Palubog na ang araw nang naisipan kong tumigil sa pagsasanay. Halos wala na rin akong kasama rito sa malawak na kapatagang aming pinagsasanayan, kaya pabagsak akong umupo sa damuhan, at saka huminga nang malalim. Basang-basa na ang halos lahat ng parte ng uniporme ko dahil sa pawis. Pero mabuti na lamang ay wala itong amoy. Kaya mas minabuti ko na lamang na hayaan ito at niyakap ang aking mga tuhod saka iginala ang paningin sa paligid na unti-unti nang kinakain ng dilim. Hindi ko maipaliwanag ang pagod na nararamdaman ko ngayon. Pakiramdam ko ay lalagnatin ako mamaya dahil nasobrahan yata ako sa pagsasanay. Kaya hinayaan ko lamang ang aking sarili na magpahinga at magpalamig muna saglit bago bumalik sa dormitoryo upang makapagbihis na dahil anumang sandali ay maghahapunan na rin kami. 

CHAPTER 21: FAMILIAR VOICE "Green . . . " Bigla akong bumalikwas ng bangon at napakunot ang aking noo nang makarinig ako ng isang pamilyar na boses ng babae. Agad kong inilibot ang aking paningin sa pamilyar na silid — ang silid namin nina Celeste at Scarlet. Parehas silang mahimbing pa ang mga tulog kaya bigla akong nakaramdam ng kaba dahil kung wala sa kanilang dalawa ang tumatawag sa akin, kanino ang boses na iyon? Atsaka, hindi naman nila ako tatawagin sa pangalan na Green, at hinding-hindi mangyayari iyon kahit pa man magpatiwakal ako sa pamimilit sa kanila na ako si Green. Pero hindi ko alam kung ako ang kilala nilang Green dahil maski ako ay hindi ko rin sila kilala. Ngunit hindi ko lang maiwasan na maguluhan kung bakit magkamukha kami ng Green na kilala nila. Kakaiba rin ang simoy ng hangin na pumapasok sa bintanang nakabukas malapit sa higaan ni Celeste. May kakaib

CHAPTER 23: GREEN? YAZENTH MOONTHRONE Maingat akong naglakad pagkapasok ko ng Genesis Forest dahil masyadong madilim ang paligid. Gustuhin ko mang gumawa ng tanglaw ko gamit ang kidlat ay hindi ko maaaring gawin iyon dahil paniguradong makagagambala lamang ako ng mababangis na mga hayop, monsters, beasts or even a demons. I didn't have much time to fight with them dahil may iba akong sadya rito. Panigurado rin na mapapansin ako ni O'Brien kapag nagpalabas ako ng kapangyarihan. Kaya bawat tapak ko sa tuyong mga dahon ay umaalingawngaw ito. Ito ang nagbibigay ng ingay bukod sa hangin sa napakatahimik na kakahuyan na ito. At hindi ko man makita si O'Brien dahil sa dilim na bumabalot sa kapaligiran ay nararamdaman ko naman ang presensya niya kaya madali lang para sa akin na sund

The strong, and cold breeze of air lasted for minutes before it was replaced by a light that spread quickly and brought radiance throughout the stadium. At the same time was the formation of the figure of a man in a large golden magic circle in the middle of the wide stage — who I guess was God Rain because of the small particles of lightning that mixed with the light around him. He was the one I think because apart from Yazenth, who was his son, he is the only one left I know who possesses a power that comes from lightning. The light just illuminated the whole stadium for a couple of minutes, until it began to disappear slowly in thin air. Until we can now finally see who the creature carried by the light and big magic circle was. And my prediction wasn't wrong, he was really the God of Thunder — God Rain.

CHAPTER 27: MISSION RULES O'BRIEN EXEQUIEL The strong, and cold breeze of air lasted for minutes before it was replaced by a light that spread quickly and brought radiance throughout the stadium. At the same time was the formation of the figure of a man in a large golden magic circle in the middle of the wide stage. The light just illuminated the whole stadium for a couple of minutes, until it began to disappear slowly in thin air. Until we can now finally see who the creature carried by the light and big magic circle was — Master Zen. He was wearing a golden robe with different types and colors of small crystals, and diamonds attached to different parts of it as designs. Based on the serious look on his face,