Chapter 10: Hindi Tayo PwedePrinsesa Atyrrah POVPagtapos kumain ay narito ako sa harap ng teknolohiyang malamig at maraming pagkain sa loob para mamili ng makakaing panghimagas. Gano'n kasi ang hilig ko sa aming mundo. Tuwing pagtapos ng pagkain ay hahanap ako ng makakain ulit panghimagas naman. Pero kahit nakita ko na ang aking gusto ay hawak ko lang ito. Tinitingnan at binabasa ang letra na hindi ko naman maintindihan ang ibig sabihin. Ito ang kinain ko nakaraan nang dumating dito.May kung ano sa aking puso na lumulukob dahilan para hindi ako makangiti nang maayos bagaman alam ko na ang masarap ang lasa nitong hawak ko. Kapag naaalala ko ang mga pinag-usapan ng Ginoo at Binibini sa sala ay binabalot ng kung anong kalungkutan ang aking puso. May maliit na parang tumutusok sa aking puso dahilan para sumakit ito. 'Naku, may sakit ata ako sa puso'Huminga ako nang malalim at saka isinara ang teknolohiya. Hawak ko pa rin ang panghimagas. Nagu

Viola POVOkay, it is monday today. Brats and jerks are all in my way through the canteen. Hindi ko alam kung ano ba ang meron sa buhay ko at panay ang pagpapansin ng mga taong 'to. Nakakabadtrip lang patulan dahil paulit-ulit lang kaso parang wala naman silang balak akong lubayan. Wala naman silang patunay. Makagawa lang ng kwento. "Hi bitch. It's Monday today" maarteng salubong ni Mika. His father is a senator and her mother was a model kaya ganito  katapang ang loob niya. Malakas ang kapit eh."Mamaya. I'm still not withdrawing my money. My Mom wasn't still sending my allowance" para lang tigilan ako ng demonyitang 'to, I decided to give her my full allowance every Monday. Matigil lang ang kaingayan ng mundo ko. "Oh? Baka naman di ka na tinuring na anak since sampid ka lang sa Artemis hahahaha. You're so lucky because you'd been part of Artemis. Based on my Dad, magaling si Tito Nate sa pasikot-sikot ng business kaya nga--- hey wait! W

Viola POV"Nakatanggap ako ng email mula sa principal ng school niyo" napatingin ako kay Kuya Yvo. We're now taking up breakfast. After nang nangyari kahapon ay naging panatag ang loob ko. For unknown reason, I trusted Atyrrah's word. It seems she have magic to make me believe in her words. "It's okay. Ako nalang magpapaliwanag kay Dean. I knew, he'll listen" I said. Ang totoo, kinakabahan ako. Alam kong mangyayari 'to, ang kaso, sinong isasama ko? Alanganing si Atyrrah eh mas mainitin pa ang ulo niya kaysa sa'kin. Alam ko ring hindi ako pakikinggan ni Dean Ruiz dahil suki na ko sa Guidance Office. Lalo na't paniguradong nandiyan sina Mr. And Mrs. Salvador para ipagtanggol ang haliparot nilang anak. 'Kung gano'n lang din ang magiging pamilya ko, wag nalang. All I want is complete family at hindi konsintidor'"Sasama ako" napatingin ako kay Kuya Yvo because of what he said. He's attention is on the food we're eaten. Himala! As in himala. Mas gu

Prinsesa Atyrrah POVNarito kami ngayon sa isang malaking lugar na salamin ang dingding at maraming mesa. Maraming tao sa loob at malamig rin. Moderno ang mga disenyo at manilaw-nilaw ang ilaw. Kumakain ang mga narito."Masarap ang mga food nila dito" narinig kong sabi ni Yesuwo ngunit hindi ko magawang damhin o sakyan ang diskusyunan ng tatlo dahil hanggang ngayon ay naiisip ko pa rin ang mga nilalang sa loob ng ayslum. Nalulunod ako kakaisip kung bakit buhay sila at narito. Ano ang kailangan nila sa mundo ng mga tao? May kailangan ba silang gawin rito? Bakit ganoon ang kanilang mga hitsura?"Atyrrah" parang nakikita at naririnig ko pa rin ang mga nakakatakot na mga iyon. Nagtataasan ang aking mga balahibo. Nangingilid ang aking luha dahil sa takot. Hindi ko alam ang gagawin kanina dahil sa mga iyon. 'Paano nalang kung hindi dumating ang Ginoo? Baka mamatay ako pero hindi! Hawak ko ang aking pana, may laban ako ngunit---'"Hey" napatingin ak

Prinsesa Atyrrah POVKusang nagmulat ang aking mga mata. Para lang akong nakalutang. Iba-iba ang aking nararamdaman. Halo-halo iyon na nasa puntong, nahihirapan ako.Ang pagkakita ko kay LucidiroAng pagdalaw ni Ama sa aking panaginipAng pagsasabi ko sa Ginoo ukol sa aking pagkakakilanlanAt ang halik ng GinooMariin kong ipinikit ang aking mata.'Anong pumasok sa iyong isipan Atyrrah upang gawin iyon?'Ang magkahalong tuwa at kaba ay aking naramdaman. Tumingin ako sa gilid ng katre ngunit wala na siya. Hindi ko alam kung nasaan ang Ginoo. Marahan akong nagbangon at sumandal sa ulo ng katre. Tiningnan ko ang aking palad. Binalot ako ng lungkot nang makita merong kulay ang puso na noon ay wala. Hindi ko maaaring pagsinungalingan ang aking sarili. Maliwanag sa simbolong ito. Maliwanag pa sa sikat ng araw ngayon na..."Minamahal ko ang Ginoo" wika ko sa aking sarili."Ano?!" Halos mahampas ko ang nasa a