บททั้งหมดของ Kakambal Sa Ibang Mundo: บทที่ 11 - บทที่ 20

Agad na tinanggal ni Alea ang tali nang makita ang mukha ng lalaki. "Itay, anong nangyari sa'yo?" "Alea, ano ang iyong ginagawa? Kapag nagising iyan ay tiyak na ikaw ay sasaktan! Kaya itali mo na siya muli, Alea!" nag-aalalang sabi ng ibon ngunit hindi nakinig si Alea sa sinasabi nito.  Labis siyang nababahala kung ano ang nangyari sa ama."Hindi, Prexius. Siya ay ang aking itay!""Alea, hindi iyan ang iyong ama. Hindi ka nga man lang niya nakilala at muntik ka na nga niyang saktan!""Pero kamukha niya si itay!""Pakiramdaman mo ang iyong puso, Alea. Siya ba talaga ang iyong ama?""Hindi ko naramdaman na siya ang aking itay, Prexius. Pero nangangamba ako na baka nasa ilalim lang siya ng black magic!""Ano ang ibig mong sabihin, Alea?""Baka nasa ilalim ng itim na kapangyarihan ang aking itay, Prexius. Iyan ang napapanuod ko sa telebisyon."  Gumalaw ang ulo ng lalaking kamukha ng itay

Nang makalabas ay nagpalinga-linga si Alea sa paligid. Hindi niya alam kung saan siya tutungo para maghanap ng mga prutas na mapipitas at tubig na makukuha. Nilingon niya ang isang kawal at sinabihang, "Maaari mo ba akong tulungang kumuha ng prutas na makakain at tubig na maiinom?"Pumayag naman ito at agad na naglakad. Sinundan niya ito hanggang sa makarating sila sa isang napakalinaw na lawa."Mahal na prinsesa, dito ka na lamang at ako na ang magpapatuloy upang mamitas ng prutas na makakain." Binigyan siya nito ng bote na kulay ginto. "Gamitin mo ito upang makakuha ka ng tubig na maiinom, mahal na prinsesa."Tinanggap niya ito at agad na kumuha ng tubig sa lawa at uminom din doon. Umupo siya sa bato na nasa gilid ng lawa habang hinihintay ang kawal na bumalik. Nakita niya ang isang may edad na babae na papalapit sa kaniyang kinaroroonan at may dala itong banga. Kumuha rin ito ng tubig mula sa lawa."Manang, saan niyo po 'yan d

Hinatid ni Alea si Iris kasama si Nestor sa kinaroroonan ni Isabel. "Alea, hindi mo ba napansin na kamukha siya ng tatay mo?" tanong ni Iris na ang tinutukoy ay si Nestor. "Akala ko talaga si tito Jose siya nang makita ko siya kanina," dugtong pa nito."Akala ko nga rin eh. Pero mukhang mas matanda naman siya ng konti kay itay kung pagmasdan mo ng mabuti.""Tao rin siya, hindi ba? Baka magkadugo talaga kayo niyan, Alea. Hindi mo alam, lolo mo pala 'yan."Agad silang sinalubong ni Isabel ng makita sila. "Anong nangyari? Hindi rin ba siya makalabas?""Hindi manang Isabel. Ayaw ko lang po talagang iwan 'tong kaibigan ko rito. Hindi niyo rin naman kasi sinabi kaagad kung saan tayo pupunta. Kaya dito muna ako sa'yo manang Isabel ha? Promise tutulong po ako sa mga gawain. Hindi po ako magiging pabigat po sa inyo." Tumutulong si Iris sa mga gawain kagaya ng ginagawa ng ibang mga alipin. Nang makita ni Alea na maayos naman ang ka

Pumasok si Alea sa silid ng prinsesa at nakita ang napakagandang damit na nakapatong sa ibabaw ng kama. Kulay asul ito at kumikinang ang kabuohan nito. "Ang ganda naman ng gown na 'to," sambit ni Alea sa sarili."Iyan ang iyong susuotin, Alea," sabi ni Avaleighra na kakapasok lang sa kaniyang silid. "Ngunit bago mo iyan isuot ay maligo muna tayo sa batis," dugtong nito. Naglakad ito palabas at sumunod naman si Alea. "Bakit ang tagal mong bumalik? Saan ka ba nagpunta, Alea?" tanong ng prinsesa. Pareho na silang nakababad sa tubig."Namasyal lang sa kagubatan, Avaleighra.""Di magtatagal at magsisimula na ang salu-salo, Alea. At dadaluhan ito ng mga taga ibang kaharian kaya ihanda mo ang iyong sarili. Ang lalaking ipinagkasundo para sa akin ay iyong makakaharap. Simula ngayon, ikaw ay mamumuhay bilang prinsesa sa kahariang ito.""Naiintindihan ko, Avaleighra." Nang makabalik sa palasyo ay agad na nagbihis sina Alea at Avale

Hindi alam ni Alea kung saang bahagi ng lugar siya napunta. Kakaiba ang kapaligiran doon. May mga kahoy sa paligid ngunit walang mga dahon. May mga usok na bumabalot sa paligid ngunit hindi niya ito napansin dahil madilim. Babalik na sana si Alea ngunit may nakita siyang maliit na ilaw sa 'di kalayuan. Naglakad siya papalapit doon at nang makalapit ay nakita niyang isa pala itong maliit na kubo.Biglang bumuhos ang ulan kaya napilitan siyang kumatok sa kubong iyon para makisilong. "Tao po?" Kinatok niya ito ng tatlong beses at naghintay na may magbubukas ng pinto. Lumipas ang ilang segundo ay bumukas ang pintuan at dumungaw ang isang matandang babae. "Magandang gabi po sa'yo, lola. Pwede po ba akong makisilong saglit?""Halika, pumasok ka sa aking munting tahanan," sabi nito at nilakihan ang pagkakabukas ng pinto. Agad siyang pumasok dito at naupo sa sahig nitong kahoy. Tanging maliit na lampara lamang ang ginagamit nitong pang-ilaw sa madilim na gabi.