Nakalabas na ako ng building at ngayon ay si Jasmin naman ang hinahanap ko. "Jasmin!" sigaw ko sa kanyang pangalan. Inikot ko ang labas ng building at inisa-isa ko rin ang mga tao na pagtanungan kung nasaan si Jasmin, ngunit iisa lang din ang sagot nila: Hindi nila alam, o di kaya naman ay hindi nila napansin si Jasmin. "Pare, what happened?" Ikinagulat ko ang presensya ni Justine ngayon. Akala ko ay sinunod niya ang utos ko na pumunta na lamang sa Singapore upang makapag simula ulit. "Anong ginagawa mo rito, Jus?" tanong ko. "I changed my mind. Naisip ko na gusto kitang tulungan kahit pa na kapalit nun ay ang buhay ko." sabi niya at umiwas ng tingin. "You know, you've changed my life and you helped me grow. Kaya dapat lang na suklian ko iyon." dagdag niya Hind na ako nagsasalita pa at saka na siya niyakap ng mahigpit. "Thanks, bro." Gumanti rin naman siya ng yakap sa akin. He is really a good and loyal friend. Masaya ako na nagkaroon ako ng mabubuting kaibigan. Ren is hel

"Bernard!" Napasigaw si Bianca nang makita niya akong tumilapon sa sahig. "What is wrong with you?!" sabay suntok ni Bianca sa braso ni Adri. Lumapit sa akin ang asawa ko at saka niya ako inalalayan sa pagtayo. Samantalang si Yngrid naman ang nagsilbing referee at pinipigilan niya si Adri na makalapit sa akin. "Kayo dapat ang tinatanong ko ng ganyan!" sigaw na rin ni Adri habang awat-awat siya ni Yngrid. Hinawi ni Adri si Yngrid pero hindi na siya sumagod sa akin. "What is wrong with you people?! Alam niyo na buntis 'yung tao tas hahayaan niyo na sumama siya sa pesteng operasyon niyo?! Paano na lang kung hindi ako tinawagan ni Justine?! Edi ang ending ay si Jasmin at ang anak ko ang patay ngayon?!" sigaw niya habang dinuduro-duro niya ako. "We tried to stop her! But Jasmin is just too persistent! Alam mo, at alam nating lahat kung gaano katigas ang ulo niya." Si Bianca ang nagsalita para sa akin. Sa tingin ko kasi ay wala akong karapatan na ijustify ang sarili ko sa nangyari ka

Last night na ni Tiyo Noel sa kanyang burol. Inilagak namin ang kanyang labi sa isang chapel, pero napag desisyunan namin ni Bianca kasama ng mga malalapit na kaibigan ni Tiyo Noel sa barangay na iburol siya sa huling gabi niya sa mismong bahay niya. Dumagsa ang mga tao na nakiramay sa pagkawala ni Tiyo Noel. Tunay na mabait siyang tao dahil maraming nagmamahal sa kanya – lalo na ang mga dating nagupahan sa kanya na bumalik na sa kani-kanilang probinsya at ngayon ay lumuwas pa rito sa Maynila. Nababalot ng itim at kalungkutan na kulay ang bahay ni Tiyo Noel ngayon. At sa bawat dating ng mga bumibisita sa kanya ay hagulgol ang salubong nila sa kabaon na nakalagak sa sala ng bahay. "I promise that I will find that asshole," sabi ko kay Bianca habanh nakatingin kami kay Tiyo Noel na ngayon ay nakahiga ang katawan sa puting kabaong. "Hindi ko hahayaan na masayang nakakalaya ang kriminal na iyon at samantalang tayo ay habang buhay na mangungulila sa pagkawala ni Tiyo Noel." pagpapatuloy

"I don't think I can walk with you," sabi ni Bianca habang nakatitig sa kabaong na ngayon ay akay-akay ng mga ka-barangay ni Tiyo Noel. "Why? Are you not feeling well?" tanong ko at saka ko siya hinawakan sa leeg at noo. "You are burning, Bianca. Kailan pa iyan?" tanong ko at kaagad na hinanap si Yngrid. "Kanina lang," sagot naman niya sa akin. "Don't worry about me, sasakay na lang ako sa sasakyan." Umiling ako at hinawakan ko ang kanyang braso. Hinila ko siya papalapit sa sasakyan at saka ko siya pinasakay doon. "Jus, huwag mo munang paandarin, hahanapin ko lang si Yngrid." sabi ko sabay karipas ng takbo papunta sa kumpol ng mga tao. "Yngrid!" tawag ko sa kanya nang makita ko siya na hinahanap din kami. Karga karga niya si Miley na lumapit sa akin. Mukhang nakatulog si Miley sa bisig ni Yngrid dahil nakayakap ito sa kanya at nakapatong ang ulo ni Miley sa balikat ni Yngrid. "Hinahanap namin kayo dahil hindi maayos ang pakiramdam ni Miley, mukhang lalagnatin kasi siya." sabi

Ayokong isipin na iniwan ako ni Bianca nang dahil lang sa naging argumento namin kahapon. The last time I checked, maayos kami kagabi bago matulog. Naglambing pa nga ako sa kanya pero hindi ako napagbigyan dahil inaapoy oa siya ng lagnat. I cannot afford to lose her. Never I will let that happen. Alam kong OA na ako sa inaasta ko ngayon. Pero, masisisi ninyo ba ako kung natatakot ako na mawala siya sa akin ulit? Nasa loob ako ng kotse at pinipilit na pigain ang utak ko upang makapag isip kung saan pa ba pwedeng pumunta ang aking asawa. Pinatong ko ang aking ulo sa manibela. Napapikit ako ng mariin dahil hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko at kung nasaan ang isip ko ngayon. Ano na ba ang gagawin ko? Tinawagan ko si Anton sa f******k messenger at kaagad niya itong sinagot. "Hello? Good thing you called." bungad niya sa akin. "Nagbakasakali lang ako na baka alam mo kung nasaan ang asawa ko." diretsahan ko nang sinabi ang pakay ko. "I was about to call you but I was hesitatin