“Anong balita?” tanong ko kay Mortha na busy sa pagpapatuyo ng buhok niya.
“Ewan, buksan mo na lang T.V” Kaswal niyang sagot. Inis kong hinagis sa kanya ang unan ko. “Baliw! Ibig kong sabihin, anong balita dun sa pinagmamalaki mong imbestigasyon.” Kunot noo at inis kong paglilinaw sa kanya.
“Ahh!” Parang tanga na naintindihan niya.
Slow!
“Oo nga pala, yun pala ang pinunta ko dito.” Parang nagliwanag ang mukha niya. Tumayo siya at may kung anong hinalungkat sa bag niya. Lumapit siya sa akin habang may hawak na maliit na bagay.
“Nasan laptop mo?” Tanong niya. Kinuha ko ang hinahanap niya sa bedside table ko at inabot sa kaniya.
“Oh!” Nilagay niya ang USB. Yun pala hawak niya. Saka may kung anong kinalikot. Tiningnan ko kung anong ginagawa niya pero wala akong maintindihan. “Ano ba yan?” Nalilito kong tanong sa kanya.
“Basta hindi mo toh
Ilang sandali pa kaming nagkuwentuhan nina Mortha at Monique bago tuluyang magpaalam kay Monique. “Time to sleep Mortha. Wag ka sanang masyadong maghilik.” Parinig ko dito. “Hoy! Hindi ako naghihilik ah. Tahimik lang ako matulog.” Nakangusong aniya. “Wag ka din sanang mag iwan ng laway sa unan ko. At please lang, ayoko ng malikot.” Inirapan ko siya. “FYI madam Nicca, hindi ako malikot at lalong hindi ako tulo laway.” Iritang tugon niya. “Eh ano lang? Umiihi sa higaan? Like, eww! Mortha wag na wag.” Ipinaypay ko pa ang palad ko sa may bandang ilong ko para lalo siyang asarin. Mas lalo namang nalukot ang mukha niya. "Kadiri ka naman Nicca, sabihin mo lang kung ayaw mo akong makatabi dahil kasyang kasya ka naman sa couch.” “Ako pa ang mahihiga sa couch ngayon?”“Kung gusto mo lang naman, walang problema sakin.” Gano kasarap lamukusin ang mukha ng isang Mortha Lockwood? Mga eleven over ten lang naman. Ganon lang. “Matulog ka na nga lang, baka sakali bumait ka pa.” asik ko sa kanya. “Man
Mabilis na lumipas ang panahon, second semester na namin ngayon at nagre- review na para sa pre-test namin. Ewan ko ba, pre-test lang naman pero ang expectation ng professors namin ay parang post-test na.Sa nakalipas na mga buwan din ay lalong gumulo sa bahay. Minsan parang ayoko na ngang umuwi eh, dahil pareho lang naman ang madadatnan ko. Yung kinalakihan kong masayang pamilya ay unti-unti ng nawawasak. Nakakalungkot. Pero ano bang magagawa ko? Kahit may ginagawa ako para naman matuwa si dad sakin ay parang nababalewala lang. Balewala na lang ako sa kaniya. Ang sakit, kasi sanay akong nasa akin ang attention nilang dalawa, pero ngayon ay balewala na ako sa kanila. “Nicca!” Narinig kong tawag sakin ni Mortha. Tiningnan ko siya sa tabi ko at tinaasan ng kilay. “Why? De dede ka?”“Eww, no way. Tingnan mo si Ezrha, ke-bago-bago eh pakitang kati agad.” Tinuro niya yung bagong transfer sa class namin. Kalagitnaan ng last semester sya nagtransfer sa school namin. Nung una okay naman s
Life is not just about happiness, sometimes we also need to sacrifice something or someone really, really important to us.Para makamit natin yung mga bagay na matagal na nating gustong makamtan, kailangan nating i-let go yung sa tingin natin nakakahadlang sa pangarap nating 'yon. At yun ang ginagawa ko ngayon."I'm letting you go now Jerimiah." I said as i cry. Mahirap, masakit, pero kailangan. "I'm doing this not because i fall out of love from you, no, that will never happen, but this is the right thing to do." Sa pagkakataong iyon ay hindi na rin nya napigilan pang umiyak.Masakit na pinapakawalan ko sya, pero mas masakit yung nakikita ko syang nasasaktan ng sobra dahil sakin. Pero wala akong magagawa, ito ang dapat mangyari. Pinunasan ko ang mga luha nya gamit ang mga kamay ko, pero kahit anong gawin kong punas doon ay patuloy lang din iyong nagbabasa dahil napap
