I went to his kitchen and looked for his medicine. The kitchen is surprisingly clean, though. I can even see some small appliances on the counter. Kumpleto siya sa gamit sa kusina. I shrugged and took a glass of water for him. I sat beside him when I came back, then gave him what he needs.
"Look how rugged you are. You should've called someone if you're not feeling well. Nasaan ba parents mo?""They're in Malaysia for a business trip..." he popped the medicine in his mouth, then drank some water. "They won't be here until later...""How 'bout a doctor, then? Or at least a nurse to take care of you?"Natawa nalang siya dahil dun sa sinabi ko. "It's okay, Ellen. It's just a simple cold. Naka-limutan ko lang talagang uminom ng gamot kasi may tinatapos pa akong school paperwork. I kinda fell asleep after."I was about to say something when Allie got back from the balcony. "Okay na! Naka-order"Kalma lang mga betlogs nyo. Here's the plan..."
Sumulpot sa harapan ko ang taong hinahanap ko kanina. Mula nang lumabas sila kanina sa opisina kasama ang iba'y hindi ko na siya nakita.Nandito lang pala siya't naghihintay sa napakalaking bahay na pag-aari ng mga De Guzman."Ano? Kumusta ang byahe ninyo? Nakakapagod diba? Natural lang iyon dahil mahirap talaga ang byahe papunta dito. Ngunit masisiyahan ka naman at sulit din dahil magagandang tanawin ang bubungad sa iyong harapan sa pagpasok!"Iyang kadaldalan niya, hindi na talaga naalis. Samantalang kanina'y napakaseryoso niya at tahimik. Naninbago ako bigla kung siya bang nasa opisina at nasa harap ko'y iisa."Hey! Come on! Magsalita ka naman! Ang tahi-tahimik mo!" inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. "Bakit? Natakot ka ba ng husto Kay Don Alfredo?"Ngumisi siya. "Mukhang nakakatakot lang 'yon pero isa na siya ngayong matandang uugod-ugod.""Pfft!" hindi ko napigilang tumawa sa isinaad niya. Kay tapang naman nit
Maingat silang humakbabg ng malaki. Umiiwas rin sila sa nga bagay na makakagawa ng ingay peri patuloy pa rin silang hinahabol ng mga zombies.
He smirked, "Pumunta ka ruon para masagot ang tanong mo at makikita mo ang hinahanap mo."Masagot ang tanong ko at makita ang hinahanap ko? It's Khalid!Hindi ko na sinagot si Zaffiro, unti-unti na akong lumakad duon sa may nagkukumpulan ng mga estudyante. Paunti-unti lang at ramdam na ramdam ko ang malakas na tibok ng puso ko. Nang malapit na malapit na ako halos lakad-takbo na ang ginawa ko.Nang makalapit ako ruon, pilit kong ipinagsisiksikan ang sarili ko sa kanila. Nang makarating na ako sa harapan, mas lalo kong naramdaman ang paglakas ng tibok ng puso ko nang tuluyan ko nang makita ang pamilyar na likod ng taong hinahanap ko."Khalid..." ramdam na ramdam ko ang paglandas ng luha ko nang tawagin ko ang pangalan niya.Unti-unti siyang humarap saakin. Nang tuluyan na siyang nakaharap saakin, lalo na nang ngumiti siya, tuluyan na akong napaiyak. Nang hindi na ako nakatiis, tumakbo ako papalapit sa kan
"Kamusta po ang lagay ninyo ngayon? Do you still keep forgetting things?"
She's very clingy, one of the things na gustong gusto ko sa kanya. (Everthing about her naman ay gustong gusto ko!).
"Hello?" sagot ko. Nakarinig ako ng buntong hininga sa kabilang linya.
"Dad! Please stop! You're gonna kill Baki nii-chan!!" Pakiusap ni mom kay grandpa na may bahid na alala sa boses at ekspresyon nito."Move. I'm just teaching him a lesson." Malamig na utos ni grandpa."But it's too much. Please dad, calm down! I don't want to lose a brother anymore." At tuluyang nagsibagsakan ang luha ni mom. Napansin kong tila bumagsak din ang balikat ni grandpa."Dad... Please.... Please... " Patuloy na pakikiusap ni mom habang umiiyak na pinoprotektahan ang walang malay na ngayon na katawan ni uncle. Nakita kong hinawakan ni grandpa ang magkabilang balikat ni mom and pulled her in a hug."Alright princess. I'm sorry. Daddy's sorry. Sshhh, tahan na." Malumanay na salita ni grandpa kay mom. It's the first time I've seen grandpa's soft side."Karu, Oru. Bring Baki to his room at gamutin ang mga sugat niya. Stay by his side. Also, bring h