Life is not just about happiness, sometimes we also need to sacrifice something or someone really, really important to us.Para makamit natin yung mga bagay na matagal na nating gustong makamtan, kailangan nating i-let go yung sa tingin natin nakakahadlang sa pangarap nating 'yon. At yun ang ginagawa ko ngayon."I'm letting you go now Jerimiah." I said as i cry. Mahirap, masakit, pero kailangan. "I'm doing this not because i fall out of love from you, no, that will never happen, but this is the right thing to do." Sa pagkakataong iyon ay hindi na rin nya napigilan pang umiyak.Masakit na pinapakawalan ko sya, pero mas masakit yung nakikita ko syang nasasaktan ng sobra dahil sakin. Pero wala akong magagawa, ito ang dapat mangyari. Pinunasan ko ang mga luha nya gamit ang mga kamay ko, pero kahit anong gawin kong punas doon ay patuloy lang din iyong nagbabasa dahil napap
Life for Nicca is boring without danger and violence, that is why, here she is again back at the arena, watching a goddamn wrestling. Kabi-kabilaang ingay ang maririnig, kasama na doon ang boses ni Nicca na isinisigaw ang pangalan ng lalaki na pinili nya para sa pustahan. Dalawang libo din ang ipinusta nya doon. Masakit sa tenga ang hiyawan ng mga tao pero walang may paki-alam, basta ang gusto lang nila ay manalo ang kani-kanilang pambato. Sa kabilang banda, bored lang na nakatingin ang isang binata sa mga tao sa arena, he's not really into this things pero kinaladkad na sya ng mga kaibigan dito eh. Isa sa dalawang tao na nasa loob ng ring ay kaibigan din nya, na professional wrestler, at yun din ang pambato ni Nicca. Ayaw na ayaw talaga nya na pumupunta sa ganitong klaseng lugar, hindi naman sa natatakot sya, sadyang sayang lang talaga sa oras ang mga ganitong klase ng lugar. Sa huli ay nanalo din ang pambato ni Nicca kaya doble
I was busy dreaming of something beautiful, when my phone suddenly rung. Pupungas-pungas akong umupo at kinuha ang cellphone para sana saguting ang tawag pero bigla naman tumigil sa pag ring yun. Hindi ko na lang ito pinansin at inilapag na muli sa bed side table, umunat-unat muna ako bago tumayo, nakakaisang hakbang pa lang ako nang muli na namang mag ring ang cellphone ko, yumuko ako at nakitang unknown number ang tumatawag, pagkatapos ng pangatlong ring ay namatay yon kaya tumuloy na ako sa pag hakbang.Ikalawang hakbang, nagring na naman ang cellphone ko at same number pa rin ang tumatawag, kukunin ko na sana para sagutin pero namatay na naman yun.Pangatlong hakbang, nagring na naman at same number pa rin, i-uunat ko pa lang sana ang kamay ko ng mamatay na naman yon. nag sisimula na akong mainis. Tinalikuran ko na lamang Ito.Pang-apat na hakbang nag ring na naman pero hindi ko na nilingon dahil namatay agad iyon.Panglimang hakbang, nag ring na nama
"Then what?" I ask bluntly. Nagtinginan muna sila bago sumagot...Si daddy ang sumagot sa tanong ko."You know Nicca, honey. Me and your mom are thinking of this for the past few weeks." Panimula nya."Don't you think it's already time to go back to school? I mean, it's been 5 years already, and like what i said, you are not getting any younger, we are not getting any younger too. Any time soon ay kailangan na naming mag-resign sa trabaho, and we need someone para pumalit sa pwesto namin, you, as our only daughter and child, makes you as our only heir. Kailangan mong i-take over ang kumpanya pagdating ng panahon." Mahabang paliwanag nito."And you can't manage our company if you're lack of knowledge. Kaya kailangan mo bumalik na sa pag-aaral at tapusin ang kurso mo para maging maayos ang pagpapatakbo mo ng kumpanya." Dugtong pa ni mommy.Napabuntong hininga naman ako dahil naiintindihan ko sila, kahit ako, mataga
I am looking for a good dress to wear, when someone knock on my door. Dumungaw mula sa labas ng pinto si mommy, ngumiti ito nang makita ako at naglakad papunta sa gawi ko."Do you need something mom?" I ask. "Nope, i just want to check on you." She said."I am fine mom, i'm actually getting ready to go to mall to buy everything i need for school." Sabi ko. Ngumiti siya at yumakap sakin."Thank you honey!" Malambing niyang saad. I frown. "Thanks for what?" I ask confused.Nakaupo kami sa kama ko at nakayakap siya mula sa likod ko, ipinatong nya ang baba niya sa balikat ko. "Thank you for agreeing, you don't know how happy we are when you said that you'll finally go back to school. It means a lot to us. This is not just for us honey, this is actually all for you. We want you to have all the best things in this world." Mahabang latinya niya."I understand mom. Really. And i also wan
“Hello.” Tugon ko matapos sagutin ang tawag. “Hi Nicca, it’s me, Mortha.” Napangiti naman ako. “Mortha.” I exclaimed. “What’s up? How did you get my number?” I ask. “I use your phone yesterday to call my number, that’s why.” Napatango naman ako kahit hindi niya nakikita. “Anyway, tumawag ako kasi gusto kong sabihin na sabay na lang tayo pumasok. We’ll use my car, is it okay?” “Hmm.” Wala ang family driver namin kasi nagpahatid sila dad sa company, wala din akong gana mag drive, ayoko din naman mag commute kasi ayoko gumastos. “Okay, I’ll send you my address.” “Okay.” Pinatay ko na ang tawag at sinend sa kanya ang address namin. Ilang minuto lang ay narinig ko na ang busina ng sasakyan ni Mortha. Bumaba naman agad ako at sumakay sa front seat. “There you are, good m
Maingay. Kabi-kabilaang hiyawan ng mga tao. Isinisigaw ang kani-kanilang pambato. Siksikan. Meron pang mga nagkakaapakan ng paa. Alam kong bawal na pero bumalik na naman ako dito. Hindi madaling iwan ang mga nakasanayan na, hindi tulad ng akala ko. Desidido na ako dati na kapag nag-aaral na ako, hindi na ulit ako babalik dito at itutuon na lang ang buong atensyon ko sa pag-aaral. Akala ko kasi madali eh. Akala ko lang pala yun. Alam ko dapat ay nasa meeting ako ng group namin dahil sabado ngayon. Pero mas pinili kong magpunta dito at magdahilan na lang sa kanila para lang matugunan ang kagustuhan ko. Sinabi ko sa parents ko na may meeting kami, samantalang ang idinahilan ko naman kay Jerimiah ay masama ang pakiramdam ko kaya di ako makakapunta. “Go Alpha, talunin mo yan. Hoooo!” Pagchi-cheer ko sa pambato ko. Sa t
“Hey Nicca, what’s up?” Bungad na tanong sakin ni Monique nung sinagot niya ang tawag ko.“Not good.” Matamlay kong sagot dito. “Why? What happened?” Nag-aalalang tanong nya. “Nothing much.” Parang balewalang sagot ko lang sa kanya.“Ahuh!” Nagdududang tugon niya. “It doesn’t sound like nothing much.” Dagdag pa niya.“Well, me and dad. Uh! We have a little argument last night. Just a little.” Sagot ko na lang.“It doesn’t sound like just a little argument to me.” Pinagdiinan niya pa talaga yung just a little part. Napabuntong hininga na lang ako.“Let’s not talk about me. Ikaw, what&rs