Halos lumipad na ako sa pagtakbo nang sobrang bilis papuntang room. Paano ba naman kasi, hindi ako ginising ng kapatid ko nagkataon pa na may ibe-bake kami ngayon.  "Mabubungangaan na naman ako nito," bulong ko sa aking sarili at mas binilisan pa ang pagtakbo. Humaharang na sa mukha ko ang walang suklay na mahaba kong buhok pero wala muna akong pakialam.  Kahit habol ang hininga ay nakangiti akong napahinto malapit sa room.  "Mukhang hindi pa ako late, nandito pa sila," sabi ko habang tinatanaw ang iilang tao na nasa loob.  "Hoy bakla! Anong nginingiti-ngiti mo riyan? Para kang baliw, late ka na nga, e,"  Napawi ang ngiti ko at nagtatanong ang mga matang tinignan ang nagsabi n'on.  "Anong late? Nasa room pa nga ang classmates natin," ani ko saka tinuro ang classroom.  "Tanga! Ibang s

Hindi pa ako nakakapasok sa school ay marami na akong nakikitang mga estudyanteng nakasibilyan. Foundation day ngayon at required ang hindi mag-uniform, siyempre kaniya-kaniyang pakulo yan kada booth. May iilang makukulay ang suot at magkakaparehas, marahil ay nasa iisang booth lang sila. Napangiti ako nang nakita ko sa Claris sa di kalayuan, nakangiting kumakaway sa akin. Parang kahapon lang ay badtrip na badtrip siya dahil naghintay kami ng matagal sa groupmates namin tapos ngayon para siyang may dilig, charot.  Simpleng peach shirt, jeans, and rubber shoes ang suot niya. Samantalang ako ay peach polo shirt at high waist jeans. Sabay kaming pumasok at halos malula kami sa dami ng estudyante.  "Ayos na ba lahat?" tanong ko.  Pagkatapos naming magluto kahapon ay kinakailangan pa nilang pumunta rito kahapon dahil nagkaroon ng maliit na problema. Hindi rin ako nakasama dahil hindi niya ako pinasama, family b

"Hindi mo man lang ako tinulungan kanina," "For what?" aniya habang nasa daan pa rin ang tingin. "Pasalamat ka dahil sa akin nakalabas tayo," pagyayabang ko. Tumingin siya sa akin. "Why would I?" sambit niya dahilan para mawala ang ngiti ko. "Kung hindi ko tinanggihang sagutin yung huli edi sana nasa loob pa tayo!" asik ko.  Antipatikong 'to, di man lang magpasalamat.  "Tss, sama ng ugali," bulong ko  "Tss, pikon," Bigla akong napatingin sa kaniya nang gayahin niya ako.  "Arogante!" malakas na ang pagkakasabi ko. Huminto siya at tumingin sa akin kaya huminto rin ako, nilaban ko ang titig niya. "Uto-uto," mabagal ang pagkakasabi niya, dinidiinan ang bawat pantig.  Unti-unting sumama ang tingin ko sa kaniya at pa

Hindi ko na inulit dahil mukhang wala siyang balak sabihin sa 'kin. Hindi ko na rin siya sinagot at tinuon na lang ang pansin sa paa ko, naaaninag ko pa siya sa peripheral vision ko na pilit inaaninag ang paa ko. Sinubukan kong tumayo pero hindi ko pa nailalapag ang paa kong may pilay nang matumba ako. Napapikit ako sa kirot. Kung alam ko lang na may impact yung pagbagsak ko edi sana hindi ko na sinubukan.   "Let me help you," rinig kong sabi niya, ramdam ko ang presensiya niya sa likod ko.    Kinakabahan man at gulat sa naging akto niya ay maingat ko siyang nilingon, siyempre hindi ko hahayaang makita niya ang emosyong meron ako.    First time ata naming magkaroon ng maayos na usapan at siya pa ang nag-initiate. Oo maayos na 'to sa 'kin dahil compare sa nagdaang usapan namin, ito lang ata ang walang inisan.    Hindi pa ako nakakasagot nang yumukod siya at marahang hinawakan ang kamay

Pagkatapos ng senaryong iyon ay feeling ko wala na akong mukhang maihaharap sa kanila. Hindi ko rin naman naisip ang posibilidad na magkamag-anak sila pero kasi hindi naman halata. Pero noong ma-realize ko na wala namang nakakaalam na gano'n ang iniisip ko maliban kay Claris, nagkunwari akong hindi ko naisip ang bagay na 'yon. It's ironic because after the meeting, we bond like we're long lost best friends. Sumali kami sa iba't ibang game booth, we also tried eating, kung ano ang madaanan namin at mukhang masarap ay game na game kami. Though hindi masyadong umiimik si Ali, feeling ko naman nag-eenjoy siya kasi hindi naman siya sasama sa 'min hanggang sa matapos kami kung hindi siya nag-eenjoy no?  It's been a week since that happen, simula no'n ay hindi ko na nakausap pa si Ali. Kapag hindi hectic ang schedule ko ay sinusundan ko siya at sinusubukang kausapin pero kahit paghinga niya ay hindi mabigay sa 'kin. The truth is I don't feel d