Aiden POV Ng makasigurado akong si Ciara nga ang nakita kung babae na nasa counter ay hindi ko na inalis ang mga mata ko sa kanya, halos hindi ko na din maintindihan ang sinasabi nitong kasama ko dahil nakafocus lang ang atensyon ko sa isang tao. Kahit na galit ako sa kanya ay hindi ko pa rin maiwasan ang hindi mag alala dahil alam kung hindi niya kaya kapag sobra siyang nalasing. Nakatingin lang ako sa kanya habang umiinom, hinayaan ko lang siya muna dahil wala naman itong kinakausap na iba. Wala na din sa kandungan ko ang babaeng kasama ko. "Hey Aiden nakikinig ka ba?" pagkuha ng atensyon ng kasama ko. "Ah yes, what it is again?" tanong ko dito. "Kanina ka pa wala sa focus, are you sure you are okay? Ang sinasabi ko ay kung pwede na umalis na tayo ngayon tutal masyado na din namang gabi." "Oh about that, we can reschedule it. May kailangan pa kasi akong puntahan." anas ko. "Ano ba 'yan, kung kailan sabik na sabik na ako but I understand. Here's my calling card you can call me

Isang linggo na ang nakalipas no'ng nagpunta si Ciara sa bahay ng mga Silvestre, pagkatapos no'n ay ginugol niya muna ang oras niya sa kanyang botique para kahit papaano ay maibsan ang pangungulila niya kay Aiden, minsan ay nakikita niya pa rin ito pero takot siyang lapitan ang binata dahil baka masaktan na naman siya. Kasalukuyang nasa banyo si Ciara na halos nakasalampak na sa sahig habang hawak hawak ang isang bagay na nagpapatunay sa kanyang hinala. Halos isang linggo na din kasi ng magsimulang sumama ang pakiramdam niya tuwing umaga at bumabaliktad ang kanyang sikmura at isa pa ay hindi niya din namamalayan na buwan na pala siyang delayed, kaya nagpunta siya sa malapit na drug store para bumili ng pregnancy test. At ngayon ay sumasampal na nga sa mukha niya ang katotohanan na siya ay buntis dahil sa dalawang guhit na naroroon sa pt na hawak niya. Tatlo ang kanyang binili at iba't ibang brand ito para makasigurado siya at lahat ng ito ay positive ang lumabas. Unti unti ng tumulo

Linnea POV Nandito na kami ngayon sa bus station, hinatid ko kasi si Ciara gusto ko pa sana siya na ihatid na lang sa Tagaytay pero ayaw niya naman dahil baka hanapin na daw ako ng asawa at anak ko kapag ginabi ako ng uwi. Sa totoo lang naaawa ako sa kalagayan ng kaibigan ko, hindi niya deserve ang ganito pero ayaw ko naman na makialam sa kanila kaya nandito lang ako para sa kanya sumusuporta sa desisyon niya sa buhay. Sana lang maging maayos pa sila alang alang sa kanilang anak. Alam ko naman na mahal nila ang isa't isa, sadyang natatabunan lang 'yon ng galit sa ngayon. At alam ko na kaya ito ni Ciara dahil malakas at matapang siya. "So paano ba best, iiwan na muna kita ha?" anas nito sa akin. Niyakap ko naman siya ng mahigpit. "Mag ingat ka do'n ha? Alagaan mo ang sarili mo at si baby, kapag may kailangan ka huwag kang mahiya na tawagan ako. Always update me para naman hindi ako mag alala sa'yo." naluluhang bilin ko sa kanya. "Oo naman! Huwag ka mag alala at tatawagan kita." H

4 years later ... "Mommy, when will I see my father?" taong ng isang batang babae. "Soon baby, just wait for a little. But for now finish your breakfast, para makaalis na tayo diba gusto mong mag mall?" anas naman ni Ciara. "Yes, yes mommy!" masiglang turan ng bata. Hindi maiwasan ni Ciara ang mapangiti dahil sa pagiging bibo ng kanyang anak at minsan naman ay nakakaramdam siya ng lungkot sa tuwing hinahanap nito ang kanyang ama, palagi niya na lang sinasabi na busy pa ito sa trabaho kahit ang totoo ay hindi niya alam kung may asawa na ito. Sa ilang taon na pamamalagi siya sa Tagaytay ay masasabi niyang naging maayos ang buhay nilang mag ina at idagdag mo pa na ang anak niya na kahit 4 year old pa lang ay nakakapagsalita na ito ng maayos. Mukhang namana nito ang katalinuhan sa kanyang ama. Ngayon ay handa na siyang bumalik at harapin si Aiden pero hindi niya muna ipapakita ang kanyang anak dahil hanggang hindi niya pa nakakausap ang binata ay hindi niya pa sigurado kung tatanggap

Limang araw na ang nakalipas simula ng magkasagutan ang mag asawa Hunter at Linnea, hanggang ngayon ay hindi pa din sila nag aayos na dalawa kahit nagpapansinan ay hindi na nila ginagawa. Ilang beses na sinubukan ng dalaga na kausapin ang asawa pero para lang siyang hangin dito. Minsan ay dinadaan na lang ni Linnea sa pag iyak ang lahat lalo na kapag wala ang kanyang asawa at nasa trabaho ito. Kasalukuyan silang nag aalmusal kasama ang kanilang anak na si Ash na kanina pa pabalik balik ang tingin sa kanila, marahil ay nagtataka din ito kung bakit hindi nag uusap ang kanyang mga magulang. "Mom, Dad magkaaway ba kayo?" mukhang hindi na ito nakatiis at tinanong na ang dalawa. "Hindi anak." "No son." "Are you sure? Bawal magsinungaling. Ilang araw ng napapansin ko po na hindi kayo nagpapansinan." anas ni Ash. "What you said is true Ash, huwag kang magsisinungaling dahil hindi maganda 'yon. No one will trust you if you lie to someone. If you value and love a person you should tell the