"Malinis ang pagkakamanipula nila sa sitwasyon. Ayon sa sinabi ng source na nasagap ko, lahat ng ebidensya ay nakaturo na ngayon kay Rizel Reyes. 'Yong mga statement rin ng mga taong involve at may alam sa nangyari ay nagsibago na rin."Hindi mapigilan ni Finn na mamangha. Napakalakas talaga ng impluwensya ng taong kinakalaban niya. Kaya nitong gawing katawa-tawa ang mga ebidensyang ihaharap niya kung sakali sa husgado. The solid evidence is gone and snatched out from his own hands kaya malaki ang magiging role niya kung sakaling kaladkarin ng gano'n lang kadali ng mga ito ang kaso. Pero kailangan na muna niyang isantabi ang self blaming. It won't help him solve the case he's facing anyway. Maybe some other time. Maybe after all this chaos!"Naniniwala akong walang perpektong krimen." He took a glimpse on Emerson's side. Abala ito sa paglalaba ng mga medyas nito na pang isang linggohan yata dahil sa dami. "Kung umabot man sa point na wala akong maipapakitang ebidensya at m

It's a trap! Nakulong siya sa isang patibong. Patibong na kung saan, puso niya ang nasa delikadong posisyon. Walang malalim na pagbubungkal na ginawa. Walang mga lambat na ginamit. Itong lalaki mismo na nasa kanyang harap ang buhay na bitag.May kakayahan itong pagkaitan siya ng hininga. Gawing doble o triple ang pagdagundong ng kanyang puso. Inaalisto ang bawat himaymay ng kanyang kamalayan. A dangerous trap that makes her feel dangered yet excites her resting adrenaline. Finn Alcantara, the unexpected sperm donor and the father of her future child."Hoy! Binibiro lang kita. Ito naman." Malawak ang pagkakangisi nito pero hindi niya iyon magawang suklian. Sa halip ay nilapitan niya ito at sa isang iglap lang, nakayoko na ito sa sahig habang ang dalawang kamay ay nakasapo sa nasaktan nitong pang-ibabang ulo. Tantiyado ang ginawa niyang pagsipa kaya sigurado siyang sapol na sapol talaga ang ari nito lalo at hindi nito inaasahan ang kanyang ginawa."Ba

Kumakalam na sikmura ang tuluyang nagpagising sa inaantok pang diwa ni Angielyn. Tila nagrarambulan ang mga alaga niya sa loob. Wala na yatang sinasanto ang mga ito at balak pa yatang gawin na umagahan ang nananahimik niyang bituka.Nang tingnan ni Angie ang banda ng bintana, para siyang kinikiliti sa nakikitang pagpupumilit ng sinag ng araw na pumasok para lang batiin siya. Rinig niya ang pagpapalitan ng pagtilaok ng mga manok sa bakuran. Noong una niyang pagtungtong sa lugar na ito, nagdalawang-isip talaga siya kung makakayanan ba niyang mamalagi at magtagal sa ganito kaliit na bayan. Hindi ganoon kalakas ang signal ng cellphone at bihira lang na may taga siyudad na mapapadpad dito. Limited lang din ang mga kainan at pasyalan hindi tulad sa nakagawiang siyudad. Naiirita siya sa tuwing sasapit ang umaga dahil walang kuryente at maaga pa siyang nagigising dahil sa maiingay na tilaok ng mga manok pero ngayon ay tila musika na sa kanyang pandinig ang natural na alarma ng mga 'y

Wala pa siyang tulog. Ilang gabi na rin niyang palaging napapanaginipan ang mukha ng dalagang wala na yatang plano na umalis sa pagkakaukopa nito sa kanyang isip. Bahagyang kinusot ni Finn ang puyat na mga mata. Ilang buwan na rin siyang ganito simula nang umalis si Angielyn. Abala siya sa kinakaharap at inaasikaso na kaso pero lumilitaw pa rin sa kanyang balintataw ang imahe ng dalagang lumisan ng walang paalam. "I should have known that she's the poison that I must avoid the moment I started to look for her presence after that precinct incident," he sighed. Hinilot niya ang sentido matapos bitawan ang bolpen na siguradong pagod din sa magdamagang paglalakad sa kanyang kaharap na mga papeles. Ipinahinga niya ang likod sa swivel chair saka bahagyang umikot-ikot. Natigil lang siya sa ginagawa nang tatlong magkakasunod na katok ang umalingawngaw sa tahimik na study room. Hindi na niya kailangang magtanong kung sino ito kasi agad bumukas ang pintuan pagkatapos ng mga ka

Pinagsawa ni Angielyn ang sarili sa panonood mula sa bintana ng sasakyan. Hinayaan niyang liparin ng hangin ang ilang hibla ng kanyang buhok na tumakas mula sa pagkakapusod. Feeling the wind's breeze brings comfort and calmness to her. Kanina pa niyang inaaninag ang mga bituing pumupuno ngayon sa kalmado ring kalawakan. Mahigit kalahating oras na siyang nakatingala habang ang kanyang ulo ay nakasandig malapit sa bintana pero hindi niya maramdaman ang pangangawit. The view is extremely beautiful. Ramdam niya ang panaka-panakang pagtingin ng lalaking siyang nasa harap ng manibela ngayon. Hindi niya alam kung siya lang ba o pati rin ito ay wala ring maisip at maapuhap na sabihin. She can clearly see his lips trying to utter a word pero hindi nito iyon kayang isatinig. Tila tulad niya ang namanhid rin ang labi nito at nakapagdesisyon na magpahinga. Ilang malalabong na kahoy na ang nadaanan ng kanilang sinasakyan. Dinig na dinig na rin mula sa tahimik na paligid ang tunog