Ginamit ni Lucas ang pagkakataong ibinigay ni Alea sa kaniya upang tumakas. Naiwan nito ang setro ng hari dahil sa pagmamadali. Pinulot ito ni Alea at mariing hinawakan. Pinagmasdan ni Alea ang setro na nasa kamay. "Pinag-aagawan ka ng iba at ginamit sa kasamaan. Kaya mula ngayon, wala ng ibang makakahawak pa sa iyo." Itinaas ni Alea ang setro at lumiwanag ang bilog na bagay na nasa dulo nito. Napatigil ang lahat at tumingin sa bilog na lumiliwanag. Ang kulay ng mga mata ni Alea ay muling naging kulay asul. "Ahhh!" Sigaw niya sabay hampas ng setro nang napakalakas sa malaki at matigas na bato. "Alea, huwag!" Sigaw ni Freya ngunit huli na ang lahat dahil nabiyak na ang bilog na brilyante na nasa dulo ng setro. Sabay na natumba ang lahat ng naroon dahil sa napakalakas na pwersang lumabas mula sa brilyante.Napahawak si Alea sa kaniyang dibdib at napaubo. Pati siya ay hindi nakatakas sa napakalakas na pwersang yumanig sa karamihan. Nagsiban

Nang makarating siya sa kaharian ay napansin niya kaagad ang kalungkutan na bumabalot sa buong paligid. Nilapitan niya ang isang kawal na nakatayo at nagtanong dito, "Alam mo ba kung saan ko makikita si Prinsipe Akillus?""Dinala ng mahal na hari ang mahal na prinsipe sa hardin ng kalayaan," sagot ng kawal. "Sige po. Maraming salamat." Agad naglaho si Alea upang puntahan ang lugar na sinasabi ng kawal. Alam niya ang lugar na iyon dahil naipasyal na siya ng kaibigan doon.Pagkarating pa lang niya ay dinig na niya ang iyakan ng mga naroon. Dahan-dahan siyang lumapit, nanginginig ang kaniyang mga tuhod at mga kamay. Taimtim siyang nagdadasal na sana mali ang kaniyang naiisip, na sana ayos lang ang kaniyang kaibigan at patuloy pa rin ito sa paglaban.  Nang tuluyang makalapit ay nakita niya ang kaibigan na nakahiga sa isang puting higaan. Napapalibutan ito ng mga magagandang bulaklak na kulay puti. Ang nakababatang kapatid nit

Sumilip si Alea sa silid kung saan huli niyang nakita si Boboy at si Avaleighra. Nakita niyang natutulog pa ang mga ito. Nang makitang maayos naman ang dalawa ay napagpasyahan na niyang umalis sa kahariang iyon. Bumalik si Alea sa kubo ng kaniyang Lola Freya. Hindi niya alam kung ano ang susunod na gagawin. Wala na ang kaniyang kaibigan na si Ash at hindi pa niya nakikita ang kaibigang si Iris. Walang ganang kinatok ni Alea ang pinto ng kubo ni Freya. "Lola?"Nang bumukas ang pinto ay hindi agad nakakilos si Alea nang makita ang babaeng nasa kaniyang harapan. Nakita niyang umiiyak ito kaya agad niya itong niyakap. "Iris, salamat at ligtas ka," wika ni Alea."Patawarin mo ako, Alea. Sana mapatawad mo ako," umiiyak na sabi ni Iris. "Shhh, tahan na." Tiningnan ni Alea sa mga mata ang kaibigan. "Wala kang kasalanan. Saan ka ba nagpunta?""Hindi ko alam. Isang umaga nagising na lang ako na nasa ilalim na ako ng puno. Kung saan-saan ako napun

Naglalakad si Alea na parang walang buhay. Lakad lang siya nang lakad na walang pakialam kung saan man siya dalhin ng kaniyang mga paa. Nang makaramdam ng pagod ay huminto siya at umupo sa ilalim ng punong kahoy. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata, ninanamnam ang presko't malamig na hangin. Hindi nagtagal, siya ay nakatulog. "Alea, bumalik ka na. Huwa ka sanang sumuko, Alea," rinig niyang sabi ng kanyang lola. Hinarap niya ito at nginitian. "Wala akong balak na sumuko, lola. Napagod lang po ako ngunit wala akong balak na takasan ang suliraning kinakaharap ko ngayon. Nais ko lamang pong mapag-isa at pakalmahin ang sarili," sagot niya. "Ako ay magtutungo riyan." "Huwag na po, lola. Magpagaling na lang po kayo. Huwag po kayong mag-alala, babalik po ako." "Mag-iingat ka, Alea." "Lola, may paraan po ba upang matalo ko si Dargon?" "Alea, huwag na huwag kang magpapakita sa hari ng mga dragon." "Lola, handa ko pong harapin ang problema kahit gaano paman iyan kahirap. Naniniwala po ak

Maagang gumising si Alea kinabukasan at nagpunta sa ilog. Ninanamnam niya ang lamig ng tubig na yumayakap sa kaniyang katawan. Nakapikit ang kaniyang mga mata, iniisip kung ano ang mga gagawing hakbang upang makuha ang dalawa pang natitirang piraso ng nabasag na brilyante.Nang makaramdam ng gutom ay agad siyang naghanap ng prutas na mapipitas upang may makain. Lumapit siya sa isang malaking puno ng kahoy na may maraming bunga. Hindi niya maabot ang mga bunga nito kaya napilitan siyang umakyat sa puno. Umupo siya sa isang sanga habang kumakagat sa prutas na kaniyang nakuha. "Akala ko, mag-isa lang akong kakain ngayon. Mabuti na lamang at nandito kayo para ako'y sabayan sa pagkain," nakangiting sabi ni Alea. Natutuwa siyang pagmasdan ang mga maiingay at malilit na ibon na nakatungtong sa maliliit na sanga. Kumakain din ang mga ito kagaya niya.Tumayo si Alea at umakyat sa pinaka-itaas na bahagi ng puno. Pinagmamasdan niya ang kulay asul na kalangitan. Ipinikit niya ang