"Salamat ha?""For what?" naguguluhang tanong ko."Para dito... Niyaya mo kong makipag-inuman kasi malungkot ako, diba...?" mas lalong lumawak yung ngiti ni Math. Nakaramdam naman ako ng pag-iinit sa mga pisngi ko. He's unexpectedly perceptive. Paano niya nahalata yun?! Nag-patuloy siya sunod. "Ayos na ko, Ellen... N-Nabigla lang talaga ako dun sa balita kay Mang Joey kanina..."I nodded before sipping on my beer. "I understand, Math. Normal reaction lang yan...""Inom ulit tayo sa susunod, ha? Kahit tayong dalawa lang ulit..." mahinang sabi niya sunod.That made me smile. "Sure."He just smiled back at me, then suddenly, he lay down on the sofa. He rested his head on my lap while his eyes are closed."Saglit lang, pahinga muna tayo. Nahihilo lang ako...""Umakyat ka na sa kwarto mo kung matutulog ka na. Wag mo kong

   Naghintay pa ako nang ilang oras sa pag-iisip na baka busy lang siya, dahil sa mga oras na ito, nasa school pa niya siya. Pero lumipas lang ang ilang oras, wala talagang tawag na dumating.So, I sent him a message on messenger even though he was not online.Ako: I'm worried. Why you didn't call?Nakatulugan ko na lang ang paghihintay sa reply niya. Hanggang kinabukasan, nang wala akong makitang reply sa kanya sa messenger, mas lalo akong nag-alala sa kanya.Ni hindi ko nakitang nag-online sa mga social media nang muli ko itong i-check pagkagising ko kinabuksan."Baka may iba nang babae."Napasimangot ako sa sinabi ni Sabrina habang nag-aalmusal kami nang sinabi ko sa kanila ang tungkol duon dahil napansin nilang matamlay ako.Hanggang ngayon, napakamapang-asar niya pa rin ang kapatid kong ito."Stop it, Sabrina," suway ni Mommy sa kapatid ko bago ito buma

        I went to his kitchen and looked for his medicine. The kitchen is surprisingly clean, though. I can even see some small appliances on the counter. Kumpleto siya sa gamit sa kusina. I shrugged and took a glass of water for him. I sat beside him when I came back, then gave him what he needs."Look how rugged you are. You should've called someone if you're not feeling well. Nasaan ba parents mo?""They're in Malaysia for a business trip..." he popped the medicine in his mouth, then drank some water. "They won't be here until later...""How 'bout a doctor, then? Or at least a nurse to take care of you?"Natawa nalang siya dahil dun sa sinabi ko. "It's okay, Ellen. It's just a simple cold. Naka-limutan ko lang talagang uminom ng gamot kasi may tinatapos pa akong school paperwork. I kinda fell asleep after."I was about to say something when Allie got back from the balcony. "Okay na! Naka-order

      Sumulpot sa harapan ko ang taong hinahanap ko kanina. Mula nang lumabas sila kanina sa opisina kasama ang iba'y hindi ko na siya nakita.Nandito lang pala siya't naghihintay sa napakalaking bahay na pag-aari ng mga De Guzman."Ano? Kumusta ang byahe ninyo? Nakakapagod diba? Natural lang iyon dahil mahirap talaga ang byahe papunta dito. Ngunit masisiyahan ka naman at sulit din dahil magagandang tanawin ang bubungad sa iyong harapan sa pagpasok!"Iyang kadaldalan niya, hindi na talaga naalis. Samantalang kanina'y napakaseryoso niya at tahimik. Naninbago ako bigla kung siya bang nasa opisina at nasa harap ko'y iisa."Hey! Come on! Magsalita ka naman! Ang tahi-tahimik mo!" inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. "Bakit? Natakot ka ba ng husto Kay Don Alfredo?"Ngumisi siya. "Mukhang nakakatakot lang 'yon pero isa na siya ngayong matandang uugod-ugod.""Pfft!" hindi ko napigilang tumawa sa isinaad niya. Kay tapang naman nit

      He smirked, "Pumunta ka ruon para masagot ang tanong mo at makikita mo ang hinahanap mo."Masagot ang tanong ko at makita ang hinahanap ko? It's Khalid!Hindi ko na sinagot si Zaffiro, unti-unti na akong lumakad duon sa may nagkukumpulan ng mga estudyante. Paunti-unti lang at ramdam na ramdam ko ang malakas na tibok ng puso ko. Nang malapit na malapit na ako halos lakad-takbo na ang ginawa ko.Nang makalapit ako ruon, pilit kong ipinagsisiksikan ang sarili ko sa kanila. Nang makarating na ako sa harapan, mas lalo kong naramdaman ang paglakas ng tibok ng puso ko nang tuluyan ko nang makita ang pamilyar na likod ng taong hinahanap ko."Khalid..." ramdam na ramdam ko ang paglandas ng luha ko nang tawagin ko ang pangalan niya.Unti-unti siyang humarap saakin. Nang tuluyan na siyang nakaharap saakin, lalo na nang ngumiti siya, tuluyan na akong napaiyak. Nang hindi na ako nakatiis, tumakbo ako papalapit sa kan