Chapter 5 (Part One)

Nakabusangot na nakayuko ako habang pinaglalaruan ang mga daliri ko sa ibabaw ng hita ko.

"Anong ginaagwa mo rito? diba sabi ko 'wag ka muna pumasok dahil baka lalong lumala iyang paa mo?" inis na asik ni Claris, sa tono ng boses niya ay para tuloy siyang nai-stress sa anak.

Nanatili akong nakayuko at hindi na sumagot. Gusto ko lang naman bumawi dahil sa nangyari kahapon kahit hindi niya sabihin alam ko namang nahihirapan siya. Baka nga wala siyang maayos na tulog at kain kakaintindi nitong booth.

"Elmer," tawag niya kay Elmer na nag-aayos ng mga upuan.

"Yes, madam!" ngiting aniya nang makalapit sa amin na ikinatawa ko, ang energetic niya.

Pabirong inirapan ni Claris si Elmer at hinawakan ito sa balikat. "Puwede bang pakihatid si Jam sa bahay nila? Baka kasi mapano," pakiusap niya.

Tututol na sana ako nang may naisip akong plano kaya sa halip na magreklamo ay pinilit ko ang sarili kong ngumiti. Tiniis ko ang sakit ng paa ko para makaligo at makapunta lang dito tapos pauuwiin ako? No way!

Tumango si Elmer nang nakangiti pagkatapos ay nagpaalam na tatapusin na muna niya ang ginagawa niya. Sabay kaming tumango ni Claris senyales na inaprubahan namin iyon.

Tumayo ako at humilig sa balikat niya. "Yiee, love na love mo talaga ako 'no?" Nakatingin at nakangiti ako sa kaniya ng nang-aasar habang sinusundot-sundot ang tagiliran niya. 

Bahagya pa siyang napaigtad dahil may kiliti siya roon, napahagikgik ako.

"Tumigil ka nga!" Tinulak niya ang noo ko para mapalayo sa kaniya gamit ang dalawang daliri niya.

"Pupunta ako sa inyo mamaya, mag-uusap tayo."

Imbis na kabahan dahil sa tono ng pananalita niya ay mas na-excite pa ako. Matagal-tagal na rin siyang hindi nakapupunta sa bahay.

Kumapit ako sa braso niya. "Really?" Abot taingang sambit ko.

"Oo nga, kaya humanda ka," seryosong sabi niya pero nakikita ko ang pagpipigil niya ng ngiti.

"Elmer, tara na dali!" sigaw ko at mabilis na naglakad papunta sa kaniya. Rinig ko pa ang pagtawa ni Claris at pagsabi sa akin nang dahan-dahan lang.

Muli akong humarap sa kaniya at kinawayan siya. I mouthed 'see you later.'

Tango lang ang sinagot niya sa 'kin, dahil doon ay nag-flying kiss ako sa kaniya sabay tawa. Umakto siyang nandidiri na kalaunan ay tumawa rin.

Natigil lang kami sa pag-uusap nang mapansin at maramdaman ko ang presensiya ni Elmer sa likod ko. Nahihiyang ngumiti ako sa kaniya at humingi ng tawad. Marahil para sa kaniya ay dahil iyon sa paghihintay niya pero para sa akin ay para iyon doon sa ka-corny-han namin ni Claris. Sana lang talaga ay hindi niya iyon nakita.

Kumaway pa uli ako kay Claris, nakisabay na rin si Elmer at tuluyan nang umalis.

Nang nasa park na kami ay hindi ko maiwasang magtingin-tingin sa paligid na parang inaakit ako. Ang mabagal na lakad ko ay mas bumagal pa hanggang sa huminto na ako. Huminto rin siya at nagtatakang tumingin sa 'kin. Dumukot ako sa bulsa ng pantalon ko ng barya at binigay iyon sa kaniya na agad naman niyang tinanggap, bakas pa rin ang pagtataka.

"Sampung piso? Anong gagawin ko rito?" tanong niya, pabalik-balik ang tingin sa akin at sa sampung pisong hawak niya.

"Pang-almusal mo,"

Mas lalo pang kumunot ang noo niya, litong-lito na. Gustuhin ko mang makita pa ang gano'ng reaksiyon niya nang matagal pero mukhang hindi ko na matutuloy pa. Sa gano'ng mukha pa lang ay tawang-tawa na ako paano pa kaya kung lalong kumunot iyon?

Hindi ko rin alam kung paano ako nakakapagpigil na hindi tumawa.

"Balik ka na sa school tapos sabihin mo naihatid mo na ako," pigil na tawang paliwanag ko.

"Eh paano ka? Hindi pa naman kita naihahatid ah," 

Napakamot ako sa ulo ko. Aish! Bakit ba hindi niya gets?

"Dito lang ako, magtitingin-tingin lang kaya bumalik ka na ro'n pero sabihin mong naihatid mo na ako. Gets na?" 

"Ahhh," Nakadiretso ang tingin na sabi niya. Kapagkuwan ay dahan-dahan siyang tumango at unti-unting tumawa na parag naintindihan na niya ang sinabi ko. 

Nakahinga ako nang maluwag. Sa wakas!

Nakangiti lang kaming nakatingin sa isa't isa, naghihintay kung sino ang unang tatalikod para umalis pero hindi pala. Bigla na lang niyang inilahad ang kamay niya sa harapan ko. 

Anong gagawin ko riyan?

"Sampung piso lang, dagdagan mo naman," nguso niya.

Napairap ako at dumukot sa kabilang bulsa ko. Iyon lang pala, akala ko hinihintay niya akong umaliis. Tss. 

