Lahat ng Kabanata ng Jeepney Love Story: Kabanata 21 - Kabanata 30

Nahihilo akong napakurap ng mga mata. "Nasaan ako? " sambit ng mga labi ko nang nakakasilaw na ilaw ang nakatutok sa aking mukha pagkamulat ko. Inilibot ko ang paningin sa paligid, nasa isang silid ako at puro puti ang kulay nito. Sa kanang gilid ko may oksiheno at makinang nagmo-monitor ng tibok ng puso at paghinga ko. Napagtanto kong nasa hospital ako nang pumasok sa silid ang isang nars. Nagtatanong ang mga matang tiningnan ko ito nang lumapit ito sa kamang hinihigaan ko. Nagsalita ito subalit napakunot-noo ako nang kahit isang salita ay wala akong marinig mula sa sinabi niya. "Anong po bang nangyari? May nangyari po bang masama sa akin? Ba't wala po akong maalala? " sunod-sunod kong tanong ngunit ang nars naman ay hindi narinig ang mga sinabi ko. Nahihilo man ay pilit akong bumangon mula sa pagkakahiga. Pinigilan ako ng nars sa ginagawa subalit bigla itong napatakbo papalabas nang tuluyan akong makaupo sa kamang hinihigaan ko. Napasinghap at nanlaki ang mga mata ko nang punong-

"That's it?" 'di makapaniwalang aniya ni Sedrick pagkatapos kong i-kwento 'yon lahat sa kaniya. "Oo," kumakamot sa noong tugon ko. "Who's Black, by the way?" biglaang tanong ni Sedrick sa akin.Kasalukuyan na kaming naglalakad pabalik sa Computer Laboratory Room. Sandali naman akong natigilan sa tanong niyang 'yon."Ah... 'yon ba? Napanood mo ba ang KDrama na Black? Black ang pangalan ng bidang lalaki do'n. Isa siyang Kamatayan at sumusundo siya ng mga kaluluwa. Tapos hindi na niya kailangan dumaan sa pintuan dahil kaya niyang dumaan sa mga pader. 'Di ba ang astig niya? Kaya do'n kita tinawag dahil hindi kita nakitang dumaan sa pintuan." Nakangiting kong kwento, pero agad 'yon nawala nang nagtataka akong tiningnan ni Sedrick.Sumeryoso naman ang mukha kong hinarap siya  "Tapati

Araw ng Sabado't umaga ang talakdaan ko sa trabaho sa Café of Memories. Nakapagdesisyon akong mamayang lunch break ako pupunta sa Training Room nina Clinthon. Agad akong nagpaalam kay Ma'am Benie nang dumating ang oras ng lunch break namin. Nang pumayag siya, agad akong lumabas sa Coffee Shop saka tumawid sa kalsada patungo sa Training Room nina Clinthon. "Ate Almhera!"Pagkatawid ko sa kabilang kalsada, nagulat ako nang makasalubong ko si Alyson. "Alyson!" Agad kaming nagyakap at nagkamustahan."Saan ka pala pupunta, ate?" tanong niya sa akin nang maghiwalay kami mula sa pagyakap."S-Sa Training Room niyo sana, Alyson. Nandoon ba si Clinthon— ay este 'yong Kuya Clinthon mo?" Mapanukso niya akong tiningnan dahil sa sinabi kong 'yon."Oo naman, ate! Nandoon siya." Ngumisi ito nang nakakaloko saka lumapit sa akin. "Bakit ate?  Anong kailanga

Nagugulat akong tumingin kay Alyson dahil sa sinabing niyang 'yon. Hindi ko aakalaing gano'n kalaki ang halaga ng keychain no'n sa buhay ni Clinthon. Talagang ikakamatay niya kung hindi ko naibalik sa kaniya ang keychain no'n.Nakita ko naman ang biglaang gulat sa mukha ni Alyson pagkatapos niyang bitiwan ang mga 'yon. Naramdaman kong ayaw niyang pag-usapan ang tungkol do'n. "Maraming salamat sa paniniwala mo, Alyson. Pasensya na sa 'yo ha, nagkagulo pa sa Training Room niyo kanina dahil sa 'kin," aniya ko. Nagkukunwaring hindi narinig ang sinabi ni niya kanina.Lumiwanag naman ang kaniyang mukha dahil sa sinabi kong 'yon. "Ano ka ba, ate. Wala po kayong kasalanan do'n. Ako nga po sana ang hihingi ng pasensya sa inyo dahil sa mga sinabi ni Kuya Clinthon  sa 'yo," aniya ni Alyson habang pinupunasan  ang magkabila kong mata gamit ang kanyang hinlalaki. Naintindihan ko naman ang paki

"Almhera, can we be friends?" kinakabahang tanong niya sa akin na nagpangiti sa akin. "Oo naman, Sedrick. But I have one condition." Sumilay naman ang malawak niyang ngiti dahil sa sinabi ko."O sure, what is it?" sabik niyang tanong sa akin."You need to learn how to speak Tagalog. That is my condition."Nakita ko ang biglaang paglaho ng ngiti sa kaniyang mukha nang marinig ang naging kondisiyon ko. Napipilitang napangiti ito habang pakamot-kamot sa kaniyang ulo. Natawa naman ako sa naging reaksyon niya.Ngunit sa huli, sumang-ayon din ito sa naging kondisyon ko at nagpatuloy na kami sa paglalakad patungo sa aming silid-aralan. Pagkapasok namin  sa aming silid-aralan ay siyang pagpasok naman ng aming guro. Pagtatalakay at pagbibigay ng pagsusulit ang ginawa ng aming guro. Ganoon din ang ginawa ng iba naming guro pagdating ng hapon.Ma