Life for Nicca is boring without danger and violence, that is why, here she is again back at the arena, watching a goddamn wrestling. Kabi-kabilaang ingay ang maririnig, kasama na doon ang boses ni Nicca na isinisigaw ang pangalan ng lalaki na pinili nya para sa pustahan. Dalawang libo din ang ipinusta nya doon. Masakit sa tenga ang hiyawan ng mga tao pero walang may paki-alam, basta ang gusto lang nila ay manalo ang kani-kanilang pambato. Sa kabilang banda, bored lang na nakatingin ang isang binata sa mga tao sa arena, he's not really into this things pero kinaladkad na sya ng mga kaibigan dito eh. Isa sa dalawang tao na nasa loob ng ring ay kaibigan din nya, na professional wrestler, at yun din ang pambato ni Nicca. Ayaw na ayaw talaga nya na pumupunta sa ganitong klaseng lugar, hindi naman sa natatakot sya, sadyang sayang lang talaga sa oras ang mga ganitong klase ng lugar. Sa huli ay nanalo din ang pambato ni Nicca kaya doble
I was busy dreaming of something beautiful, when my phone suddenly rung. Pupungas-pungas akong umupo at kinuha ang cellphone para sana saguting ang tawag pero bigla naman tumigil sa pag ring yun. Hindi ko na lang ito pinansin at inilapag na muli sa bed side table, umunat-unat muna ako bago tumayo, nakakaisang hakbang pa lang ako nang muli na namang mag ring ang cellphone ko, yumuko ako at nakitang unknown number ang tumatawag, pagkatapos ng pangatlong ring ay namatay yon kaya tumuloy na ako sa pag hakbang.Ikalawang hakbang, nagring na naman ang cellphone ko at same number pa rin ang tumatawag, kukunin ko na sana para sagutin pero namatay na naman yun.Pangatlong hakbang, nagring na naman at same number pa rin, i-uunat ko pa lang sana ang kamay ko ng mamatay na naman yon. nag sisimula na akong mainis. Tinalikuran ko na lamang Ito.Pang-apat na hakbang nag ring na naman pero hindi ko na nilingon dahil namatay agad iyon.Panglimang hakbang, nag ring na nama
"Then what?" I ask bluntly. Nagtinginan muna sila bago sumagot...Si daddy ang sumagot sa tanong ko."You know Nicca, honey. Me and your mom are thinking of this for the past few weeks." Panimula nya."Don't you think it's already time to go back to school? I mean, it's been 5 years already, and like what i said, you are not getting any younger, we are not getting any younger too. Any time soon ay kailangan na naming mag-resign sa trabaho, and we need someone para pumalit sa pwesto namin, you, as our only daughter and child, makes you as our only heir. Kailangan mong i-take over ang kumpanya pagdating ng panahon." Mahabang paliwanag nito."And you can't manage our company if you're lack of knowledge. Kaya kailangan mo bumalik na sa pag-aaral at tapusin ang kurso mo para maging maayos ang pagpapatakbo mo ng kumpanya." Dugtong pa ni mommy.Napabuntong hininga naman ako dahil naiintindihan ko sila, kahit ako, mataga
I am looking for a good dress to wear, when someone knock on my door. Dumungaw mula sa labas ng pinto si mommy, ngumiti ito nang makita ako at naglakad papunta sa gawi ko."Do you need something mom?" I ask. "Nope, i just want to check on you." She said."I am fine mom, i'm actually getting ready to go to mall to buy everything i need for school." Sabi ko. Ngumiti siya at yumakap sakin."Thank you honey!" Malambing niyang saad. I frown. "Thanks for what?" I ask confused.Nakaupo kami sa kama ko at nakayakap siya mula sa likod ko, ipinatong nya ang baba niya sa balikat ko. "Thank you for agreeing, you don't know how happy we are when you said that you'll finally go back to school. It means a lot to us. This is not just for us honey, this is actually all for you. We want you to have all the best things in this world." Mahabang latinya niya."I understand mom. Really. And i also wan
“Hello.” Tugon ko matapos sagutin ang tawag. “Hi Nicca, it’s me, Mortha.” Napangiti naman ako. “Mortha.” I exclaimed. “What’s up? How did you get my number?” I ask. “I use your phone yesterday to call my number, that’s why.” Napatango naman ako kahit hindi niya nakikita. “Anyway, tumawag ako kasi gusto kong sabihin na sabay na lang tayo pumasok. We’ll use my car, is it okay?” “Hmm.” Wala ang family driver namin kasi nagpahatid sila dad sa company, wala din akong gana mag drive, ayoko din naman mag commute kasi ayoko gumastos. “Okay, I’ll send you my address.” “Okay.” Pinatay ko na ang tawag at sinend sa kanya ang address namin. Ilang minuto lang ay narinig ko na ang busina ng sasakyan ni Mortha. Bumaba naman agad ako at sumakay sa front seat. “There you are, good m