Semua Bab Lovely Weakness: Bab 11 - Bab 18

Nakarating ako sa bahay ng mapayapa. Pagdating ko ay naka patay na lahat ng ilaw, indikasyon na tulog na lahat. Pumasok ako at dumiretso na sa kuwarto ko at naghanda na sa pagtulog.Bakit ganyan sila makatingin sakin? Naitanong ko sa sarili ko dahil mula pagpasok ko sa school hanggang ngayon na naglalakad ako papunta sa classroom ko, ay sinusundan nila ako ng tingin tapos ay magbubulungan. May iba pa na masama ang tingin sa akin at tatarayan ako. Weird!Hindi ko na lang sila pinansin kahit na may iba na nanadya na kapag nakakasalubong ako kunyari, ay binubunggo ang balikat ko. Ang lakas pa ng pag bunggo. Mabuti na lang talaga at mahaba-haba ang pasensiya koPagpasok ko sa room ay ganon pa rin ang bungad sa akin ng mga kaklase ko. Habang naglalakad papunta sa upuan ko sa dulo, ay nakasalubong ko ang nakakalokong ngisi at tingin ni Mortha. Kinunutan ko siya ng noo. Hinigit niya ako paupo nung makarating ako sa tabi niya.“People are so weird today.&rd

Napaayos ng tayo si Stephanie at nanlalaki ang matang napatingin sa gawi ni Jerimiah na ngayon nga ay wala ng kasing sama ang expression ng mukha. “No one owns me! You hear me?” Hindi naman maipaliwanag ang ekspresyon sa mukha ni Stephanie. “S-silly you! H-haha!” Kanda utal utal niyang turan. “Your mother likes me a lot, clearly, she wants me to be your girlfriend, and, don’t tell me you don’t find me attractive? As far as i remember, you always ask me to be your date in every party you’re invited. Isn’t that a proof that you like me too?” Napasampal sa mukha ang ilan sa mga kasama ni Jerimiah. “Second hand embarrassment.” Rinig ko pang bulong ni Mortha. Indeed, a second hand embarrassment. Napa hawak si Jerimiah sa sintido niya, marahil dahil sa inis. Ramdam ko siya. “You know what? I don’t want to embarrass you more but it’s you who’s embarrassing yourself more. Can’t you hear yourself? You sound so desperate!” Napangiwi ako dahil sa sinabi ni Jerim

Nanatili akong nasa ganoong posisyon hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Kinabukasan ay nagising akong mugtong mugto ang mata. Hindi ko alam kung pano ko sila haharapin, lalo na si mommy, ng ganito ang mata ko. Isang tingin lang at mahahalata na agad na umiyak ako magdamag.Inantay ko na lang na umalis sila mommy bago ako unalis. Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba o ikakatampo na hindi man lang sila sumilip sakin gayong hindi ako sumabay sa kanila kumqin ng agahan. Lagi-lagi sumasagi sa isip ko ang narinig ko kagabi. Naguguluhan ako. May babae ba si dad? Pero bakit? The last time I check okay naman sila si mommy. At hindi rin naman aakto ng ganon si mommy kung may babae nga si dad.Malamang na magsasabi sakin yun. At sa buong pagsasama nila, wala akong nabalitaan na nambabae si dad.Kung ganon, sino yung babaeng tinutukoy ni mommy? Sino yung pinag-aawayan nila? Sino yung pinoprotektahan ni dad laban sa masasakit na salita ni mommy? At

Ilang sandali pa kaming nagkuwentuhan nina Mortha at Monique bago tuluyang magpaalam kay Monique. “Time to sleep Mortha. Wag ka sanang masyadong maghilik.” Parinig ko dito. “Hoy! Hindi ako naghihilik ah. Tahimik lang ako matulog.” Nakangusong aniya. “Wag ka din sanang mag iwan ng laway sa unan ko. At please lang, ayoko ng malikot.” Inirapan ko siya. “FYI madam Nicca, hindi ako malikot at lalong hindi ako tulo laway.” Iritang tugon niya. “Eh ano lang? Umiihi sa higaan? Like, eww! Mortha wag na wag.” Ipinaypay ko pa ang palad ko sa may bandang ilong ko para lalo siyang asarin. Mas lalo namang nalukot ang mukha niya. "Kadiri ka naman Nicca, sabihin mo lang kung ayaw mo akong makatabi dahil kasyang kasya ka naman sa couch.” “Ako pa ang mahihiga sa couch ngayon?”“Kung gusto mo lang naman, walang problema sakin.” Gano kasarap lamukusin ang mukha ng isang Mortha Lockwood? Mga eleven over ten lang naman. Ganon lang. “Matulog ka na nga lang, baka sakali bumait ka pa.” asik ko sa kanya. “Man