หลังจากที่ลุคจากไป เบียงก้ายังคงยืนจ้องประตูอยู่พักใหญ่คำพูดของเขานั้นถูกต้อง เช่นเดียวกับการวินิจฉัยของแพทย์ ถึงกระนั้น เธอกลับไม่รู้ว่าเธอคิดถูกต้องไหม ทั้งร่างกายและความรู้สึกได้ทรยศเธอจนหมดจะมีผู้หญิงที่ไหนที่จะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับผู้ชายที่หล่อเหลาและประสบความสำเร็จเช่นเขาถึงกระนั้น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่เก่งกาจอย่างลุค ครอว์ฟอร์ด ใคร ๆ ก็ต้องพิจารณาตัวเองกันทั้งนั้น พิจารณาว่าตัวเองมีสิทธิ์จะคิดอะไรกับเขาไหม ไหนจะผลที่ตามมาอีกถ้าไม่ใช่ชาร์ล็อต ชอว์ ผู้หญิงคนไหนจะคู่ควรกับเขากันล่ะ?เบียงก้ารู้ตัวเองดี ดังนั้นเธอถึงต้องป้องกันตัวเองอยู่เสมอ จนกระทั่งวันนี้ที่เขาบังคับเธออย่างเอาแต่ได้ ร่างกายของเธอยอมแพ้และทรยศเธอ ราวกับว่าร่างกายของเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง... “ถึงปากจะไม่พูด แต่ร่างกายจะเป็นคนบอกเอง” ช่างเป็นคำพูดที่เลือกปฏิบัติเสียจริง แต่วันนี้เธอต้องจำใจยอมรับว่ามันก็มีส่วนจริงเธอเกลียดตัวเองที่เป็นอยู่ในตอนนี้เธอเกลียดร่างกายของตัวเองที่ยอมจำนนต่อสัมผัสอันป่าเถื่อนของเขาอย่างง่ายดายอย่างนั้นคืนนั้น เบียงก้าหลับไม่ลงอย่างแรก เธอต้องทำความสะอาดผ้าปูที่นอนเส

แอนนาละทิ้งเหตุผลของเธอไปอย่างสิ้นเชิง เธอยื้อยุดเบียงก้ากลับไปกลับมา ทั้งยังทำผมของเบียงก้ายุ่งเหยิงและฝากรอยข่วนมากมายไว้บนคอ หากแต่ใบหน้าของเธอยังคงอยู่ดี แอนนาจิกผมของเบียงก้าไว้ไม่ยอมปล่อย “ผู้หญิงอย่างเธอนะต้องถูกประจาน! นี่เธอต้องการเงินมากอย่างนั้นเหรอ? หิวเงินจนยอมทิ้งศักดิ์ไปแล้วเหรอ? ถ้าเธออยากจะมีเสี่ยเลี้ยง ก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอก แต่อย่ามาดึงลูกชายฉันลงนรกไปกับเธอด้วย! อย่างเธอจะชดใช้ช่วงเวลาห้าปีที่ลูกชายฉันสูญเสียไปกับเธอได้ยังไง?!” เบียงก้าไม่อาจทนได้อีก เธอสะดุ้งเพราะความเจ็บปวด เบียงก้าดึงผมของตัวเองออกจากเงื้อมือของแอนนา แล้วผลักเธอออกไปอย่างแรง “พอได้แล้ว!”แอนนาถูกออกไปไกลกว่าหนึ่งเมตร ใบหน้าและลำคอของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ ทั้งยังชี้นิ้วมายังเบียงก้า “เธอทั้งหยาบคายและน่ารังเกียจที่สุด! กล้าดีอย่างไรถึงทำเหมือนกับว่าตัวเองไม่ผิด!” ผู้คนเริ่มเข้ามามุงดูพวกเธอ หญิงสูงวัยคนหนึ่งเข้ามาห้ามโดยรั้งเธอไว้จากข้างหลัง “อย่าโกรธไปเลยค่ะคุณ คุณไม่ควรจะฟังความข้างเดียวแล้วตัดสินลูกสะใภ้ของคุณว่าเธอนอกใจนี่ จริงไหม?”แอนนารู้จักผู้หญิงที่กำลังห้ามเธอเธอเป็นหนึ่งในพวกผู