Nakangiti niyang tinanggap ang baryang nakuha ko sa bulsa ko. Swerte niya meron pa.

"Ayown!"

"Sige na, shoo! shoo!" Sinenyas ko ang kamay ko na umalis na siya.

Pagkalipas ng isang minuto ay hindi pa rin siya umaalis, "Magdahan-dahan kang maglakad ah, baka lumala iyang paa mo." Napangiti ako nang marinig ang sinabi niya. Akala ko kulang pa yung binigay ko sa kaniya, e.

"Yes, father!" Sumaludo ako at pareho kaming natawa.

Tinapik pa niya ang ulo ko bago siya tuluyang umalis. Hinintay ko munang mawaa siya sa paningin ko bago ako nagdesisyon na umalis.

Sa playground na lang siguro ako tatambay, paniguradong marami pang bata roon na pinapasyal ng parents nila. I don't know why but I really love kids around. Ang sarap pakinggan at tingnan ang mukha nila kapag tumatawa lalo na kapag umiiyak pero hindi ako nagpapaiyak ah, mabait ako. 

Habang papunta sa playground ay nakita ko ang iilang bata na nagtatakbuhan papunta sa direksiyon ko. Kunot-noo ko silang sinundan ng tingin, hindi mawala-wala ang pagbungisngis at bulungan nila. Nasaan na kaya yung mga bantay ng mga batang 'yon? baka mamaya kung ano pang mangyari sa kanila. 

Ipinilig ko na lamang ang ulo ko saka nagpatuloy sa paglalakad. Kung hindi ko ma-eenjoy ang foundation day edi dito na lang ako sa playground mag-eenjoy.

Napangiti ako sa excitement.

Pagkarating sa playground ay napawi ang ngiti ko nang makitang walang ibang tao maliban sa 'kin.

Akala ko...

Bumuntong hininga ako at saka umupo sa duyan, dito na lang muna siguro ako 'mag-eenjoy'

Ilang minuto nang maupo ako ay biglang nagsitayuan ang mga balahibo ko sa balat nang may marinig akong... ungol?

Tinakpan ko ang bibig ko habang dahan-dahang tumayo, nag-iingat na hindi makagawa ng anumang ingay. Sinundan ko ang pinanggagalingan n'on at habang palapit ako nang palapit ay palakas din nang palakas ang naririnig ko.

Alam kong malaki ang chance na may gumagawa ng milagro pero hindi ko mapigilan ang inner marites ko.

Nakarating na ako sa slide at alam kong sa likod noon nangyayari ang naririnig ko. Huminga muna ako nang malalim at hinanda ang sarili ko sa makikita ko. Take note, hindi pa rin nawawala ang tunog.

One, Two, Three!

"Anong ginagawa ninyo?!" 

Panggugulat ko kasabay ng panlalaki ng mata ko nang makita kung sino ang naroon at kung ano ang nangyayari.

Si FIL! Naipit sa monkey bar!

"Damn," rinig kong singhap niya at mas ginaaw-galaw ang paa niya.

Napatayo ako nang tuwid nang ma-realize kung ano ang nagyayari sa kaniya. Parang bigla akong nag-switch into panic mode dahil namalayan ko na lang ang sarili ko na tumatakbo palapit sa kaniya at hinihila ang magkabilang paa niya.

"Don't! lalo mo 'kong iniipit!" sigaw nia kaya lalo akong nataranta.

Bigla kong binitawan ang paa niya. "Sorry sorry, hindi ko alam!" natatarantang sigaw ko habang iniikot ang paningin para humanap ng puwedeng makatulong.

"Diyos ko pa'no ba 'to?" kabadong bulong ko, pinagpapawisan na rin ang magkabilang palad ko.

"Here, pull my arms,"

Nagmamadali akong nagtungo sa harapan niya. Nang mahawakan ko na ang kamay niya ay napatingin ako sa kaniyang mukha, natigilan ako at napaawang nang kaunti ang labi.

Bakit ba sa ganitong sitwasyon kami laging nagkikita ni Ali?

"Why are you still standing there?! Help me!" sigaw niya.

Agad kong winaksi ang anumang naiisip ko at mas nagfocus sa sitwasyon namin ngayon. Bumalik na naman ang taranta ko.

Sa tuwing napapatingin ako sa kaniya ay hindi ko maisip kung gaano 'to kahirap para sa kaniya. Pawis na pawis na ang kaniyang mukha at namumula.

Hinawakan ko nang mahigpit ang kamay niya at buong puwersa itong hinila. Napapasabay na rin ako sa bawat pagdaing niya at nagsimula na rin akong pagpawisan. Baka nga mukhang natatae ang itsura ko ngayon.

"Last na, brace youself," hingal na bulong ko. Ibibigay ko na talaga ang buong lakas ko. "1, 2, 3!" bilang ko sabay hila sa kaniya.

Sa sobrang lakas ng pagkakahila ko at napasalampak kami sa lupa, preho kaming hinihingal at pawis. Bigla na lang akong napangiwi nang maramdaman ang kirot sa paa ko. My god, nawala sa isip ko ang paa ko, kung paano ko nagawang hilahin si Ali ay hindi ko rin alam. Himala na lang din na hindi ko naramdaman na may pilay pala ako kanina.

"What happened?" Napatingin ako kay Ali nang magtanong siya. Nagpapagpag siya ng damit niya pero nakaupo pa rin.

"I should be the one who ask you that. Anong nangyari at naipit ka riyan?" Tinuro ko ang gilid ng monkey bar kung saan siya naipit.

"Is your feet okay?" pag-iwas niya sa tanong ko.