวฉัน ก่อนที่ฉันจะมีโอกาสไ

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของซัมเมอร์ทำให้ไซมอนถึงกับชะงัก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาเห็นเธอกำลังเล็งปืนมาที่พวกเขาบรรยากาศรอบตัวของพวกเขาดูอึมครึมขึ้นมาทันที และท่าทีของซัมเมอร์ก็ดูไม่เหมือนคนที่กำลังล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย หากพวกเขากล้าที่จะก้าวออกไปข้างนอก เธอก็คงจะยิงชารอนอย่างไม่ลังเลชารอนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับธุรกิจสีเทาที่ทำให้ครอบครัวกาเบรียลกลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยขึ้นมาได้ แต่ทุกคนบอกว่าครอบครัวกาเบรียลไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว และตอนนี้พวกเขาก็กำลังดำเนินธุรกิจที่ขาวสะอาดอยู่ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมทุกคนถึงยังต้องคอยระแวดระวังครอบครัวกาเบรียลอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าตระกูลกาเบรียลจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้าอาวุธอีกต่อไปแล้ว แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่ได้ครอบครองพวกมันพวกเขาโหดเหี้ยมและเลือดเย็นเกินกว่าใคร ๆ เช่นเดียวกับที่ซัมเมอร์กำลังเล็งปืนมาที่พวกเขาในตอนนี้ ถึงอย่างไร ไซมอนก็เป็นคู่หมั้นของเธอ เธอกลัาทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร?ใบหน้าอันหล่อเหลาของไซมอนดูเย็นชา เขายังคงสงบ แต่ความเย็นชาในดวงตาของ

ไม่นานหลังจากที่ชารอนและยูจีนจากไป ซัมเมอร์กับไซมอนก็ได้รับของขวัญจากลุงคัวโตร ลุงของซัมเมอร์ขณะนี้พวกเขาอยู่ในเลานจ์ ซัมเมอร์ได้แต่จ้องมองกล่องของขวัญที่วางอยู่บนโต๊ะพร้อมกับลางสังหรณ์ในใจในขณะเดียวกัน ไซมอนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยวตัวหนึ่ง ใบหน้าของเขายังคงดูมืดมนจากการที่ชารอนเลือกที่จะจากไปพร้อมกับยูจีนก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม ความสนใจของเขาก็ถูกเบี่ยงเบนไปยังกล่องของขวัญที่ลุงคัวโตรส่งมาตามเรื่องราวที่คนภายนอกทั่วไปรับรู้ ผู้ชายในตระกูลกาเบรียลจะมีอายุไม่เกินสามสิบปี กล่าวอีกนัยหนึ่ง พ่อของซัมเมอร์ ลุงดอส และลุงเทรซ เสียชีวิตหมดแล้ว เหลือเพียงลุงคัวโตรเท่านั้น แต่เขาก็มีร่างกายที่อ่อนแอและกำลังป่วยเช่นกันเธอเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลกาเบรียล และมีเพียงเธอเท่านั้นที่จะเป็นผู้สืบทอดของตระกูลได้ อย่างไรก็ตาม กฎของตระกูลกาเบรียลได้กำหนดเอาไว้ว่า เธอจะสามารถสืบทอดตระกูลกาเบรียลได้อย่างสมบูรณ์แบบก็ต่อเมื่อเธอแต่งงานเท่านั้นถึงกระนั้น ลุงคัวโตรผู้อ่อนแอของเธอก็ไม่ต้องการให้เธอได้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลกาเบรียล“เปิดมันออกมาดู” ไซมอนพูดเบา ๆซัมเมอร์ก็อยากรู้เหมือนกันว่ามี

เรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นในงานแต่งงานที่ควรจะมีแต่ความสุข ทำให้บรรยากาศภายในงานดูกดดันและย่ำแย่ลงอย่างเห็นได้ชัดในขณะนี้ ซัมเมอร์รู้สึกราวกับถูกมีดกรีดหัวใจ เมื่อได้เห็นร่างของโจอี้ที่เต็มไปด้วยเลือด แถมเขายังถูกบังคับให้คุกเข่าอีกด้วย เธอรู้สึกเหมือนอยากจะฆ่าทุกคนให้ตาย เมื่อได้เห็นการกระทำอันป่าเถื่อนของพวกเขาเธอคงจะชักปืนออกมาแล้ว ถ้าไซมอนไม่ได้ห้ามเธอเอาไว้“ลุงคัวโตร ลุงทำอะไรกับบอดี้การ์ดของฉัน ลุงทำร้ายเขางั้นหรอ?” ซัมเมอร์กัดฟัน และแอบกำหมัดของเธอ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าคนที่ทำร้ายเขา!คัวโตรยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัวและพูดว่า "ซัมเมอร์ นี่ควรจะเป็นวันสำคัญของหลาน คนที่น่าสงสารอย่างลุงไม่ควรมาที่นี่ แต่ลุงรู้ดีว่าหลานไม่ได้ต้องการการแต่งงานในครั้งนี้เลย เขาต่างหากคือคนที่หลานอยากจะแต่งงานด้วย ไม่ใช่เหรอ?” เขาชี้ไปที่โจอี้ที่กำลังคุกเข่าอยู่สีหน้าของซัมเมอร์ดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย และดวงตาของเธอก็เปล่งประกาย ช่วงเวลาต่อมา เธอได้ยินเสียงของแขกกำลังพูดคุยกัน ในขณะที่พวกเขาทุกคนจ้องมองมาที่เธอด้วยความสงสัยใบหน้าของเธอมืดมนลง และเธอก็ตะโกนอย่างเย็นชา "ไร้สาระ! เขาเป็นแค่บอดี้การ์ดของฉ

“คุณย่า...” ซัมเมอร์กอดหญิงชราที่ล้มลง เลือดอุ่น ๆ จากร่างของหญิงชราเปรอะเปื้อนมือของเธอทันที เธอร้องไห้และวิงวอนด้วยความหวาดกลัว “คุณย่า ไม่ อย่าทิ้งพวกเราไป ไม่...”คุณหญิงกาเบรียลหายใจรวยริน เธอจับมือซัมเมอร์ไว้แน่น ขณะที่เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะเอ่ยคำพูดใด ๆ ออกมาในตอนนี้ เธอหายใจเข้าเป็นเฮือกสุดท้าย และมือของเธอก็ตกลงข้างกายของเธอ"คุณย่า!" ซัมเมอร์อุ้มคุณย่าของเธอเอาไว้ในอ้อมแขน และคร่ำครวญด้วยความโศกเศร้า ในตอนนี้ความโกรธแค้นอย่างมหาศาลเข้าครอบงำจิตใจของเธอ!เธอหยิบปืนออกมาแล้วชี้ไปที่คัวโตร ก่อนจะตะโกนด้วยความเกลียดชัง "ทำไมแกถึงโหดร้ายขนาดนี้? ถึงคุณย่าจะเป็นคนผิด แต่เธอก็เป็นคนที่เลี้ยงดูแกมา ไอ้คนสารเลว แกมันโหดร้ายและไร้ยางอาย แกจะต้องชดใช้ให้คุณย่าของฉันด้วยชีวิต!”ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวางการกระทำของคัวโตร เขาเงยหน้าขึ้นและหัวเราะเยาะ จากนั้นเขาก็ชี้ปืนไปที่โจอี้แล้วพูดว่า "มาดูกันว่าแกจะยิงฉันตาย ก่อนที่ฉันจะยิงเขาตายหรือเปล่า!"ปืนที่ซัมเมอร์ถืออยู่ในมือสั่นเทา 'โจอี้...'“คุณกาเบรียล ไม่ต้องห่วงผม ยิงเลย!” นี่เป็นครั้