รถเริ่มเคลื่อนตัวออกไปช้า ๆเจสันได้ตระเตรียมสิ่งจำเป็นทุกอย่างที่โรงแรมไว้เรียบร้อยแล้วเบียงก้านั่งตัวเธออยู่ในรถ เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองไปด้านหน้า เพราะเกรงว่าผู้ชายคนนี้จะเข้ามาอยู่ในสายตาของเธอ ดังนั้นเธอจึงเอาแต่มองข้างทางตลอดเวลา ลุคขี้เกียจจะอ่านหนังสือพิมพ์แล้ว นิ้วเรียวยาวได้รูปของเขาจับที่มุมของกระดาษ ไอความเย็นแผ่ออกมาจากตัวเขาราวกับตัวเขาถูกแช่แข็ง ทั้งที่ยังไม่พูดอะไรออกมา ในตอนนั้นเอง เบียงก้ารู้สึกกระหายทุกครั้งที่เธอวิตกกังวล เธอมักจะอยากดื่มน้ำเสมอ…เมื่อพวกเขามาถึงโรงแรม ซูไม่ได้รอให้เบียงก้าเดินมากับเธอ ในทางกลับกัน เธอได้แต่ทักทายคู่ค้าทั้งสามคนอย่างกระตือรือร้นและเดินเข้าไปในโรงแรมแทน ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นทหารท่ามกลางสนามรบ แน่นอนว่าเธอสังเกตเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นชายเอาแต่ใจที่เบียงก้าพูดถึง ผู้ที่ไล่ตามเธอยังเอาแต่ใจบางทีอาจจะเป็นประธานของบริษัทที คอร์ปอเรชั่น หรือก็คือชายผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของบริษัทเธอยังมั่นใจว่าผู้ช่วยพิเศษของท่านประธาน เจสัน ดอยล์ เองก็รู้เรื่องนี้ดี เขาเดินอยู่หน้าเธอด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมอย่างที่สุดหลักฐานที่ว่าเจสันได้เตรียมการมา

จากสัมผัสและการเสียดสีนั้น ฝ่าเท้าที่อ่อนนุ่มของหญิงสาวก็รู้สึกราวกับถูกความร้อนจากมืออันใหญ่โตของชายตรงหน้าแผดเผา...เธอไม่รู้ว่าลุคปล่อยเท้าของเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งหมดที่เธอจำได้คือความเจ็บปวดบริเวณท้องน้อยที่ซัดมาเป็นระลอก จนเม็ดเหงื่อบาง ๆ ผุดขึ้นที่หน้าผากของเธอ...อาการมึนงงจากไวน์และตะคริว ทำให้เธอได้แต่ขดตัวอยู่บนเตียงใหญ่ที่แสนอบอุ่นและหนานุ่ม กว่าที่เธอจะรู้ตัว เธอก็ผล็อยหลับไปเสียแล้วลุคมักจะมาพักที่ห้องพักส่วนตัวที่โรงแรมนี้เสมอมันเป็นโรงแรมในเครือของบริษัทที คอร์ปอเรชั่นนับตั้งแต่วันที่เขากลับมายังครอว์ฟอร์ดอย่างเป็นทางการ และเริ่มงานที่บริษัทที คอร์ปอเรชั่น ห้องพักนี้ก็เป็นของเขา และมีเพียงแค่คนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะสามารถเข้ามาที่นี่ได้หลังจากที่เธอผล็อยหลับไป ลุคก็จัดการปรับอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศ และนำผ้ามาห่มให้เธอด้วยความระมัดระวังช่วงเวลาล่วงเลยไปจนเบียงก้าตื่นขึ้น บรรยากาศภายนอกนั้นก็มืดไปเสียแล้วเธอมองไปรอบ ๆ ห้องพักที่ไม่คุ้นเคยของโรงแรมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเธอพยุงตัวเองขึ้น และแน่ใจว่าตัวเธอในตอนนี้มีสติดีแ

เบียงก้าต้องยอมรับว่าการมีผู้ชายคนนี้คอยปกป้องเธออยู่ ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้นเป็นเท่าตัวในโลกนี้ จะมีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ต้องการการปกป้องจากผู้ชายคนนี้บ้างล่ะ?แต่ถึงคุณจะคิดว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ใช่ หลายคนก็จะจบลงด้วยการทำตัวเองเจ็บอยู่วันยังค่ำ กว่าคุณจะรู้ตัวว่าความรักที่หวานปานน้ำผึ้งนั้นสามารถกลายเป็นคมมีดที่บาดลึกได้นั้น ร่างกายและจิตใจของคุณก็คงเต็มไปด้วยบาดแผลไปแล้วเธอไม่รู้เลยว่าในท้ายที่สุด ผู้ชายคนนี้จะทิ้งอะไรไว้ให้เธอบ้าง? เธอไม่รู้และไม่กล้าที่จะพนันเรื่องนี้เลยเบียงก้าไม่ได้พูดอะไรกับลุคในตอนที่พวกเขาเดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าเธอไม่คิดที่จะชวนลุคเข้าไป เพราะเธอไม่ต้องการให้เขารู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่ตึกไหนหรือชั้นไหน เพราะเกรงว่าวันหนึ่งเขาอาจจะมาปรากฏตัวพร้อมกับลูก ๆ ที่หน้าประตูของเธอและตอนนี้เธอเช่าบ้านร่วมกับนีน่าด้วยถ้านีนาเห็นว่าพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน เธออาจจะเข้าใจเรื่องนี้ผิดไปก็เป็นได้ที่ทำงาน เจสันและซูที่เข้าใจความสัมพันธ์ของเธอกับเจ้านายของพวกเขาผิดไปนั้น ก็สร้างความอึดอัดให้เธอมากพอแล้ว เธอไม่อยากให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดอะไรในชีวิตเธอมากไปกว่านี้อีก