All Chapters of Loving the Opposite: Chapter 51 - Chapter 60

Leana’s POV Kunot-noo kong pinagmasdan ang papel kong may mababang score. Bakit ba nagtataka pa ako kung bakit mababa ang nakuha ko eh hindi naman talaga ako nakapag-aral kagabi. Marami akong ginawa sa bahay at pagod ako kaya mas inuna ko ang pagtulog kaysa sa pagre-review. Agad ko itong nilukot at tinapon sa basurahan. Hindi iyon karapat dapat ipagmalaki. Babawi na lang ako sa susunod. Nagpunta ako sa canteen para bumili ng pagkain at babalik din sana agad sa classroom pero tinawag ako ni Xavier. “Leana!”“Hi.” “Musta na? Bihira na kitang makita ah.” “Madalas kasi ako sa classroom.” “Alam mo ba kung saan nagpunta ‘yung supladong ‘yun?” Bakit niya sa akin tinatanong? “Bakit?” “Mag practice sana kami eh kaso hindi namin siya mahanap.” “Hindi ko alam kung nasaan siya. Baka nandyan lang ‘yan. Try niyo i-check sa field.” “Sige. Oo nga pala, bwisit na ‘yun. Mang-iiwan.” Binigyan ko siya ng nagtatanong na tingin. “Nagpalipat siya sa STEM.” “Ha?!”Nanlaki naman ang mga mata ni

Leana’s POV “Hanggang kailan ka magiging ganito Chance?” Nag-iwas siya ng tingin at napahilot naman ako sa noo. “Dalawang linggo nang wala si papa.” “Mas mabuti na iyon kaysa naman sa nagsasama sila ni mama eh puro away naman ang nangyayari. Ayaw mo ba na gumaan muna ang loob nilang dalawa? Ayaw mo ba na magkaroon muna sila ng kapayapaan sa isip? Chance, hindi simpleng ayaw itong nangyayari sa kanila.” “Alam ko. Pero paano kapag hinayaan natin silang ganito eh masanay silang hindi nakikita ang isa’t-isa? Paano kung hindi na niya tayo babalikan ate?” Naitikom ko ang bibig ko at nilapitan siya. Hinawakan ko ang kamay niya pero hinigit niya iyon. “Nagpunta ako kina tito kanina.” “Bakit?” “Binisita si papa syempre. Ni hindi mo magawa edi ako na lang.” Napipikit ako ng mariin at kinumbinsi ang sarili ko na huwag na huwag siyang sisigawan dahil mag-aaway na naman kami. Ni hindi pa nga kami nagkakaayos tapos madadagdagan na naman? “Lagi na lang siyang lasing ate. Kinausap nga niya

Leana’s POV “Ate, sabi ni tito uuwi na si papa mamaya.” Dapat ay naka concentrate ako ngayon sa papel ko dahil kasalukuyan kaming nag qu-quiz pero ngayon pa talaga pinili ng utak ko na isipin ang mga problema ko sa buhay. Paulit ulit na pumapasok sa utak ko ang sinabi ni Chance kaninang umaga na uuwi na raw si papa. Dapat ay excited ako pero bakit parang may mali? Parang ayokong maniwala na uuwi na talaga siya. Paano uuwi si papa kung ayaw niya sa amin ni mama? Uuwi lang siya para kay Chance? Uuwi lang siya dahil hindi na niya matiis ang kapatid ko na araw araw pumupunta sa kinaroroonan niya dahil ayaw niyang umuwi? Epekto man ng alak ang pagiging ilag sa akin ni papa, sumasama pa rin talaga ang loob ko. Kailangan ko silang intindihan dahil hindi lang naman ako ang nahihirapan pero bakit nadadamay kami sa mga away nila? Nananahimik lang naman kami ni Chance pero siya itong nananakit na para bang hindi niya kami anak. Kinakabahan ako sa magiging eksena sa bahay mamaya kung talaga n

Leana’s POV Dahan-dahan akong umalis mula sa kama dahil wala rin naman silbi itong paghiga na ginagawa ko. Hindi ako makatulog sa dami ng mga iniisip ko. Hindi tuwid ang paraan ng pag-iisip ko ngayon. Hindi tulad noon na kaya ko pang isantabi ang mga naiisip ko. Ngayon kasi ay para na akong nakikinig sa isang mismong tao na nagsasalita sa tabi tenga ko dahil sa sobrang lakas ng mga ito. Isinuot ko ang hoodie ko at nilagay ang magkabilang kamay papasok sa bulsa nito bago sinulyapan ng tingin si Chance. Nakakadagdag bigat sa dibdib ang mga pinapakita niyang pag-uugali ngayon pero hindi ko siya mapuna dahil alam kong nasasaktan siya mula sa pag-alis ni papa. Hindi naman siya naging bastos. Naging tahimik nga lang at hindi na madalas makipag-usap. Maski sa akin na lagi niyang kinakausap gabi gabi kahit walang kwenta ang mga pinagsasasabi niya. Natatakot ako na kapag hindi niya sinabi ang laman ng isip niya ay magkaroon ng problema. Wala nang maingay dito sa bahay. Kapag nasa bahay, ma

Leana’s POV “Ano po iyon ate?” Napalingon ako sa isang estudyante na lumapit sa akin at tinanong ako dahil marahil sa kanina ko pang pagsilip sa classroom nila. Kanina ko pa kasi hinihintay si Chance pero hindi ko siya makita sa loob ng classroom nila. Nandon naman ang mga kaibigan niya kaya bakit wala siya? “Classmate mo ba si Chance?”Nabuhayan ako dahil sa pagtango niya. “Alam mo ba kung saan siya nagpunta?” Nakita ko ang pag-usbong ng pagtataka sa mukha niya. “Ikaw po ba ang ate niya?” Tumango ako. “Hindi po siya pumasok.” Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. “Ano?” “Hindi po siya pumasok buong mag-hapon.” Napaawang ang labi ko dahil hindi maiproseso ng utak ko ang nalaman ko ngayon lang. Bakit naman siya hindi papasok eh nakita ko lang siya kaninang umaga na naka-uniporme at sumakay ng tricycle. Saan naman siya pupunta kung hindi sa eskwelahan hindi ba? “Sigurado ka ba?” tanong ko muli. “Madalas po siyang hindi pumasok.” Nanigas ako sa kinatatayuan ko dahil doo